Badania wskazują, że pacjenci preferują leczenie skojarzone T4 / T3

Powszechnie wiadomo, że wśród pacjentów i niektórych pracowników służby zdrowia znaczna liczba pacjentów z niedoczynnością tarczycy będzie nadal mieć różne dolegliwości i objawy pomimo leczenia lewotyroksyną, która utrzymuje tak zwane "normalne" poziomy hormonu tyreotropowego (TSH).

Jedno z badań wykazało, że w porównaniu z grupą kontrolną ponad 13% nie było zadowolonych z ich stanu zdrowia, co odzwierciedlało niezadowolenie z ich leczenia. Główne dolegliwości to zmęczenie, przyrost masy ciała, bóle ciała i niezdarność.

Według Dr Bente Appelhof, MD, z Uniwersytetu Amsterdamskiego w Holandii i współpracowników: "Kontrowersje dotyczą wartości skojarzonego leczenia LT4 i LT3 w porównaniu z samym LT4, w pierwotnej niedoczynności tarczycy. pogląd, że mimo leczenia substytucyjnego lewotyroksyną i normalizacji wartości TSH hormonu tarczycy znaczna część pacjentów z niedoczynnością tarczycy pozostaje obciążona dolegliwościami zdrowotnymi."

Inne badania na zwierzętach wykazały, że terapia zastępcza samą lewotyroksyną (LT4) nie zapewnia prawidłowej czynności tarczycy - prawidłowego poziomu tarczycy - we wszystkich tkankach. Zamiast tego, eutyreozę można osiągnąć jedynie przez skojarzone leczenie LT4 i liotyroniny (LT3). Różne badania koncentrują się na tej kwestii, sprawdzając, czy terapia LT4 może nie być wystarczająca do przywrócenia eutyreozy w ludzkich tkankach. Podczas gdy pacjenci konsekwentnie zgłaszają preferencję dla połączonych badań, badacze nie byli w stanie wyizolować określonego czynnika poprawy, który jest klinicznie mierzalny.

Teraz naukowcy zidentyfikowali co najmniej jeden czynnik, który wydaje się być związany z terapią skojarzoną - utratą wagi.

Badania opublikowane w Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism doniesiono o badaniu, w którym stwierdzono, że pacjenci preferowali leczenie tarczycy, które obejmowało połączenie lewotyroksyny (T4) i T3, a nie tylko leczenie lewotyroksyną (tylko T4), i że leczenie skojarzone wiązało się z utratą wagi. To duże badanie kliniczne potwierdziło ustalenia z badania Bunevicius, opublikowane w Internecie New England Journal of Medicine, który znalazł korzystny wpływ terapii skojarzonej T4 / T3 na niedoczynność tarczycy.

Podwójnie ślepe, randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne obejmowało 141 pacjentów z pierwotną autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy, którzy zostali podzieleni na grupy leczone T4 / T3 w stosunku 5: 1, 10: 1, a także grupa, która kontynuowała z wcześniejszym leczeniem T4. Po 15 tygodniach badanie wykazało wyraźną preferencję ze strony pacjentów w leczeniu skojarzonym, a w szczególności w leczeniu 5: 1 z wyższym poziomem T3 w porównaniu z leczeniem wyłącznie T4.

Niektóre szczególne wyniki zainteresowania:

• Obniżenie masy ciała, ale nie zmniejszenie TSH w surowicy, było skorelowane ze zwiększoną satysfakcją z leczenia badanym lekiem.
• W obu grupach kombinacji odnotowano spadek masy ciała, najbardziej widoczny w grupie 5: 1, u której średni spadek wyniósł 1,7 kg, lub 3,75 funta. Grupa 10: 1 miała średni spadek masy ciała o 1 funt. Grupa T4-only nie zmieniła wagi.
• Spośród pacjentów, którzy preferowali leczenie skojarzone, 44% miało TSH w surowicy poniżej 0,11.
• Nie można zidentyfikować mierzalnych zmian nastroju, zmęczenia, dobrego samopoczucia i funkcji neurokognitywnych w celu wyjaśnienia preferencji pacjenta w leczeniu skojarzonym.

Jedną z kluczowych wad w badaniu było to, że niektórzy pacjenci otrzymujący leczenie skojarzone otrzymywali dawki supresyjne, które uważa się za nadmierne leczenie. Mieli poziomy TSH poniżej normalnego zakresu i dlatego byliby uważani za nadczynność tarczycy.

"Pacjenci preferowali łączoną terapię LT4 / LT3 ze zwykłą terapią LT4, ale zmiany nastroju, zmęczenia, dobrego samopoczucia i funkcji neurokognitywnych nie mogły w satysfakcjonujący sposób wyjaśnić, dlaczego pierwotny wynik był korzystny dla terapii skojarzonej LT4 / LT3" - napisali autorzy. "Zmniejszenie masy ciała było związane z zadowoleniem z leczenia badanego".

Podczas gdy autorzy badania nie mogli znaleźć żadnego wymiernego powodu, aby zalecić terapię skojarzoną, doszli do wniosku: "Niemniej jednak wynik tego badania nie wyklucza możliwości, że pewna podgrupa pacjentów może odnieść korzyści z połączonej terapii LT4 / LT3."