Jaka jest strefa proksymalnego rozwoju?

Lew Wygotski, rosyjski psycholog, którego praca była kontrowersyjna w ówczesnym Związku Radzieckim, wymyślił koncepcję strefy proksymalnego rozwoju, aby opisać optymalne środowisko uczenia się. Pomyśl o tym jako o "teorii Złotowłosa". Czasami praca jest zbyt łatwa. Czasami praca jest zbyt trudna. Czasami praca jest w porządku. Kiedy praca jest w porządku, tworzy optymalne środowisko uczenia się.

Gdy praca jest łatwa, uczniowie mogą wykonywać pracę samodzielnie bez żadnej pomocy. To jest ich "strefa komfortu". Jeśli cała praca, o którą poprosi się uczący się, zawsze znajduje się w strefie komfortu, nie będzie miała miejsca nauka. W rzeczywistości uczeń ostatecznie straci zainteresowanie. Gdy praca jest zbyt trudna, uczeń staje się sfrustrowany. Nawet przy pomocy uczący się w "strefie frustracji" prawdopodobnie się poddadzą.

Obszar pomiędzy strefą komfortu a strefą frustracji to ta, w której odbywa się nauka. sugeruje teoria ZPD. Jest to obszar, w którym uczeń będzie potrzebował pomocy lub będzie musiał ciężko pracować, aby zrozumieć koncepcję lub wykonać to zadanie. Jest to strefa rozwoju proksymalnego. Uczący się nie jest znudzony ani sfrustrowany, ale odpowiednio zakwestionowany.

Wygotski wierzył również, że nawet naturalnie ciekawi dzieci nie posuną się daleko bez zorganizowanego środowiska uczenia się. Opowiadał się za nauczycielami, aby dawali uczniom trudny materiał do nauki, wierząc, że inteligencja dziecka opiera się na jego umiejętnościach rozwiązywania problemów, a nie na objętości tego, co wie. Uważał, że umiejętność wchłaniania nowej wiedzy zależy od dostępności i jakości nauczania, które uczeń otrzymał, a także od wcześniejszej nauki ucznia.

Język i umiejętność porozumiewania się były kluczowymi komponentami ZPD, ponieważ dzieci rozwijają umiejętności kognitywne od innych poprzez dialog, twierdzi teoria.

Praca Wygotskiego była mało znana poza Związkiem Radzieckim za jego życia. Jego teorie nie stały się znane w krajach zachodnich aż do 1970 roku. Jego prace są dobrze znane specjalistom ds. Rozwoju dzieci, choć nie zawsze spotykały się z umową, a większość z nich została udoskonalona, ​​odkąd napisano jego oryginalne prace.

Udoskonalenia te obejmują koncepcję "rusztowania", która odnosi się do zmiany, w jakim stopniu wsparcie otrzymuje dziecko w środowisku uczenia się, w oparciu o własne zdolności uczenia się i potencjał. Jeśli dziecko boryka się z określoną koncepcją lub zadaniem w czasie, otrzymuje więcej wsparcia. Ale gdy dziecko rozumie pojęcie, ilość wskazówek (lub rusztowanie, które jest tymczasowym wsparciem struktury w procesie budowania), jest odpowiednio dostosowywana.Mimo że pomysł ten pojawił się długo po śmierci Wygotskiego, rusztowanie jest uważane za konieczne, aby utrzymać postępy dziecka w ZPD.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?