Powikłania upośledzenia ruchowego w stwardnieniu rozsianym

Osoby ze stwardnieniem rozsianym (MS), które siedzą lub kładą się przez dłuższy czas ze względu na ograniczenia ruchowe, są narażone na duże ryzyko powikłań, takich jak odleżyny, przykurcze (gdy staw zostaje zamrożony) i osłabienie kości (zwane osteoporozą).

Choć niepokoi to, że słyszymy, pozytywnym aspektem jest to, że takim problemom można zapobiegać poprzez troskliwą opiekę i pomoc bliskich lub opiekunów.

Odleżyny

Odleżyny (zwane także odleżynami, urazami ciśnieniowymi lub odleżynami) to obszary załamania skóry, które występują w wyniku długotrwałego ucisku. Nadmierny nacisk przerywa przepływ krwi do skóry i tkanki pod nią. Bez odpowiedniego natlenienia, bolesne formy.

Odleżyny tworzą się na "kościstej" części ciała, najczęściej kości ogonowej, biodra i kości krzyżowej, która jest najniższym obszarem kręgosłupa nad pośladkami. Inne przykłady miejsc, w których mogą powstawać odleżyny, obejmują piętę, łopatkę, wewnętrzne kolano, łokieć i tył głowy.

Trudną rzeczą związaną z odleżynami jest to, że nie zaczynają wyglądać zbyt źle (często niewielka część czerwonej skóry), ale mogą szybko przejść do bardzo poważnego, jeśli nie będą szybko leczeni za pomocą usuwania nacisku.

Jedną z wyraźnych pierwszych oznak obrażeń jest zaczerwienienie lub ubytek skóry, który po naciśnięciu pozostaje czerwony, zamiast wrócić do normalnego koloru (nazywa się to stadium odleżynowym).

W miarę narastania odleżyn, czerwony obszar skóry może zacząć puchnąć, powstawać pęcherze i ostatecznie zrzucić się. Ból może wtedy pogłębić się, rozciągając się do warstwy tłuszczu pod skórą, a ostatecznie do mięśnia, a być może także kości (to się nazywa etapem czwartego odleżyny).

Jedną z największych obaw związanych z odleżynami jest ryzyko infekcji, które może zagrażać życiu. Objawy zakażenia wymagające natychmiastowej pomocy medycznej obejmują:

• Gorączka
• Z bólu wydobywa się nieprzyjemny zapach
• Zwiększone zaczerwienienie, obrzęk lub ciepło
• Gruby rozładunek biały / żółty / zielony

Na koniec należy wspomnieć, że oprócz unieruchomienia istnieją inne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia odleżyn u osoby. Niektóre z nich obejmują:

• Złe odżywianie
• Odwodnienie
• Mając inne schorzenia, takie jak cukrzyca lub choroby sercowo-naczyniowe
• Drętwienie w obszarach ciała narażonych na ciśnienie
• Bycie otyłym (dodatkowe obciążenie nałożone na już zestresowaną skórę)
• Niedowaga (więcej kostnych części ciała poddanych naciskowi)

Zapobieganie

Zapobieganie jest kluczowe, jeśli chodzi o odleżyny. Oznacza to pozostawanie tak mobilnym, jak to tylko możliwe (jeśli możesz), utrzymywanie nawodnienia i spożywanie pożywnej, dobrze zbilansowanej diety - takiej, która jest bogata w owoce, warzywa, pełne ziarna i zdrowe białka (tłuste ryby, chude mięso, fasola, i rośliny strączkowe).

Dla osób niedożywionych, widząc dietetyka jest niezbędna, ponieważ może doradzić ci (lub twojemu ukochanemu) optymalizację spożycia kalorii i białka.

Jeśli masz problemy z poruszaniem się, będziesz potrzebował specjalnego materaca do swojego łóżka i / lub poduszki dla wózka inwalidzkiego, który może pomóc w zapobieganiu odleżynom (zwanych urządzeniami podnoszącymi ciśnienie). Aby upewnić się, że otrzymasz odpowiednie urządzenia, najlepiej umówić się na wizytę u fizjoterapeuty (lekarza rehabilitacyjnego, który ma doświadczenie w zapobieganiu i zarządzaniu konsekwencjami związanymi z unieruchomieniem).

Jeśli nie jesteś w stanie utrzymać żadnej mobilności (jesteś związany w fotelu lub związany fotelem), ważne jest, aby zmienić swoją pozycję co najmniej co dwie godziny. Może to wymagać opieki pielęgniarskiej lub opiekuna.

Przykurcze

Wraz ze spadkiem ruchomości dochodzi do utraty elastyczności w tkankach łączących, które przyczepiają się do kości lub mięśni w obrębie stawu. Ta utrata elastyczności prowadzi do sztywności tkanki i ograniczenia zakresu ruchu stawów.

Oprócz unieruchomienia w stwardnieniu rozsianym, skurcze mogą pojawić się w mięśniach (kiedy mięśnie skracają się i zaciskają). Skurcze mięśni w SM pojawiają się w wyniku spastyczności - objawu, który rozwija się z powodu zaburzeń przekazywania sygnałów nerwowych do mięśni.

W ciężkich przypadkach spastyczności człowiek może rozwinąć bolesne i niekontrolowane skurcze mięśni i sztywność. Niestety, w przypadku ciężkiej spastyczności pojawiają się problemy z mobilnością, co dodatkowo zwiększa szansę na rozwój przykurczy (błędne koło).

Zapobieganie

Leczenie spastyczności ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania przykurczom. Pociąga to za sobą dwie główne strategie:

• Fizjoterapia do angażowania się w ćwiczenia rozciągające
• Leki do rozluźnienia mięśni, np. Zwiotczających mięśnie (na przykład baklofen). Zastrzyki z botoksu do zaatakowanego mięśnia mogą również być pomocne w zmniejszeniu spastyczności, zwiększeniu ruchu, a tym samym zapobieganiu przykurczom.

Rzadko operacja jest konieczna, aby wydłużyć mięsień i ścięgno oraz poprawić zakres ruchów.

Osłabienie kości

Bycie upośledzonym ruchowo lub siedzące z powodu problemów związanych z SM, takich jak ból czy zmęczenie, może przyczynić się do rozwoju osteoporozy - stanu osłabienia i utraty kości, który zwiększa ryzyko złamań lub złamań kości u osoby.

Częścią zwodniczą osteoporozy jest to, że jest to choroba cicha, co oznacza, że ​​nie powoduje żadnych objawów, takich jak bóle kostne czy bóle stawów. W rzeczywistości często osteoporoza nie jest rozpoznawana, dopóki pacjent nie dozna upadku, a następnie do złamania, na przykład biodra, kręgosłupa lub nadgarstka.

Oprócz bezruchu, inne czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy obejmują wywiad rodzinny, wiek, osiąganie menopauzy, palenie papierosów w przeszłości lub nadmierne spożywanie alkoholu, a także chudnięcie. Niektóre leki, takie jak kortykosteroidy (które większość ludzi z SM podjęła w pewnym momencie) może również zwiększyć ryzyko rozwoju osteoporozy.

Zapobieganie

Poruszanie się i wzmacnianie kości za pomocą ćwiczeń obciążonych jest najlepszym sposobem zapobiegania osteoporozie, a zwłaszcza złamaniom kości.

Przed rozpoczęciem reżimu wzmacniania kości najlepiej jest zobaczyć fizjoterapeutę, który ma doświadczenie w pracy z osobami o ograniczonej mobilności. W ten sposób może opracować program ćwiczeń obciążających, który jest odpowiedni dla ciebie, ponieważ będziesz musiał wziąć pod uwagę swoje inne potencjalne problemy stwardnienia rozsianego, takie jak osłabienie mięśni, zmęczenie i spastyczność.

Przykłady ćwiczeń obciążonych to tenis, taniec, podnoszenie ciężarów, szybkie chodzenie i bieganie (podczas gdy pływanie i jazda na rowerze nie są obciążone).

Jeśli jesteś na wózku inwalidzkim, nie czuj się ograniczony - możesz spróbować jogi na wózku inwalidzkim, Tai Chi, koszykówki lub lekkoatletycznego. Jeśli jest to zbyt trudne lub nie jest to twoja filiżanka herbaty, spróbuj ćwiczeń wzmacniających ramię, siedząc na wózku inwalidzkim za pomocą opaski lub hantli.

W końcu niewiele może przejść długą drogę, ale spróbuj pracować do trzydziestu minut dziennie, aby zoptymalizować zdrowie kości.

Poza ćwiczeniami dobre odżywianie się jest ważne dla utrzymania mocnych kości. Podobnie jak w przypadku zapobiegania odleżynom, oznacza to spożywanie posiłków bogatych w owoce, warzywa i chude białka.

Wapń jest również korzystny dla kości, chociaż należy skonsultować się z lekarzem, czy suplement wapnia jest odpowiedni dla ciebie. Niektóre osoby mogą uzyskać odpowiednią ilość wapnia z diety, podczas gdy inne muszą przyjmować suplement, a także uzupełnić swoje bogate w wapń pożywienie.

Wreszcie, zapewnienie odpowiedniego poziomu witaminy D jest ważnym składnikiem do budowy silnych kości. Dobrą wiadomością jest to, że większość osób z SM ma sprawdzone poziomy witaminy D i / lub bierze suplement witaminy D. Chociaż nie ma wytycznych dotyczących przyjmowania witaminy D dla osób cierpiących na SM, badania wyraźnie sugerują jej korzyści.

Słowo od DipHealth

Chociaż trudno się z tym liczyć, dobrą wiadomością jest to, że przy odpowiedniej opiece i minimalizacji czynników ryzyka można zapobiec tym problemom - i choć taktyki prewencyjne mogą być wyczerpujące, to się opłacają.

Pozostań aktywny w poznawaniu SM i kontynuuj wizytę neurologa (i ewentualnie fizjoterapeuty i / lub fizjoterapeuty).

Życie ze stwardnieniem rozsianym jest podróżą, więc przyjmuj każdego dnia po jednym na raz, bądź uprzejmy dla siebie w chwilach upadku, ucz się, co możesz, idź naprzód i skarbuj wszystkie wzloty.