Dzieci z wizualno-przestrzennym stylem uczenia się

Wizualno-przestrzenny styl uczenia się jest jednym z ośmiu typów stylów uczenia się zdefiniowanych w teorii Wielorakich Inteligencji Howarda Gardnera. Wizualno-przestrzenny styl uczenia się, czyli inteligencja wizualno-przestrzenna, odnosi się do zdolności osoby do postrzegania, analizowania i rozumienia informacji wizualnych w otaczającym świecie. Mogą obrazować koncepcje oczami umysłu.

Charakterystyka

Linda Kreger Silverman Ph.D., autor kilku książek na temat wizualno-przestrzennego uczenia się, opisuje dzieci z tym stylem uczenia się jako myślenie na zdjęciach, a nie słowami. Uczą się łatwiej, gdy prezentowane są informacje wizualne, a nie dźwiękowe. Są to myśliciele całego obrazu, którzy chwytają koncepcję naraz i widzą całość, zanim poznają szczegóły. Uważa, że ​​nie uczą się w sposób krok po kroku, który jest powszechny w klasie i nie uczą się dobrze z ćwiczeń i powtórzeń. Kiedy nauczyciel prosi, aby pokazali swoją pracę, nie mogą tego łatwo zrobić, ponieważ chwytają wszystkie koncepcje naraz, zamiast logicznie je dedukowad. Mimo to są w stanie pracować nad złożonymi zadaniami i mogą być klasyfikowani jako myśliciele systemów. Jednak często wydają się mniej zorganizowane. Badania Silvermana wskazują, że 30 procent uczniów jest silnie wzrokowo-przestrzennie, a inny znaczący procent skłania się ku temu.

Jak uczeni wizualno-przestrzenni Uczący się ludzie uczą się najlepiej

Osoby z inteligencją wzrokowo-przestrzenną uczą się najlepiej, gdy naucza się je za pomocą instrukcji pisanych, modelowanych lub diagramowych oraz mediów wizualnych. Studenci wizualnie i przestrzennie utalentowani mają dobrą pamięć wzrokową na szczegóły. W mniejszym stopniu radzą sobie z metodami uczenia sekwencyjno-dźwiękowego, takimi jak wykład, recytacja, ćwiczenia i powtórzenia.

Dzieci z tym stylem mogą lepiej radzić sobie z rozpoznawaniem całego wyrazu niż z akustyką. Mogą nie radzić sobie dobrze z pisownią i pismem ręcznym. Ucząc się matematyki, korzystają z manipulacji i problemów z fabułą. Prawdopodobnie robią lepiej w geometrii. Lubią łamigłówki, labirynty, mapy i materiały budowlane, takie jak Legos.

Szkoły klasyczne tradycyjnie koncentrują się na metodach uczenia sekwencyjno-słuchowego, które być może nie służyły dobrze uczącym się wzrokowo-przestrzennym uczniom. Te dzieci mogą zacząć lepiej radzić sobie w wyższych klasach i na studiach, gdzie ich dary w uchwyceniu całości koncepcji i wielkiego obrazu stają się ważniejsze. Osoby te są z tego powodu często uważane za późnych kwitnących.

Ulubione zajęcia w szkole

Uczniowie, którzy są silni w wizualno-przestrzennym stylu uczenia się, korzystają z zajęć szkolnych, takich jak sztuka, kreślarstwo, sklep, geometria, grafika komputerowa i projektowanie wspomagane komputerowo. Często mają doskonałą pamięć wizualną dla szczegółów w druku iw środowisku. Osoby z wizualno-przestrzennym stylem uczenia się dobrze radzą sobie z wizualnym rozwiązywaniem problemów i oceną wizualną.

Popularne wybory kariery

Uczniowie silnie zaangażowani w wizualno-przestrzenną inteligencję mogą czerpać z kariery, takiej jak praca w wideo, telewizji, kreślarstwie, architekturze, fotografii, artyzmie, pilotażu linii lotniczych, kontroli ruchu lotniczego, budownictwie, doradztwie, projektowaniu mody, merchandisingu mody, reklamie wizualnej i wnętrzu projekt. W zawodach STEM mogą być przyciągane do fizyki, inżynierii, astronomii lub chirurgii.