Bielactwo: przyczyny i leczenie utraty pigmentu skóry

Bielactwo, zwane także skórą srokatą lub nabytą białaczką, jest stanem, w którym pigment, wytwarzany przez komórki zwane melanocytami, jest tracony z obszarów skóry, powodując białawe, gładkie łatki. Może to również dotyczyć włosów rosnących na tych obszarach, które również stają się białe. Bielactwo nie jest ani groźne, ani zaraźliwe, ale ludzie z widocznymi łatami mogą czuć się świadomi swojego wyglądu.

Objawy

Głównym objawem bielactwa jest utrata pigmentu, który występuje w plastry na dowolnym obszarze ciała. Inne objawy mogą obejmować:

• Przedwczesne wybielenie lub siwienie włosów na głowie, rzęsach, brwiach lub brodzie
• Swędzenie i dyskomfort w dotkniętych obszarach
• Utrata koloru w błonach śluzowych (tkanki wyściełające wnętrze jamy ustnej i nosa)
• Utrata lub zmiana koloru wewnętrznej warstwy gałki ocznej (siatkówki)

Przyczyny

Bielactwo należy do grupy schorzeń znanych jako choroby autoimmunologiczne, w których układ odpornościowy organizmu atakuje własną tkankę lub komórki - w tym przypadku melanocyty (komórki barwiące nadające skórze jej zabarwienie). Nie ma wyraźnego powodu, dla którego melanocyty umierają, ale uważa się, że genetyka odgrywa rolę.

Naukowcy odkryli wyraźny związek genetyczny między bielakiem a innymi chorobami autoimmunologicznymi. W szczególności bielactwo jest wysoce związane z:

• Autoimmunologiczne choroby tarczycy, takie jak zapalenie tarczycy Hashimoto i choroba Gravesa-Basedowa
• Niedokrwistość złośliwa
• Reumatoidalne zapalenie stawów
• Łuszczyca
• Toczeń
• Zapalna choroba jelit
• Cukrzyca typu 1

Jakie są choroby autoimmunologiczne?

Wiele czynników uważa się za zdarzenia wyzwalające dla bielactwa dla osób predysponowanych do tego stanu, w tym:

• Stresujące wydarzenia lub chroniczny stres
• Ciężkie oparzenia słoneczne
• Narażenie na ostre chemikalia
• Wirusy

Opryszczkowe statystyki

• Uważa się, że 2 miliony do 5 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych ma bielactwo.
• Bielactwo może rozpocząć się w każdym wieku, ale około połowa tych, którzy go mają, rozwija się przed 20 rokiem życia i około 95 procent przed 40 rokiem życia.
• Około 20 procent pacjentów z bielactwem ma członka rodziny z tym samym stanem. Jednak tylko 5 procent do 7 procent dzieci dostanie bielactwo, nawet jeśli ma je rodzic.

Rodzaje

Lokalizacja i częstość występowania objawów różnią się jednak w zależności od rodzaju nabytego bielactwa. Rodzaje obejmują:

Non-Segmental Vitiligo

Jest to najczęstszy rodzaj bielactwa. Plastry są widoczne po obu stronach ciała i są zazwyczaj symetryczne. Plamy najczęściej występują na obszarach narażonych na działanie słońca lub na skórze poddanych ciśnieniu, tarciu lub urazowi.

Istnieje pięć podkategorii bielactwa niesegmentowego:

• Uogólnione: Łatki nie mają określonego rozmiaru i mogą pojawić się w dowolnym miejscu na ciele.
• Acrofacial: Plastry występują najczęściej na palcach, palcach i twarzy.
• Śluzówka: Łatki znajdują się wokół błon śluzowych i warg lub błony śluzowej narządów płciowych.
• Uniwersalny: Jest to rzadka manifestacja, w której łatki pokrywają większość ciała.
• Ogniskowy: Bardziej prawdopodobne u dzieci, łaty tego typu występują na niewielkim obszarze.

Segmentowy bielactwo

Ta forma bielactwa, która jest znacznie mniej powszechna niż bielactwo niesegmentowe, wpływa tylko na jeden segment skóry i ma tendencję do zatrzymania wzrostu po ustaleniu początkowego plastra.

Mieszane bielactwo

W mieszanym bielactwie istnieje kombinacja bielactwa zarówno segmentowego, jak i niesegmentowego.

Bielactwo pobielone lub niedobór wapniowy

Ten typ charakteryzuje się kilkoma rozproszonymi białymi plamami na tułowiu i skórze głowy i często występuje u osób ciemnoskórych.

Zmienia się w czasie

Plastry bielactwa przeważnie nadal się rozprzestrzeniają, choć to zależy od osoby. Podczas gdy pojawiają się nowe plamy bielactwa, stan jest "aktywny". W końcu - często po 10 latach lub więcej - nowe miejsca przestają się rozwijać, w którym to momencie stan uznaje się za "stabilny".

Diagnoza

Jeśli masz objawy bielactwa, Twój lekarz pierwszego kontaktu prawdopodobnie skieruje Cię do dermatologa w celu dokładnej diagnozy. Dermatolog oceni twoją rodzinę i historię medyczną i przeprowadzi fizyczny egzamin. Może zapytać:

• Jeśli masz innych członków rodziny z bielactwem
• Jeśli masz rodzinną historię chorób autoimmunologicznych
• Jeśli u pacjenta wystąpiła poważna wysypka lub oparzenie słoneczne przed pojawieniem się białych łatek
• Jeśli jesteś pod wpływem stresu fizycznego lub psychicznego
• Jeśli twoje włosy zrobiły się szare przed 35 rokiem życia

Twój lekarz prawdopodobnie wykona badania krwi w celu sprawdzenia jakichkolwiek chorób autoimmunologicznych, ponieważ bielactwo jest silnie związane z kilkoma z nich. W niektórych przypadkach może również wykonać biopsję skóry, aby wykluczyć poważniejsze schorzenia skóry, takie jak rak.

Leczenie

Bielactwo może być trudne do leczenia, ponieważ postęp choroby zmienia się tak bardzo w zależności od przypadku. Czasami plastry przestają się formować bez leczenia, ale często rozpraszają pigmenty i ostatecznie obejmują większość skóry. Rzadko skóra odzyskuje kolor.

Chociaż istnieje wiele opcji leczenia bielactwa, nie ma lekarstwa.

Obecnie opcje leczenia obejmują:

• Leczenie miejscowe, takie jak kremy steroidowe, które w niektórych przypadkach mogą przywrócić pigment
• Terapie światłem, w których stosuje się światło UVA lub UVB w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się białych plam
• Chirurgia, w której zabarwiona skóra jest wszczepiona na białe łatki
• Kremy depigmentacyjne, które przez kilka miesięcy wybielają nie dotknięte obszary, aby dopasować białe łaty
• Terapie naturalne i uzupełniające
• Kamuflujące kremy pasowały ściśle do obszarów nie dotkniętych zmianami, aby uzyskać tymczasową kosmetyczną poprawkę

Niektóre osoby decydują się nie leczyć swojego bielactwa, ponieważ nie ma na to żadnego medycznego powodu.

Słowo od DipHealth

Podczas gdy bielactwo nie jest poważną chorobą, ludzie różnią się sposobem, w jaki je postrzegają, gdy wpływa na nich. Niektórzy z przekonaniem przyjmują zmiany w swojej skórze, podczas gdy inni uważają, że ma to wpływ na poczucie własnej wartości. Bycie dobrze poinformowanym o stanie i wyszukaniu właściwej opieki od dermatologa może pomóc w radzeniu sobie z oczekiwaniami i objawami, a łączenie się z innymi z bielactwem może pomóc w radzeniu sobie z uczuciami, które możesz mieć w związku z twoją chorobą.