Jak korzystać z coachingu emocji z dziećmi

Trening emocji jest jednym z pięciu głównych rodzajów dyscypliny, które opierają się głównie na badaczu psychologii z Waszyngtonu, Johnie Gottmanie. Według badań Gottmana, kiedy rodzice dają dzieciom umiejętności potrzebne do radzenia sobie z emocjami, będą mieć więcej pewności siebie, lepiej w szkole i doświadczać zdrowszych związków.

Gottman spędził lata badając, w jaki sposób rodzice mogą najlepiej pomóc dzieciom w nauce skutecznego radzenia sobie z pozytywnymi i negatywnymi emocjami. Przerwał ten proces na pięć kroków, które koncentrują się na uczeniu dzieci o uczuciach, aby mogły nauczyć się dokonywać lepszych wyborów.

1. Uważaj na emocje

Trening emocji wymaga od rodziców uświadomienia sobie emocji dziecka, a także własnych emocji. Umożliwienie sobie i dziecku wolności odczuwania emocji jest sercem treningu emocji. Uczucia są w porządku i nikt nie powinien być oceniany lub krytykowany za odczuwanie określonego sposobu.

Zwróć uwagę na to, w jaki sposób twoje dziecko reaguje na takie emocje, jak niepokój, smutek, złość i podekscytowanie. Poszukaj wskazówek, takich jak mowa ciała, gesty twarzy i zmiany zachowań.

Obserwuj swoje dziecko, aby być w harmonii z tym, jak wyraża różne uczucia. Pomoże Ci to zidentyfikować związek między jej uczuciami a jej zachowaniem.

2. Połącz się z dzieckiem

Gottman zaleca rodzicom łączenie się ze swoimi dziećmi poprzez wysoce emocjonalne doświadczenia. Zamiast odwracać się, gdy dziecko ma napad złości, aby zignorować zachowanie podobne do zalecanego przy modyfikacji zachowania, trenowanie emocji zaleca bezpośrednią instrukcję.

Zachęć dziecko do rozpoznawania emocji. Pomóż mu zwerbalizować jego uczucia.

Interweniuj, gdy zauważysz, że się zdenerwował, abyś mógł zaoferować wskazówki i zapobiec niewłaściwemu zachowaniu. Nie próbuj naprawiać negatywnych emocji swojego dziecka, ale pokaż mu, że normalne jest posiadanie wielu różnych rodzajów uczuć.

3. Posłuchaj swojego dziecka

Słuchanie dziecka jest istotną częścią treningu emocji. Potwierdź uczucia swojego dziecka i pokaż mu, że akceptujesz jego uczucia.

Pokaż też, że poważnie traktujesz emocje swojego dziecka. Unikaj mówienia takich rzeczy jak: "Przestań się martwić, to nic wielkiego", ponieważ wyzwania twojego dziecka są dla niego wielkim wyzwaniem.

4. Emocje nazw

Pomóż dziecku nauczyć się rozpoznawać i zwerbalizować swoje uczucia. Nie próbuj powiedzieć mu, co powinien czuć.

Zamiast więc mówić: "Nie bój się", wskaż, jak wydaje się czuć, aby potwierdzić mu, że jego uczucia są w porządku. Powiedz coś w rodzaju: "To normalne, że się denerwujesz, zanim pojawi się na scenie".

Etykietowanie uczuć dziecka zwiększy jego emocjonalny słownik. Dodatkowo, kiedy pokazujesz swojemu dziecku, rozumiesz, jak on się czuje, wkłada mniej energii w próbę pokazania ci, że jest zdenerwowany.

5. Znajdź rozwiązania

Trening emocji koncentruje się na zapobieganiu niewłaściwemu zachowaniu, kiedy to możliwe. Kiedy dziecko wkracza w sytuację, w której może łatwo ulec frustracji, pomóż mu określić sposoby radzenia sobie z frustracją z wyprzedzeniem.

Powiedz: "Wiem, że chodzenie do sklepu spożywczego jest trudne, ponieważ zajmuje dużo czasu i czasami czujesz się niecierpliwy. Dzisiaj, kiedy zaczniesz czuć się sfrustrowany, powiedz mi, a my zrobimy sobie przerwę na kilka minut, aby pomóc ci się uspokoić."

Kiedy dziecko zachowuje się niewłaściwie, zachęcaj go do rozpoznania uczucia, które doprowadziło do zachowania. Następnie nauczaj umiejętności rozwiązywania problemów i pracuj razem nad znalezieniem kreatywnych rozwiązań.

Kiedy to możliwe, pozwól dzieciom rozwijać własne kreatywne rozwiązania. Więc jeśli twoje dziecko rzuca rzeczy, gdy się denerwuje, usiądź razem i stwórz listę innych rzeczy, które mógłby zrobić, gdy jest wściekły.

Może zdecydować się na 10 podskoków, rysowanie obrazków lub dmuchanie bąbelków, pomagając mu poradzić sobie ze złością. Następnym razem, gdy jest zły, zachęć go, by spróbował użyć jednego ze swoich pomysłów, aby się uspokoić.

Złap swoje dziecko tak często, jak to możliwe, i używaj pochwał, aby zachęcać do pozytywnego zachowania. Ustal limity, kiedy to konieczne, stosując techniki dyscypliny, takie jak logiczne konsekwencje lub limit czasu.

Daj negatywne konsekwencje, gdy dziecko źle się zachowuje. Po prostu wyjaśnij, że poprawiasz zachowanie dziecka, a nie jej uczucia. Tak więc, chociaż można się złościć, nie można trafić.