Rodzinna gorączka śródziemnomorska: przyczyny, diagnoza i leczenie

Rodzinna gorączka śródziemnomorska (FMF) jest rzadkim zaburzeniem genetycznym, które występuje przede wszystkim w niektórych populacjach etnicznych. Charakteryzuje się nawracającymi napadami gorączki, bólem żołądka podobnym do wyrostka zębodołowego, zapaleniem płuc i obrzękiem, bolesnymi stawami.

Jako przewlekłe, nawracające zaburzenie, FMF może powodować krótkotrwałą niepełnosprawność i znacząco pogarszać jakość życia danej osoby. Na szczęście nowsze leki przeciwzapalne wyeliminowały wiele poważniejszych objawów choroby.

FMF to recesywne zaburzenie autosomalne, co oznacza, że ​​jest dziedziczone po rodzicach. Choroba jest związana z mutacjami w genie gorączki śródziemnomorskiej (MEFV), w których występuje ponad 30 odmian. Aby dana osoba doświadczyła objawów, musiała odziedziczyć kopie mutacji od obojga rodziców. Nawet wtedy posiadanie dwóch kopii nie zawsze powoduje choroby.

Choć rzadko spotykany w populacji ogólnej, FMF występuje częściej w sefardyjskich Żydach, Mizrahi, Ormianach, Azerbejdżanach, Arabach, Grekach, Turkach i Włochach.

Jak choroba jest spowodowana

W przeciwieństwie do choroby autoimmunologicznej, w której układ odpornościowy atakuje własne komórki, FMF jest chorobą auto-zapalną, w której wrodzony układ immunologiczny (pierwsza linia obrony organizmu) po prostu nie działa tak, jak powinien. Choroby auto-zapalne charakteryzują się niesprowokowanym zapaleniem, głównie w wyniku wrodzonego zaburzenia.

W przypadku FMF mutacja MEFV prawie zawsze wpływa na chromosom 16 (jedna z 23 par chromosomów, które składają się na DNA danej osoby). Chromosom 16 jest odpowiedzialny między innymi za tworzenie białka o nazwie pirina znajdującego się w niektórych obronnych białych ciałkach krwi.

Chociaż funkcja pirydyny wciąż nie jest do końca jasna, wielu uważa, że ​​białko jest odpowiedzialne za odpuszczanie odpowiedzi immunologicznej przez utrzymywanie stanu zapalnego w ryzach.

Spośród 30-plusowych odmian mutacji MEFV, istnieją cztery, które są ściśle związane z objawową chorobą.

Objawy

FMF powoduje przede wszystkim zapalenie skóry, narządów wewnętrznych i stawów. Ataki charakteryzują się od jednego do trzech dni napadów bólu głowy i gorączki wraz z innymi stanami zapalnymi, takimi jak:

• Zapalenie opłucnej, zapalenie błony śluzowej płuc charakteryzujące się bolesnym oddychaniem
• Zapalenie otrzewnej, zapalenie ściany brzucha charakteryzujące się bólem, tkliwością, gorączką, nudnościami i wymiotami
• Zapalenie osierdzia, zapalenie błony śluzowej serca charakteryzujące się ostrymi, przeszywającymi bólami w klatce piersiowej
• Zapalenie opon mózgowych, zapalenie błon pokrywających mózg i rdzeń kręgowy
• Bóle stawów (ból stawów) i zapalenie stawów (zapalenie stawów)
• Powszechna, zapalna wysypka, zazwyczaj poniżej kolan

Objawy mają zakres od łagodnego do osłabiającego. Częstotliwość ataków może się również zmieniać co kilka dni lub co kilka lat. O ile oznaki FMF mogą rozwijać się już w dzieciństwie, to częściej zaczyna się w wieku 20 lat.

Komplikacje

W zależności od ciężkości i częstotliwości ataków FMF może powodować długotrwałe komplikacje zdrowotne. Nawet jeśli objawy są łagodne, FMF może wyzwalać nadprodukcję białka zwanego surowicą amyloidu A. Te nierozpuszczalne białka mogą stopniowo gromadzić się i powodować uszkodzenia głównych narządów, głównie nerek.

Niewydolność nerek jest w rzeczywistości najpoważniejszym powikłaniem FMF. Przed pojawieniem się leków przeciwzapalnych osoby z chorobą nerek związaną z FMF miały średnią długość życia 50 lat.

Genetyka i dziedziczenie

Podobnie jak w przypadku każdego autosomalnego zaburzenia recesywnego, FMF występuje, gdy dwoje rodziców, którzy nie chorują, wnosi każdy gen recesywny do swojego potomstwa. Rodzice są uważani za "nosicieli", ponieważ każdy z nich ma jedną dominującą (normalną) kopię genu i jedną recesywną (zmutowaną) kopię. Dopiero gdy dana osoba ma dwa recesywne geny, może wystąpić FMF.

Jeśli oboje rodzice są nosicielami, dziecko ma 25 procent szansy na odziedziczenie dwóch genów recesywnych (i uzyskanie FMF), 50 procent szans na uzyskanie jednego dominującego i jednego recesywnego genu (i stanie się nosicielem), a 25 procent szans na uzyskanie dwa dominujące geny (i pozostałe nienaruszone).

Ponieważ istnieje ponad 30 odmian mutacji MEFV, różne kombinacje recesywne mogą oznaczać bardzo różne rzeczy.W niektórych przypadkach posiadanie dwóch mutacji MEFV może powodować ciężkie i częste ataki FMF. W innych osoby mogą być w znacznym stopniu bezobjawowe i doświadczać jedynie sporadycznego, niewyjaśnionego bólu głowy lub gorączki.

Czynniki ryzyka

Tak jak rzadkie jest FMF w populacji ogólnej, istnieją grupy, w których ryzyko FMF jest znacznie wyższe. Ryzyko jest w dużym stopniu ograniczone do tak zwanych "populacji założycieli", w których grupy mogą prześledzić korzenie choroby z powrotem do wspólnego przodka. Ze względu na brak różnorodności genetycznej w tych grupach (często z powodu małżeństw mieszanych lub izolacji kulturowej), niektóre rzadkie mutacje są łatwiej przenoszone z pokolenia na pokolenie.

Odmiana mutacji MEFV pochodzi z czasów biblijnych, kiedy starożytni żydowscy żeglarze rozpoczęli migrację z południowej Europy do Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. Wśród grup najczęściej dotkniętych FMF:

• Żydzi sefardyjscy, którego potomkowie zostali wypędzeni z Hiszpanii w XV wieku, mają jedną na osiem szans na posiadanie genu MEFV i jedną na 250 szans na zarażenie się chorobą.
• Ormianie mieć jedną na siedem szans na przeniesienie mutacji MEFV i jedną na 500 na rozwinięcie choroby.
• Turcy i Arabowie również mają od jednego do 1000 do jednego na 2000 szans na uzyskanie FMF.

Dla kontrastu, aszkenazyjscy Żydzi mają jedną na pięć szansy na posiadanie mutacji MEFV, ale tylko jeden na 73 000 szans na rozwój choroby.

Diagnoza

Rozpoznanie FMF w dużej mierze opiera się na historii i modelu ataków. Kluczem do identyfikacji choroby jest czas trwania ataków, które rzadko trwają dłużej niż trzy dni.

Można zlecić badania krwi w celu oceny rodzaju i poziomu stanu zapalnego. Obejmują one:

• Pełna morfologia krwi (CBC), wykorzystywana do wykrywania wzrostu defensywnych białych krwinek
• Szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR), stosowana do wykrywania przewlekłego lub ostrego zapalenia
• Białko C-reaktywne (CRP), stosowane do wykrywania ostrego zapalenia
• Haptoglobina w surowicy służy do wykrywania, czy czerwone krwinki są niszczone, jak to ma miejsce w przypadku chorób auto-zapalnych

Można również wykonać badanie moczu, aby ocenić, czy w albumie jest nadmiar albuminy, co wskazuje na przewlekłe zaburzenie czynności nerek.

Na podstawie tych wyników lekarz może zlecić test genetyczny w celu potwierdzenia mutacji MEFV. Ponadto lekarz może zalecić test prowokacji, w którym lek o nazwie metaraminol może indukować łagodniejszą postać FMF, zwykle w ciągu 48 godzin od wstrzyknięcia. Pozytywny wynik może zapewnić lekarzowi wysoki poziom pewności w podejmowaniu diagnozy FMF.

Leczenie

Nie ma lekarstwa na FMF. Leczenie jest głównie ukierunkowane na opanowanie ostrych objawów, najczęściej za pomocą niesteroidowych leków przeciwzapalnych, takich jak Voltaren (diklofenak).

Aby zmniejszyć nasilenie lub częstotliwość ataków, lek przeciwmumowy Colcrys (kolchicyna) jest powszechnie przepisywany jako forma przewlekłej terapii. Dorośli są zazwyczaj przepisywani na tabletki 0,6 miligramów, które należy przyjmować dwa razy na dobę.

Tak skuteczne jest Colcrys w leczeniu FMF, że 75 procent cierpiących nie zgłasza żadnych dalszych nawrotów choroby, a 90 procent zgłosiło znaczną poprawę. Ponadto stosowanie Colcrys znacznie zmniejsza ryzyko powikłań FMF, w tym niewydolności nerek.

Colcrys można również stosować w leczeniu ostrych ataków, zwykle przepisywanych jako jedna dawka 0,6 miligramów, przyjmowanych co godzinę w czterech dawkach, a następnie 0,6 miligramów podawanych co dwie godziny w dwóch dawkach, a kończących po 0,6 miligramów podawanych co 12 godzin w czterech dawkach..

Efekty uboczne Colcrysa obejmują niestrawność, anemię i neuropatię obwodową (drętwienie lub uczucie mrowienia dłoni i stóp). Objawy te są w dużej mierze unikane przez przyjmowanie mniejszych dawek. Nadużywanie leku może spowodować poważną toksyczność z objawami nudności, wymiotów, biegunki i bólu brzucha.

Colcrys nie może być stosowany u osób z dysfunkcją nerek.

Słowo od Bardzo dobrze

W przypadku pozytywnej diagnozy rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej, ważne jest, aby porozmawiać ze specjalistą chorób, aby w pełni zrozumieć, co oznacza diagnoza i jakie są opcje leczenia.

Jeśli zostanie przepisany Colcrys, ważne jest, aby przyjmować lek codziennie zgodnie z zaleceniami, nie pomijając ani nie zwiększając częstotliwości. Osoby, które pozostają przyzwyczajone do terapii, mogą spodziewać się zarówno normalnej długości życia, jak i normalnej jakości życia.

Nawet jeśli leczenie rozpocznie się po rozwinięciu się choroby nerek, dwukrotne stosowanie Colcrysa może wydłużyć oczekiwaną długość życia znacznie ponad 50 lat u osób z nieleczoną chorobą.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Fujikura, H. "Globalna epidemiologia rodzinnych mutacji gorączki śródziemnomorskiej z wykorzystaniem sekwencji exem populacji." Mol Genet Genomic Med. 2015; 3(4):272-82.
• Padeh, S i Yakov, B. "Rodzinna gorączka śródziemnomorska". Curr Opin Rheumatol. 2016; 28 (5): 523-29. DOI: 10,1097 / BOR.0000000000000315.
• Sonmez, H.; Batu, E.; i Ozen, S. "Rodzinna gorączka śródziemnomorska: obecna perspektywa". J Inflamm Res. 2016; 9:13-20.