Omówienie pęknięć Tibial Plafond

Piszczelowe złamanie plafonu (zwane również złamaniem piszczeli pilonowej) występuje na końcu kości piszczelowej i obejmuje staw skokowy. Podobnie jak w przypadku złamań kości piszczelowej, urazy te występują w pobliżu stawu i muszą być traktowane z uwzględnieniem powierzchni chrząstki stawu skokowego.

Złamania plafonu występują tuż nad stawem skokowym i obejmują tę krytyczną powierzchnię chrząstki kostki. Innym ważnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę przy tych urazach, jest miękka tkanka wokół okolicy kostki. Nawet przy odpowiednim leczeniu mogą występować zarówno krótko-, jak i długoterminowe powikłania czynności stawu skokowego. U osób, u których występuje złamanie kości piszczelowej, występuje wysokie ryzyko rozwoju przyspieszonego stawu skokowego.

Miękkie tkanki wokół kostki

Ponieważ wokół stawu skokowego występuje niewielka ilość mięśni i skóry, poważne złamania plastrów piszczeli mogą być problematyczne. Jeśli tkanki miękkie są zbyt spuchnięte i uszkodzone, operacja może nie być możliwa przez te uszkodzone tkanki. W takich przypadkach ostateczna operacja może być opóźniona, dopóki obrzęk nie ustąpi, a stan tkanki miękkiej ulegnie poprawie.

Podczas gdy tkanka miękka goi się, złamana kość i staw skokowy zostaną unieruchomione. Można to zrobić za pomocą odlewu, szyny lub zewnętrznego stabilizatora. Zewnętrzny stabilizator to urządzenie umieszczone chirurgicznie wokół miękkich tkanek, które są spuchnięte i uszkodzone. Zewnętrzny stabilizator zabezpiecza kość powyżej i poniżej złamania, jednocześnie unikając tkanki miękkiej wymagającej gojenia. Zaletą stabilizatora zewnętrznego jest to, że utrzymuje on kości unieruchomione i pozwala chirurgowi monitorować proces gojenia tkanek miękkich.

Leczenie złamań Plafond

Gdy tkanki miękkie umożliwią ostateczne leczenie, dostępnych jest kilka opcji leczenia złamań kości piszczelowej plafonu.

• Odlew
  • Odlewanie stosuje się u pacjentów, którzy mają minimalne przemieszczenie fragmentów złamania. Rzucanie może być preferowane u pacjentów, którzy mają znaczne uszkodzenie tkanek miękkich, gdy operacja może nie być możliwa.
• Zewnętrzne utrwalenie
  • Zewnętrzne stabilizatory są stosowane do utrwalania złamań, które powodują znaczne uszkodzenie tkanek miękkich. Mogą one obejmować otwarte złamania lub złamania z obrzękiem, który nie pozwoliłby chirurgowi na nacięcie w tkance. Stabilizatory zewnętrzne można stosować tymczasowo, aż do poprawy stanu tkanek miękkich lub do ostatecznego leczenia złamań kości piszczelowej plafonu.
• Ograniczone utrwalenie wewnętrzne
  • Ograniczona wewnętrzna fiksacja stała się popularną opcją dla pacjentów, którzy skorzystaliby na zabiegu chirurgicznym, ale mieliby obawy dotyczące zabiegów chirurgicznych. W tym przypadku stosuje się małe nacięcia w celu zabezpieczenia fragmentów złamania, a obróbkę tę wzmacnia się za pomocą odlewu lub zewnętrznego stabilizatora. Ten rodzaj leczenia wypełnia lukę pomiędzy bardziej i mniej inwazyjnymi opcjami leczenia.
• Naprawa wewnętrzna
  • Wewnętrzne unieruchomienie złamań plastrów piszczeli może pozwolić na doskonałe przywrócenie wyrównania fragmentów złamania. Niestety, nawet przy dobrze ułożonych fragmentach kości, po tych złamaniach może dojść do stawu kostnego. To tak zwane "pourazowe zapalenie stawów" jest spowodowane uszkodzeniem chrząstki utrzymującym się w czasie urazu.
• Ankle Fusion
  • Łączenie kostek jest zarezerwowane dla najbardziej poważnych złamań, które mają niewielką nadzieję na przywrócenie funkcjonalnej kostki. Zaletą połączenia kostkowego jest to, że może zapewnić stabilną platformę do chodzenia, która ma minimalny ból.