Kryteria rozpoznawania choroby zwyrodnieniowej stawów

Rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawów koncentruje się na dwóch głównych celach. Podczas diagnozowania choroby zwyrodnieniowej stawów, lekarz musi najpierw odróżnić zapalenie kości i stawów od innych typów zapalenia stawów. Ważne jest również ustalenie, czy u pacjenta występuje pierwotne zapalenie kości i stawów lub wtórna postać choroby zwyrodnieniowej stawów powiązana z inną chorobą lub stanem.

Wczesne, dokładne rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawów jest konieczne, aby można było rozważyć odpowiednie opcje leczenia. W celu zdiagnozowania choroby zwyrodnieniowej stawów lekarz przeprowadzi ocenę za pomocą:

Historia medyczna

Twoja historia medyczna będzie zawierała informacje o przeszłych stanach medycznych, alergiach, leczeniu i procedurach chirurgicznych, a także bieżących problemach medycznych. Zazwyczaj podczas pierwszego spotkania z lekarzem zostaniesz poproszony o wypełnienie obszernego kwestionariusza dotyczącego twojej historii medycznej. Zostaniesz również zapytany o objawy, których doświadczasz, w tym o to, kiedy często występują i co powoduje, że objawy są gorsze lub lepsze.

Badanie lekarskie

Podczas badania przedmiotowego lekarz będzie obserwował wszelkie objawy przedmiotowe i podmiotowe, które zwykle towarzyszą chorobie zwyrodnieniowej stawów. Lekarz będzie poszukiwał:

• Wspólny obrzęk
• Wspólna tkliwość
• Zmniejszony zakres ruchu w stawach
• Widoczne uszkodzenie stawów (tj. Wzrosty kostne)
• Trzeszczenie
• Wzór dotkniętych stawów

Badania obrazowania

Promienie rentgenowskie są zwykle stosowane w celu potwierdzenia rozpoznania choroby zwyrodnieniowej stawów. Promienie rentgenowskie mogą ujawnić osteofity na granicy stawów, zwężenie przestrzeni stawowej i podchrzęstne stwardnienie rozsiane kości. Kość podchrzęstna to warstwa kości, która znajduje się tuż poniżej chrząstki. Podczas gdy MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) jest bardziej czułym sposobem obrazowania, jest on stosowany rzadziej niż promieniowanie rentgenowskie ze względu na koszty i dostępność. Skany MRI pokazują chrząstkę, kości i więzadła.

Testy laboratoryjne

Rutynowe testy laboratoryjne są zwykle prawidłowe, więc ich wartością jest wykluczenie innych rodzajów zapalenia stawów, w szczególności zapalnych typów zapalenia stawów, lub ustalenie punktu odniesienia do monitorowania leczenia. Analiza płynu maziowego pomaga również wykluczyć inne stany.

American College of Rheumatology Criteria

American College of Rheumatology ustalił kliniczne kryteria diagnozowania pierwotnej choroby zwyrodnieniowej ręki, bioder i kolan:

Choroba zwyrodnieniowa ręki

• Ból ręki, ból lub sztywność;
• Powiększenie twardych tkanek o dwa lub więcej z 10 wybranych stawów;
• Mniej niż trzy napęczniałe stawy MCP (śródręczno-paliczkowe);
• Powiększenie twardych tkanek o dwa lub więcej stawów DIP (dystalnych międzygaliczkowych) lub deformacja dwóch lub więcej z 10 wybranych stawów

10 wybranych stawów obejmuje:

• Drugie i trzecie połączenie DIP obu rąk
• Drugi i trzeci PIP (proksymalny przedział) stawów obu rąk
• Pierwsze stawy CMC (carpometakarpalne) obu rąk

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego

• Ból stawów biodrowych;
• Osteofity kości udowej i / lub panewki widoczne na zdjęciu rentgenowskim lub sedymentacji mniejsze niż lub równe 20 mm / godzinę;
• Przestrzeń stawowa zwężająca się widoczna na zdjęciu rentgenowskim

Wewnętrzna rotacja stawu biodrowego o wartości nieprzekraczającej 15 stopni, sztywność poranna w biodrze trwająca krócej niż godzinę lub dłużej, a także wiek 50 lat lub starszy to dodatkowe kryteria pomocne w diagnozowaniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego.

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego

• Ból kolana i;
• Co najmniej trzy z następujących 6 kryteriów: wiek 50 lat lub starszy, sztywność trwająca krócej niż 30 minut, podrażnienie, kość, tkliwość, powiększenie kości, brak ciepła w dotyku

Wyniki badań laboratoryjnych, które są przydatne w ocenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego obejmują szybkość sedymentacji mniejszą niż 40 mm / godzinę, czynnik reumatoidalny mniejszy niż 1:40, oraz badanie płynu maziowego wykazujące klarowny, lepki płyn z liczbą białych krwinek mniejszą niż 2000 / mm3.

Zadaniem lekarza jest być diagnostą, ale wyraźnie pomocne jest, gdy pacjent rozumie, dlaczego testy są wykonywane i jakie są wyniki. Jeśli pacjent zrozumie proces od wczesnych symptomów do diagnozy do planu leczenia, pacjent będzie prawdopodobnie bardziej zgodny, a wynik leczenia prawdopodobnie odniesie większy sukces.