Odchylenie zgięcia i ból pleców

W przypadku niektórych stanów cofania wiadomo, że określone pozycje pomagają radzić sobie z objawami. Pozycje te znane są jako uprzedzenia. Istnieją trzy typy uprzedzeń: zginanie, rozciąganie i brak obciążenia. Wszystkie te tendencje nazywa się preferencjami kierunku.

Jeśli twoje plecy czują się lepiej i / lub objawy ustąpią, gdy pochylisz się do przodu, prawdopodobnie obrażenia lub stan, który odczuwasz, mają tendencję do zginania.

Na przykład zwężenie kręgosłupa, które jest stanem, który zawęża przestrzeń w otworze międzykręgowym, zazwyczaj ma tendencję do zginania. Wiele osób ze zwężeniem kręgosłupa uważa, że ​​wygięcie kręgosłupa do przodu (inaczej zgięcie kręgosłupa) sprawia, że ​​czuje się lepiej. Powód jest taki, że zginanie do przodu zapewnia więcej miejsca w otworze międzykręgowym. To z kolei pozwala nerwowi, który przechodzi przez foraminę, aby to zrobić bez dotykania lub naciskania przez pobliską (i dość często zniekształconą z powodu artretyzmu) kość.

Inne stany, które zwykle mają tendencję do zginania, obejmują spondylozę i kręgozmyk.

W przypadku urazów i stanu z tendencją do zginania, objawy mają tendencję do nasilania się po wydłużeniu pleców (wygięcie łukowe).

Rozszerzenie Bias

Przeciwieństwem odchyleń od zginania jest odchylenie rozciągające. Jak można się domyślać, błąd rozszerzenia pojawia się, gdy ruch łuku pleców powoduje, że objawy czują się lepiej. Przykładami warunków, które mają skłonność do przedłużenia, są przepuklina i wybrzuszenie dysku. Ludzie, którzy mają którykolwiek z tych stanów często stwierdzają, że kiedy pochylają się do przodu (do zgięcia kręgosłupa) ich objawy się pogarszają i jak już stwierdzono, kiedy wyginają się plecami, to czuje się lepiej.

Preferencje kierunkowe Pomoc Klasyfikuj ból w dole pleców

Fałszywe nastawienie (wraz z odchyleniem i odchyleniem od obciążenia) jest częścią niepatopatogennego systemu klasyfikacji dla mechanicznego bólu krzyża, w szczególności problemów z dyskami, bólu stawów lub dysfunkcji, dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego i niestabilności kręgosłupa spowodowanej problem w obszarze (który jest obszarem z tyłu kręgu, w którym procesy emanują, procesy te stają się częścią połączeń fazowych).

Non-pato-anatomiczne to trochę kęs, więc rozpakujmy ten termin.

Zamiast tego, co pokazuje Twój MRI lub prześwietlenie kręgosłupa, system nie-pato-anatomiczny przyjmuje wskazówkę (dla oceny i wyboru leczenia) na podstawie objawów, które zgłaszasz i co obserwuje twój terapeuta w twoich ruchach.

Ten system jest stosowany w McKenzie i innych metodach terapii fizycznej.

Patoanatomiczne podejście do klasyfikacji bólu krzyża jest szeroko stosowane i prawdopodobnie bardziej w gabinecie lekarskim niż w klinice terapii fizycznej. To może pozostawić niektórych fizjoterapeutów w związkach, ponieważ ich sposób pracy wiąże się z większą interakcją twarzą w twarz z pacjentem.

O tym, Nachemson, w swoim artykule "Naukowa diagnoza lub nieulepszona etykieta dla pacjentów z bólem pleców.Lędźwiowa niestabilność segmentu ", mówi:

"Patologiczno-anatomiczna metoda diagnozowania mechanicznego bólu krzyża może być korzystna dla Lekarzy i Chirurgów, ale w jaki sposób te medycznie przyjęte metody diagnozy pomagają fizjoterapeutom w zarządzaniu MLBP? Czy fizyczni terapeuci faktycznie zmieniają jakiekolwiek pato-anatomiczne warunki przez ich nieinwazyjne techniki leczenia: czy przepuklina krążka może być zmniejszona, czy zmiany zwyrodnieniowe w stawach zygapofitowych i krążkach międzykręgowych zmieniają się anatomicznie po konserwatywnych metodach leczenia?

"W rzeczywistości nadmierne podkreślanie uproszczonego biomedycznego podejścia do identyfikowania i leczenia strukturalnej przyczyny bólu doprowadziło do nadużywania testów diagnostycznych, leżenia w łóżku, narkotycznych środków przeciwbólowych i operacji". (Waddell 1998).