Jak pomocnicy 1: 1 wspierają autystycznych studentów

Dom w kolorze nieba (Styczeń 2025)

W Stanach Zjednoczonych w Ustawie o kształceniu osób niepełnosprawnych mowa jest o tym, że dzieci z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwojowymi powinny znaleźć się w możliwie najmniej restrykcyjnych ramach. W szkole najmniej restrykcyjne ustawienie to oczywiście zwykła klasa.

Wiele okręgów szkolnych obawia się, że dziecko z autyzmem w klasie ogólnej będzie miało negatywny wpływ lub będzie miało trudności z przestrzeganiem instrukcji nauczyciela, a zatem zapewnia pomocnika 1: 1, aby wesprzeć dziecko i pomóc mu w dostępie do ogólnego programu nauczania. Czasami pomocnik 1: 1 jest niezwykle pomocny; w innych przypadkach doradca jest jednak przeszkodą. Jako rodzic może zależeć od Ciebie, czy Twoje dziecko może skorzystać z pomocy nauczyciela w klasie powszechnej, czy też może być mu lepiej w specjalistycznej klasie lub w prywatnym otoczeniu.

Dlaczego klasa General Education jest wyzwaniem dla autystycznych studentów

Często bardzo małe dzieci z autyzmem mogą poradzić sobie w zwykłej klasie. Grupy przedszkolne są zazwyczaj małe, zazwyczaj dostępnych jest wielu dorosłych, a nauczyciele przedszkolni spodziewają się, że bardzo małe dzieci rozwijają się z różnymi prędkościami i przejawiają bardzo różne poziomy kontroli emocjonalnej. Autystyczny dwuletni chłopiec mający "stop" nie różni się zbytnio od typowego dwulatka z "napadami złości". Jeśli autystyczny przedszkolak staje się agresywny, nawet mały, nieprzeszkolony dorosły może wnieść to dziecko do innego pokoju, dopóki się nie uspokoi.

Rozpoczynając w bardzo młodym wieku (często według stopnia 1), uczniowie mają trudności z siedzeniem przez dłuższy czas, słuchaniem i odpowiadaniem na wiele instrukcji mówionych, interakcji i współpracy z kolegami z klasy, negocjowania złożonych harmonogramów, reagowania pozytywnie na głośne dzwony i zatłoczone korytarze, i - najtrudniejszy ze wszystkich - uczą się, naśladując, jak być "typowym" dzieckiem w nieustrukturyzowanym otoczeniu społecznym, takim jak obiad i przerwa.

Krótko mówiąc, szkoła jest najtrudniejszym możliwym miejscem dla osoby, która osłabiła umiejętności werbalne, nie uczy się przez naśladownictwo i łatwo ulega zaburzeniom w wyniku przejść, głośnych hałasów i nieustrukturyzowanych sytuacji, w których oczekiwania nie są ani zdefiniowane, ani wyjaśnione.

Którzy uczniowie prawdopodobnie otrzymają wsparcie 1: 1 w klasie ogólnej edukacji

Teoretycznie, zgodnie z prawem IDEA, wszystkie dzieci niepełnosprawne powinny być włączone do typowych klas. W praktyce nie zawsze jest to możliwe, praktyczne, a nawet pożądane. Osoba, która nie może nauczyć się mówić, czytać lub pisać, jest mało prawdopodobne, aby wydobyć wiele z klasy, w której mówienie, czytanie i pisanie jest jedynym środkiem komunikacji lub wyrażania nauki dla wszystkich innych uczniów. Dzieci z poważnie upośledzoną mową, uczeniem się, zdolnościami poznawczymi lub behawioralnymi są często umieszczane w specjalistycznych salach lekcyjnych z małymi grupami szkoleniowymi, specjalnie wyszkolonymi nauczycielami i dostosowanymi narzędziami nauczania.

Ale co z dzieckiem, które potrafi czytać, pisać i mówić, ale kto jest także autystyczny? Czy ta osoba powinna być w klasie "specjalnej" lub "ogólnej"?

Ponieważ ustawa dekretuje, że ogólna klasa jest preferowana (i wiele rodzin woli ideę włączenia mimo wszystko), dzieci z autyzmem o umiarkowanym i wysokim poziomie funkcjonowania często umieszcza się w typowej klasie. Ale nawet jeśli autystyczne dziecko jest jasne i werbalne, może doświadczyć trudności z zmysłowymi wyzwaniami, funkcjonowaniem wykonawczym i "ukrytym programem nauczania", który obejmuje wszystkie niepisane zasady zachowania, które większość dzieci uczy się poprzez obserwację i naśladowanie. Aby wesprzeć takiego ucznia w typowej sytuacji, wiele szkół zapewnia pomocnika 1: 1: osoba, której celem powinno być udzielenie pomocy dziecku w "dostępie do ogólnego programu nauczania".

W zależności od stanu, w którym mieszkasz, doradcy 1: 1 mogą, ale nie muszą, być poddawani szkoleniu w college'u lub treningowi specyficznemu dla autyzmu (chociaż wszyscy wymagają pewnego rodzaju podstawowego szkolenia). W żadnym przypadku adiutanci nie powinni faktycznie uczyć studentów, za których są oni odpowiedzialni.

Jak pomocnicy 1: 1 wspierają autystycznych studentów

Co dokładnie robią doradcy 1: 1, aby wspierać dzieci z autyzmem? Odpowiedź jest różna dla każdej sytuacji, ale oto kilka sposobów, w jaki asystent może pomóc dziecku z autyzmem być częścią ogólnej edukacji:

Doradca może pomóc dziecku skupić się na pracownikach akademickich, pomagając mu znaleźć właściwą książkę lub stronę, postępować zgodnie z instrukcjami, podnieść rękę itp.
Pomocnik może pomóc dziecku w radzeniu sobie z jego zachowaniem poprzez wdrożenie planu zachowania stworzonego przez specjalistę od zachowań.
Pomocnik może pomóc dziecku wynegocjować jego harmonogram, podróżując z nim do różnych klas i / lub terapeutów.
Pomocnik może wspierać społeczne uczenie się Twojego dziecka poprzez zachęcanie do zabawy w grupie lub rozmowy w nieuporządkowanych miejscach, takich jak place zabaw czy sale lunchowe.
Pomocnik może pomóc terapeucie Twojego dziecka, zbierając dane o zachowaniach w ciągu dnia szkolnego.
Pomocnik może Ci pomóc, dostarczając naprawdę dobrze poinformowanych informacji o codziennym doświadczeniu Twojego dziecka w środowisku szkolnym.

Choć naprawdę "nie powinna" mówić o trudnych nauczycielach lub koleżankach z klasy, w wielu przypadkach doradca staje się najlepszym źródłem informacji dla rodziców o tym, co naprawdę dzieje się w szkole. Może również stanowić doskonały system wsparcia dla Twojego dziecka. Bądź jednak świadomy, że adiutanci 1: 1 nie są w żaden sposób równi: tegoroczna niesamowita pomoc techniczna może zostać zastąpiona przez społeczną motykę przyszłego roku, która uważa się za pomoc nauczyciela dla całej klasy.

Dlaczego zdecydujesz się powiedzieć "Nie" jednemu z doradców 1: 1?

Zawsze warto powiedzieć "tak" doradcy 1: 1 na okres próbny trwający kilka miesięcy. Czasami jednak pomocnik stwarza tyle problemów, ile rozwiązuje. To dlatego, że żadne dwa okręgi szkolne, klasy, adiutanci lub uczniowie z autyzmem nie są takie same - a nawet adiutant, który w ubiegłym roku dobrze pracował z twoim dzieckiem, może mieć duże problemy z zaspokojeniem swoich potrzeb w tym roku. Oto niektóre problemy, które mogą się pojawić, gdy Twoje dziecko pracuje z doradcą 1: 1:

Adiutant może zająć miejsce nauczyciela twojego dziecka. Jeśli nauczyciel Twojego dziecka porusza się bardzo szybko i nie zapewnia odpowiednio zróżnicowanej instrukcji, Twoje dziecko może stracić wiedzę akademicką. Kiedy to nastąpi, doradca może udzielić instrukcji zamiast nauczyciela. Nie jest to oczywiście celem włączenia.
Doradca może mieć trudności z zarządzaniem zachowaniem dziecka w klasie. Niektórym pomocnikom, nauczycielom i kolegom z klasy łatwo przeszkadza autystyczne stłuczenie lub inne zachowania. Wielu doradców postrzega swoją rolę jako pomoc dla nauczyciela, a nie jako dziecko; w rezultacie może po prostu zabrać dziecko z pokoju za każdym razem, gdy zachowuje się inaczej. Oczywiście jego cierpienie ucierpi.
Twoje dziecko i jej pomocnik nie mogą tego znieść. Nie każdy pomocnik pasuje do każdego dziecka. Jeśli twoje dziecko i jej adiutant nie lubią się nawzajem, rok szkolny prawdopodobnie szybko się rozpadnie. Możesz poprosić o substytut, ale może to być trudne, aby przejść po roku szkolnym jest w toku.
Ty i twój adiutant mogą mieć różne filozofie.Większość pomocników ma co najmniej podstawowe szkolenie w zakresie behawioralnego podejścia do pracy z dziećmi z autyzmem. Innymi słowy, uczą się oferować nagrody za dobrze wykonaną pracę (ciasteczka, dodatkowy czas na upowszechnianie działań itp.). Ty jednak możesz nie chcieć widzieć, jak Twoje dziecko zarabia nagrodę za siedzenie, reagowanie w odpowiedni sposób lub nie trafienie kolegi z klasy. W ciągu roku szkolnego może być bardzo trudno przekwalifikować pomocnika twojego dziecka, szczególnie, jeśli dzielnica popiera ich filozofię.
Twoje dziecko może potrzebować innego ustawienia. Sale szkolne ogólne są duże, głośne i szybkie. Często podkreślają współpracę, komunikację i socjalizację. Kiedy tak jest, może to być po prostu złe środowisko dla twojego dziecka.