Co to jest ukryty rezerwuar HIV?

Ukryte rezerwuary są komórkami ciała, w których HIV jest w stanie się ukryć (lub "utrzymać") nawet w obliczu optymalnej terapii przeciwretrowirusowej. Te rezerwuary komórkowe znajdują się w wielu układach narządów, w tym w mózgu, tkance limfatycznej, szpiku kostnym i narządach płciowych.

W stanie utajonym (lub "prowirusowym") HIV może zintegrować swój materiał genetyczny z DNA komórki gospodarza, ale zamiast go zabijać, po prostu replikuje się wraz z gospodarzem. W przeciwieństwie do swobodnie krążącego wirusa, te ukryte prowirusy nie mogą być wykryte przez układ odpornościowy organizmu. Zamiast tego wirusowy genom jest przenoszony z pokolenia na pokolenie, zdolny do reaktywacji, kiedy jest wyzwalany przez zapadnięcie się funkcji odpornościowej.

W rzeczywistości odpowiedź immunologiczna organizmu zapewnia wirusowi HIV jego raki komórkowe. Kiedy odpowiedź immunologiczna zostanie aktywowana w obecności HIV, organizm wytworzy komórki T CD4, które, jak na ironię, są głównym celem zakażenia. Komórki już zainfekowane wirusem HIV będą się proliferować, wytwarzając więcej komórek zakażonych wirusem HIV i zwiększając objętość wirusa.

To uporczywość tych ukrytych wirusów nadal udaremnia wysiłki zmierzające do opracowania lekarstwa na tę chorobę.

Strategie Clear Clear Utsentvoirs

Największym wyzwaniem, z którym mierzą się obecnie naukowcy, jest znalezienie sposobów aktywacji i oczyszczenia wirusa HIV z jego rezerwuarów prowirusowych, co pozwoli na narażenie go na dowolną liczbę teoretycznych strategii eradykacji.

Podczas gdy ART może z czasem wyczerpać te zbiorniki, robi to bardzo powoli. Modele matematyczne wykazały, że osiągnięcie całkowitej eliminacji zajmie od 60 do 80 lat.

Naukowcy coraz częściej badają stosowanie niektórych leków, które wydają się stymulować aktywację ukrytego wirusa HIV. Są wśród nich środki zwane inhibitorami HDAC, które od dawna stosowane są jako stabilizatory nastroju i leki przeciwpadaczkowe.

I chociaż sukcesy w aktywacji utajonego wirusa HIV przyniosły sukces, naukowcy nie są jeszcze pewni, jak duże są te zbiorniki lub jakie inne komórki mogą ukrywać HIV. Nie można zatem stwierdzić, czy te zbiorniki zostały rzeczywiście oczyszczone przez te środki chemiczne.

Ostatnie badania faktycznie wykazały, że chociaż pewne leki hamujące HDAC mają zdolność aktywowania ukrytego wirusa HIV, nie ma rzeczywistych dowodów, że taka aktywacja zmniejszyła nawet rozmiar zbiorników.

Inni naukowcy w międzyczasie pytają, czy "wyrzucenie" wirusa HIV z jego zbiorników wystarczy, aby osiągnąć wyniszczenie. W rezultacie wiele zespołów badawczych bada agentów, którzy wydają się w stanie zabić nowo wydanego wirusa przy minimalnej toksyczności. Wśród bardziej obiecujących kandydatów jest acytretyna, forma witaminy A stosowana obecnie w leczeniu ciężkiej łuszczycy u dorosłych.

Konsekwencje utajonej persystencji

Jednym z bardziej frustrujących aspektów wirusowego opóźnienia jest to, że nawet w jego stanie prowirusowym sama obecność HIV w komórkach wyzwala trwałą odpowiedź zapalną. Nawet jeśli dana osoba jest na skuteczną terapię HIV i jest w stanie utrzymać niewykrywalne obciążenie wirusem, to przewlekłe zapalenie o niskim poziomie może stopniowo wpływać na sposób replikacji komórek i tkanek, skutecznie przyspieszając proces starzenia.

Proces ten, zwany przedwczesnym starzeniem, jest powodem, dla którego osoby z długotrwałą infekcją HIV są narażone na zwiększone ryzyko zachorowania na raka, choroby serca, kruchość kości i zaburzenia neurokognitywne - i często 10 do 15 lat wcześniej niż było to oczekiwane w ogólnym populacja.