Jak radzić sobie z depresją po diagnozie opryszczki

Właśnie dostałem diagnozę opryszczki i mam wrażenie, że moje życie się skończyło. Co powinienem zrobić?

Coraz częściej słyszę od młodych mężczyzn i kobiet doświadczających tak ciężkiej depresji po postawieniu diagnozy opryszczki, że mówią o zabijaniu samych siebie. Jeśli rozważasz samobójstwo po postawieniu diagnozy opryszczki, musisz uzyskać pomoc.

Opryszczka nie jest śmiertelną chorobą. Jest to niezwykle powszechny wirus, który dotyka ogromną część populacji. W Stanach Zjednoczonych naukowcy szacują, że jedna na cztery kobiety i jeden na pięciu mężczyzn żyje z opryszczką, wielu z nich nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. Jeśli masz opryszczkę, nie jesteś sam.

Wiele osób żyje długo, szczęśliwie, romantycznie i seksualnie, po diagnozie opryszczki. Chociaż słuchanie, że masz opryszczkę, może być bardzo stresujące ze względu na piętno związane z chorobą, opryszczka jest po prostu wirusem jak każdy inny. Diagnoza opryszczki nie mówi nic o tym, jak żyjesz swoim życiem. Nie mówi nic o tym, kim jesteś.

Depresja po diagnozie opryszczki nie jest rzadkością, ale ważne jest, aby wiedzieć, że z biegiem czasu wszystko się polepszy. Dla większości ludzi pierwszy wybuch choroby jest najgorszy, a częstotliwość i ciężkość przyszłych ognisk choroby można zmniejszyć za pomocą terapii tłumiącej. Chociaż spotykanie się z opryszczką może wydawać się stresujące, większość potencjalnych partnerów przyjmie Twoją diagnozę krok po kroku, szczególnie jeśli podchodzisz do tematu z otwartością, szczerością i informacją.

Jeśli u pacjenta występuje ciężka depresja po rozpoznaniu opryszczki, należy uzyskać pomoc. Opryszczka nie jest czymś, o czym warto stracić życie.

Obawy po diagnozie

Dwiema najczęstszymi przyczynami depresji po rozpoznaniu opryszczki są wstyd i obawa zarażenia partnera. Na szczęście istnieją konkretne sposoby rozwiązania obu tych problemów. Jednym z pierwszych kroków w radzeniu sobie ze wstydem jest zrozumienie, jak powszechna jest opryszczka. Dotyczy to ponad 20 procent populacji, czarno-białych, bogatych i biednych, homoseksualistów i hetero. Diagnoza opryszczki narządów płciowych nie mówi nic o tym, kim jesteś. Jeśli chodzi o obawy o zarażenie partnera, są one prawdziwe. Istnieją jednak sposoby na zmniejszenie tego ryzyka. Obejmują one konsekwentne uprawianie bezpiecznego seksu i stosowanie terapii tłumiącej w celu ograniczenia transmisji opryszczki. Możesz także ograniczyć kontakty seksualne przed i podczas epidemii.Jednak nie jest to najskuteczniejsza forma zapobiegania z powodu ryzyka bezobjawowego wychwytu wirusa.

Jak powszechna jest depresja po opryszczce?

Istnieje wiele anegdotycznych dowodów łączących depresję z diagnozą opryszczki, ale stosunkowo mało opublikowanych danych. To powiedziawszy, w 2012 r. Krajowe badanie wykazało, że osoby dorosłe zakażone HSV-2 były dwukrotnie bardziej narażone na depresję niż dorośli, którzy nie mieli HSV-2. Jednak nie było sposobu, aby to badanie pozwoliło ustalić, czy HSV spowodowało wzrost depresji, i na odwrót, czy też istnieje inna zależność między opryszczką a depresją. Jest to z pewnością możliwe, ponieważ depresja i opryszczka są również powiązane z podejmowaniem ryzyka seksualnego.

Depresja i opryszczka: ulica dwukierunkowa

Opryszczka może powodować wzrost depresji, ale stres, depresja i lęk zdecydowanie powodują wzrost liczby epidemii opryszczki. Liczne badania powiązały wzrost stresu i depresji z częstszymi epidemiami. Nie powinno to dziwić, ponieważ stres i depresja mogą mieć silny wpływ na układ odpornościowy. Jest to jeden z powodów, dla których ważne jest, aby szukać pomocy, jeśli jesteś zestresowany lub niepokoisz się nową diagnozą opryszczki. Kiedy jesteś mniej zrozpaczony, także mniej prawdopodobne jest wystąpienie objawów opryszczki. Może to być błędne koło, ale jest to cykl, w którym pomoc i technika redukcji stresu mogą się przerwać.

Jeśli rozważasz samobójstwo:

Bardzo ważne jest, aby od razu porozmawiać z kimś i dać znać, że czujesz się w ten sposób - ktoś, kto może teraz z tobą porozmawiać. Jeśli jesteś pod opieką psychiatry lub doradcy, on jest osobą, do której należy zadzwonić. Możesz również zadzwonić do swojego lekarza lub osoby duchownej. Członek rodziny lub przyjaciel również jest dobrym wyborem.

Jeśli te opcje nie są dostępne, zadzwoń na infolinię dotyczącą kryzysu samobójczego. W Stanach Zjednoczonych można dzwonić pod numer 1-800-784-2433 lub 1-800-273-8255. Oto strona internetowa zawierająca listę innych numerów interwencyjnych w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie: