10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o oporności na leki na HIV

Odporność na leki na HIV jest problemem, przed którym stanie każda osoba poddana terapii. Może czasem rozwijać się samodzielnie po latach leczenia lub, częściej, gdy osoba nie przyjmuje leków zgodnie z zaleceniami. Jeszcze bardziej niepokojące jest to, że lekooporność może być przenoszona z osoby na osobę poprzez kontakt seksualny, wspólne igły lub inne działania wysokiego ryzyka.

Pomimo powszechnej obawy o oporność na leki przeciw HIV, wiele osób nie wie, dlaczego tak się dzieje i co może zrobić, aby temu zapobiec.

Oto podkład, który może pomóc:

1

Leki przeciwretrowirusowe nie powodują oporności

Kiedy dochodzi do infekcji HIV, nie jest to związane z jednym typem wirusa HIV, ale z pulą tysięcy różnych odmian szczepów, z których każdy nieco różni się od następnego.

Oporność na leki powstaje, gdy zmienia się otoczenie puli wirusów. Kiedy do mieszanki dodaje się leki przeciwretrowirusowe, wirusy najbardziej zdolne do przeżycia mają pierwszeństwo przed wirusami, które nie mogą. Ocaleni są tym, co nazywamy odpornymi wirusami.

Z czasem odporne wirusy mogą stać się dominującym szczepem.Dzieje się tak najczęściej, gdy leczenie zostaje przerwane lub przerwane, co pozwala mnożyć się i ostatecznie przeważać odporne warianty.

2

HIV typu dzikiego to HIV w najbardziej naturalnym stanie

W nietraktowanej puli wirusowej dominujący wariant jest znany jako typ dziki. Wirus typu dzikiego jest niezmordowany i może być uważany za wirusa HIV w najbardziej naturalnym stanie. Jest to również najbardziej "dopasowany" wariant i jest w stanie przetrwać tam, gdzie inni nie mogą.

W większości przypadków HIV typu dzikiego przeważa nad wszystkimi innymi wariantami. Dopiero gdy pula wirusa zostanie poddana działaniu leków przeciwretrowirusowych, skład populacji zacznie się zmieniać.

3

HIV szybko replikuje, ale jest podatny na błędy

Jeśli nie jest leczone, HIV replikuje się płodnie, produkując codziennie aż 10 miliardów nowych wirusów. Ale jednocześnie wirus jest podatny na błędy kodowania podczas replikacji. Wirusy wytwarzane przez te błędy są nazywane "mutacjami".

"Mutacja" z natury nie oznacza "odporny". Ogromna większość z nich jest tak zniekształcona, że ​​nie są w stanie zainfekować, a nawet przeżyć.

Jednak czasami pojawia się mutacja zdolna do infekowania komórek gospodarza i przetrwania w obecności leków przeciwretrowirusowych. Mutacje te są lekooporne.

Podczas gdy są one mniej "sprawne" niż wirusy typu dzikiego, ich zdolność do unikania skutków leczenia HIV daje im większe szanse nie tylko przeżycia, ale i dominacji.

4

Mutacje mogą budować, aby pogłębić oporność na leki

Oporność na lek nie zdarza się od razu. Rozwija się powoli wraz z upływem czasu, ponieważ odporna populacja kontynuuje replikację i wywołuje dodatkowe mutacje.

Co jakiś czas, nowa odporna mutacja rozwinie się na starej, zwiększając kondycję wirusa. Wraz z budową coraz większej liczby tych mutacji wirus może przejść z częściowo odpornego wirusa na całkowicie odporny.

Kiedy leki nie będą już w stanie tłumić wirusa, deklarowana zostanie niewydolność leczenia, a do przywrócenia supresji potrzebne będzie inne połączenie leków.

5

Posiadanie odpornego wirusa nie oznacza, że ​​jesteś odporny

Opór jest mierzony w stopniach. Oporny wariant może być w pełni oporny, częściowo oporny lub w pełni podatny na określony lek przeciw HIV.

Posiadanie mutacji opornych niekoniecznie oznacza, że ​​leczenie zakończy się niepowodzeniem. Dzieje się tak dlatego, że terapia HIV składa się z trzech leków, z których każdy może tłumić wiele wariantów. Tak więc, jeśli jeden z twoich leków nie może powstrzymać pewnego wariantu, zwykle jeden lub oba pozostałe leki mogą.

Ale aby to zrobić, musisz codziennie brać leki. Mając przerwy w leczeniu, tylko pozwala odpornych wariantów do replikacji i rozpocząć budowę dodatkowych, potencjalnie szkodliwych mutacji.

6

Opór można przekazać innym ludziom

Nawet jeśli jesteś nowo zarażony, możliwe jest odziedziczenie odpornego wirusa od osoby, która Cię zainfekowała. Mówimy o tym przenoszonym oporze. Zdarzały się przypadki, w których nowo zarażony osobnik odziedziczył głęboką, wielolekową oporność na kilka klas leków przeciw HIV.

Zgodnie z wynikami badań przeprowadzonych przez Centers for Disease Control and Prevention, około jedna na sześć nowych infekcji w Stanach Zjednoczonych obejmuje przeniesioną oporność na jeden lub więcej antyretrowirusów.

7

Testowanie odporności pomaga wybrać odpowiednie leki

Testowanie oporności jest rodzajem testu krwi, który pomaga zidentyfikować leki na HIV, na które jesteś oporny i na które jesteś podatny. Zapewnia lekarzowi migawkę rodzajów i poziomów oporności na leki, które istnieją w twojej puli wirusów.

W ten sposób lekarz może wybrać kombinację leków najlepiej nadających się do leczenia unikalnej populacji wirusa.

8

Słaba Przyzwoitość Daje Wirusowi Przetrwanie

Terapia HIV jest podejmowana codziennie, aby upewnić się, że masz wystarczająco dużo leków w twoim systemie, aby powstrzymać wirusa do niewykrywalnego poziomu. Nie zabijają wirusa, ale raczej uniemożliwiają jego replikację.

Jeśli nie będziesz regularnie zażywał leków, poziomy we krwi zaczną spadać i pozwolą wirusowi na powtórzenie się od nowa. Podczas gdy nowsze leki są bardziej "wybaczające" i pozwalają na sporadyczne pominięcie dawki, słabe przyleganie nadal pozostaje główną przyczyną niepowodzenia leczenia.

W rzeczywistości, według badań przeprowadzonych przez John Hopkins University, mniej niż 60 procent Amerykanów w terapii przeciwretrowirusowej jest w stanie osiągnąć lub utrzymać niewykrywalny poziom wiremii

9

Oporność na jeden lek może wpływać na wiele klas

Ponieważ mutacje zmieniają cechy fizyczne (fenotyp) wirusa, każda oporność wirusa na jeden lek prawdopodobnie wpłynie na inne leki tej samej klasy. Mówimy o tym jako o oporności krzyżowej.

Było to częstym zjawiskiem w przypadku starszych leków przeciw HIV, takich jak Sustiva (efawirenz) i Viramune (newirapina), które należą do tej samej klasy leków nienukleozydowych. Jeśli rozwiniesz odporność, na przykład na Viramune (co może się zdarzyć z łatwością, ale z pojedynczą mutacją), najprawdopodobniej stracisz także Sustivę.

Chociaż jest to nieco mniej powszechne w przypadku nowszych leków przeciwretrowirusowych, nadal nie jest niezwykłe doświadczanie niepowodzenia leczenia i okazuje się, że straciłeś nie tylko jeden lub dwa leki, ale całą klasę leków.

10

Opór nie jest daremny, ale trwa wiecznie

Gdy masz odpornego wirusa, zawsze będziesz miał odpornego wirusa. A ponieważ wirus ten przechodzi z jednej osoby na drugą, może nadal budować opór na oporze.

W rezultacie nowo zarażeni ludzie mogą mieć mniej opcji terapeutycznych, podczas gdy osoby ponownie zakażone mogą być mniej zdolne do osiągnięcia supresji wirusa nawet przy całkowitym przylgnięciu.

Optymalna przyswajalność leku i bezpieczniejsze praktyki seksualne są kluczowe nie tylko dla zmniejszenia ryzyka przeniesienia, ale także wydłużenia życia twoich leków przeciw HIV.