Pragmatyczne opóźnienia mowy w autyzmie

Większość osób z autyzmem (choć nie wszystkie) ma zdolność mówienia. Przez większość czasu ludzie z autyzmem rozmawiają jednak inaczej niż ich neurotypowi rówieśnicy. Niektóre z tych różnic dotyczą faktycznej produkcji i używania języka mówionego, podczas gdy inne dotyczą wyzwań związanych z niewerbalnym "mową ciała" oraz innymi społecznymi i kulturowymi wskazówkami i oczekiwaniami.

Co to jest pragmatyczne opóźnienie wypowiedzi?

American Speech-Language Hearing Association (ASHA) opisuje pragmatyczną mowę jako mającą trzy elementy:

Używanie języka do różnych celów, takich jak

• powitanie (np. cześć, do widzenia)
• informowanie (np. otrzymam plik cookie)
• wymagający (np. Podaj mi plik cookie)
• obiecujące (np. dostanę ci ciasteczko)
• Żądanie (np. chciałbym plik cookie, proszę)

Zmiana języka zgodnie z potrzebami słuchacza lub sytuacji, takich jak

• inaczej rozmawiają z dzieckiem niż z dorosłym
• przekazywanie nieznanych informacji słuchaczowi
• mówiąc inaczej w klasie niż na placu zabaw

Zgodnie z zasadami do rozmów i opowiadania, takich jak

• na zmianę w rozmowie
• wprowadzanie tematów konwersacji
• pozostając na temat
• jak korzystać z sygnałów werbalnych i niewerbalnych
• jak używać wyrazu twarzy i kontaktu wzrokowego

Oczywiście zasady mówienia i komunikacji różnią się w zależności od społeczności i mogą być zupełnie różne w zależności od kraju. Ale zdolność do obserwowania, rozumienia i stosowania tych zasad (i dokonywania odpowiednich zmian w różnych ustawieniach społecznych) jest kluczem do pragmatycznej mowy i komunikacji.

Jak Autyzm wpływa na przemowę pragmatyczną

Dla osób z autyzmem pragmatyczna mowa prawie zawsze jest wyzwaniem na pewnym poziomie. Oczywiście, osoba niewerbalna boryka się z bardzo różnymi wyzwaniami, niż osoba wysoce werbalna, ale obaj najprawdopodobniej będą potrzebować pomocy w zrozumieniu mimiki twarzy, sygnałów niewerbalnych, nawracania, i tak dalej. Podczas gdy autystyczne wzory mowy różnią się w zależności od osoby, osoby z autyzmem mogą:

1. być głośniejszym lub ciszej niż jest to oczekiwane w kulturze
2. mówić bardziej płasko lub używać innej intonacji niż zwykle
3. powtarzaj całe fragmenty scen z programów telewizyjnych, filmów lub filmów
4. mówić o tym, co wydaje się być tematem nietypowym
5. zdominuj rozmowę z rozmową o interesującym nas temacie
6. powtarzaj te same rzeczy (dosłownie wielokrotnie powtarzając te same fakty lub używając tych samych zwrotów w kółko, na przykład, mówiąc "to świetnie" w odpowiedzi na każde stwierdzenie)
7. zadawać pytania lub zgłaszać się na ochotnika do informacji na tematy, które zazwyczaj są uważane za tabu lub wrażliwe (na przykład "Czy naprawdę jesteś zły na swój niedawny rozwód?" lub "Wczoraj poszedłem do lekarza i musiałem dać próbkę moczu").
8. wprowadzaj rozmowy, gdy nie są zaproszone i / lub opuść wątki, zanim dyskusja się skończy
9. trudno jest rozpoznać sarkazm, żarty, idiomy i wyrażenia, takie jak "garnek wywołujący czajniczek", chyba że zostaną wyjaśnione

1. używać języka, który wydaje się niewłaściwy w danej sytuacji (zbyt formalny, zbyt nieformalny, starający się być zabawny w poważnej sytuacji lub starający się być poważnym w głupiej sytuacji)
2. zadawać pytania po prostu w celu wyrażenia własnych pomysłów lub opinii (np. "Czy lubisz teleskopy? Lubię teleskopy, mam ich trzy, a jednym z nich jest Celestron …"
3. powiedz prawdę, nie wiedząc, czy opowiadanie prawdy będzie miało negatywny wynik ("tak, ta sukienka sprawia, że ​​wyglądasz grubo")
4. mają trudności lub odmawiają angażowania się w rodzaj drobnych rozmów, które zazwyczaj wygładzają interakcje między nowymi znajomymi lub w napiętych sytuacjach (np.

Jak terapeuci mogą pomóc z Pragmatic Speech

Zarówno logopedzi, jak i terapeuci umiejętności społecznych pracują z dziećmi autystycznymi i dorosłymi, aby przezwyciężyć pragmatyczne opóźnienia w mówieniu. Rodzina i przyjaciele mogą również pomagać poprzez aktywne nauczanie, modelowanie i odgrywanie ról odpowiednich wzorców mowy i używania języka. W przeciwieństwie do niektórych terapii, terapia mowy i umiejętności społecznych może znacząco zmienić zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Ulepszenia w zakresie pragmatycznych umiejętności mówienia mogą mieć ogromną pozytywną różnicę w odpowiedziach innych na osoby cierpiące na ASD. Należy jednak zauważyć, że możliwe jest "przetrenowanie" dzieci autystycznych, w szczególności do punktu, w którym ich użycie językowe jest technicznie poprawne, ale społecznie "wyłączone". Dziwne, ale prawdziwe, dziecko z autyzmem, które podaje dłoń dorosłemu, patrzy mu w oczy i mówi: "Miło cię poznać" zachowuje się, nie jak dziecko, ale jak biznesowy rówieśnik!