Diagnostyka i leczenie Mycoplasma Genitalium

Mycoplasma genitalium (MG) dopiero niedawno zaczęto uznawać za poważny problem zdrowotny. Jest to stosunkowo popularna bakteria odkryta w latach 80. XX wieku. W tym momencie mykoplazmę uważano za nieszkodliwą, efektywnie "podrywającą jazdę" z powodu innych chorób, a nie wywołującą choroby samodzielnie.

W tych dniach to już nie jest prawda. Mycoplasma genitalium jest uważana za istotną przyczynę chorób przenoszonych drogą płciową (STI), a naukowcy dopiero zaczynają poświęcać jej całą uwagę, na jaką zasługuje.

Zrozumienie Mycoplasma Genitalium

Obecnie wiadomo, że Mycoplasma genitalium jest główną przyczyną, a nie wtórną przyczyną wielu zakażeń, w tym postaci bakteryjnej vaginosis (BV) i nie-gonokokowego zapalenia cewki moczowej (NGU). Jest również związany z chorobą zapalną miednicy mniejszej (PID) i jest powiązany z innymi infekcjami, które kiedyś przypisano innym bakteriom.

Ogólnie rzecz biorąc, większość przypadków MG przebiega bezobjawowo. Jeśli pojawią się objawy, są one w dużej mierze niespecyficzne i łatwo mylone z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, takimi jak chlamydia i rzeżączka. Objawy Mycoplasma genitalium różnią się również znacząco u kobiet i mężczyzn:

• Kobiety odczuwają świąd pochwy, pieczenie podczas oddawania moczu i ból podczas stosunku. Mogą również znaleźć krwawienie między okresami lub po seksie. MG wiąże się także z bakteryjnym zakażeniem pochwy, którego objawami mogą być rybi zapach po seksie i zmiany w wydzielinie pochwowej.
• Mężczyźni natomiast mogą odczuwać wydzielanie cewki moczowej, palenie przy oddawaniu moczu oraz ból i obrzęk stawów (artretyzm). MG jest najczęstszą przyczyną nie-chlamydii nie-gonokokowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn.

Wyzwania w diagnozowaniu Mycoplasma Genitalium

Główną przeszkodą w diagnozowaniu MG jest brak zatwierdzonego badania krwi w celu potwierdzenia zakażenia. Bezpośrednia diagnoza wymaga hodowli bakteryjnej, która zajmuje nawet sześć miesięcy. Istnieją inne sposoby bezpośredniego identyfikowania mykoplazmy na genitalium, ale testy te są zarezerwowane głównie do badań.

Z tego powodu MG jest zwykle diagnozowana domniemanie. Innymi słowy, lekarz założy, że MG jest przyczyną objawów choroby po tym, jak podjęli próbę wykluczenia wszystkich innych opcji.

Dla większości doświadczonych klinicystów ogólnie przyjmuje się, że MG bierze udział zarówno w infekcjach BV, jak i NGU. Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom, 15 do 20 procent przypadków nie-gonokokowych zapalenia cewki moczowej jest bezpośrednio powodowanych przez MG. MG jest zamieszany w jeden na trzy przypadki uporczywego lub nawrotowego zapalenia cewki moczowej.Mycoplasma można również wykryć u 10 do 30 procent kobiet z objawami zapalenia szyjki macicy lub infekcji.

Wyzwania w diagnozowaniu Mycoplasma Genitalium

Mycoplasma genitalium jest standardowo leczony antybiotykami, najczęściej pojedynczą 1g dawką azytromycyny. Podczas gdy azytromycyna jest uważana za bezpieczną i skuteczną, obecnie istnieją dowody na zwiększoną oporność na lek w populacjach, w których jest ona powszechnie stosowana.

Podczas gdy inne antybiotyki mogą być podstawione, doksycyklina jest uważana za mniej skuteczną (choć z mniejszym ryzykiem oporności). Wydłużony cykl moksyfloksacyny okazał się bardzo skuteczny w niektórych badaniach. Krótsze kursy wiążą się jednak z niepowodzeniem leczenia.

Problemy z niepowodzeniami leczenia w przypadkach NGU ze względu na obecność MG wskazują na rosnący problem z syndromicznym leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową. Leczenie syndromiczne polega na tym, że lekarze leczą choroby w ten sam sposób, nie badając ich przyczyny. Ten rodzaj leczenia prawdopodobnie naraża osobę na leki, które mogą nie działać tak dobrze lub skutecznie jak leczenie, które zostanie wybrane, jeśli znana byłaby przyczyna choroby. W przypadku infekcji bakteryjnej, użycie niewłaściwego leku może również potencjalnie przyczynić się do już dużego problemu bakterii opornych na antybiotyki. Rosnące obawy dotyczące opornej na antybiotyk rzeżączki doprowadziły do ​​wielu zmian w zalecanym schemacie leczenia w ciągu ostatniej dekady. Istnieją obawy, że z czasem nie będzie możliwe wiarygodne leczenie tego powszechnego STD.