Leczenie niestabilności atoptoosiowej w zespole Downa

Niestabilność atlantoosiowa (AAI) jest częstym problemem ortopedycznym u osób z zespołem Downa. Chociaż ma skomplikowaną nazwę i brzmi nieco onieśmielająco, w przeważającej części nie powoduje problemów u tych, którzy go mają.Aby zrozumieć AAI, ważne jest, aby trochę zrozumieć funkcjonowanie i strukturę rdzenia kręgowego, nerwów, kręgów i więzadeł.

Rdzeń kręgowy, nerwy, kręgi i więzadła

Wierzchołek rdzenia kręgowego jest grubą, podobną do tuby strukturą, która zaczyna się u podstawy mózgu i biegnie do samego końca kręgosłupa do okolicy lędźwiowej. Rdzeń kręgowy zawiera nerwy lub neurony. Nerwy są szczególnym rodzajem komórek, które przenoszą wiadomości między mózgiem a resztą ciała. Nerw jest jak kabel elektryczny, który przepuszcza prąd elektryczny i przenosi sygnały między częściami ciała.

Kręgi są nieregularnie ukształtowanymi kośćmi zorganizowanymi w kolumnę z tyłu ciała, która biegnie od podstawy mózgu do miednicy. Rdzeń kręgowy przebiega i jest chroniony przez ten stos kręgów. Istnieje 33 kręgi, które są ogólnie podzielone na cztery regiony: szyjki macicy (7), klatki piersiowej (12), lędźwi (5) i kręgu miednicy. Kręgi szyjne znajdują się w okolicy szyi i są skracane jako C1-C7. Jeśli pochylisz głowę do przodu i popchniesz palce w tył głowy, pierwszym dużym guzem, który poczujesz, jest kregosłup C1 lub kark szyjny-1. Następny jest C2 i tak dalej. C1 jest nazywane kręgiem atlasu, a C2 - kręgiem osiowym. Niewspółosiowość tych kręgów określana jest jako niestabilność atlantoaksjalna lub AAI.

Kręgi są utrzymywane w miejscu przez mięśnie i więzadła. Funkcje kręgosłupa obejmują ochronę rdzenia kręgowego i narządów wewnętrznych, wsparcie strukturalne głowy oraz utrzymanie zarówno elastyczności, jak i mobilności.

Ponieważ ludzie z zespołem Downa mają niskie napięcie mięśniowe i więzadeł rozwartych, ich kręgi mogą być źle wyrównane. Kiedy kręgi C1 i C2 są źle wyrównane, masz AAI. U osób z zespołem Downa więzadło najczęściej związane z AAI nazywa się "więzadłem poprzecznym".

Diagnoza

Większość przypadków bezobjawowego AAI wykonuje się za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego. Wszystkie dzieci z zespołem Downa powinny zostać poddane badaniom przesiewowym na obecność AAI przed ukończeniem 3. roku życia. Rozpoznanie objawowego AAI zwykle przeprowadza się za pomocą badania neurologicznego (badanie fizykalne, które bada działanie nerwów) i / lub na podstawie prześwietlenia rentgenowskiego.

Rodzaje

Istnieją dwa rodzaje niestabilności AAA z objawami niestabilności atlantoaksjalnej i objawowym AAI. Bezobjawowy AAI oznacza, że ​​AAI można zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim, ale nie powoduje żadnych problemów neurologicznych u osoby, która go ma. Objawowe AAI oznacza, że ​​AAI jest obecny na zdjęciu rentgenowskim i powoduje pewne problemy neurologiczne u osoby, która je ma. Gdzieś pomiędzy 10% a 20% osób z zespołem Downa ma bezobjawowy AAI na zdjęciu rentgenowskim, a tylko 1% do 2% osób z zespołem Downa ma symptomatyczny wskaźnik AAI.

Objawy neurologiczne

Jednym z zadań kręgosłupa jest ochrona rdzenia kręgowego, który biegnie w nim. Rdzeń kręgowy jest zbiorem nerwów chronionych przez kręgosłup. Objawowe AAI powoduje wiele różnych objawów neurologicznych, takich jak:

• Niezgrabność
• Brak koordynacji
• Trudności z chodzeniem
• Chodzenie z nienormalnym chodem (czyli utykanie)
• Łatwo się męczysz
• Ból nerwu lub ograniczona zdolność poruszania karkiem
• Spastyczność w mięśniach
• Skurcze mięśnia Clonusa lub skurcze

Jeśli ktoś z zespołem Downa rozwinie jakiekolwiek z tych objawów neurologicznych, powinien natychmiast zostać oceniony przez lekarza. Lekarz zazwyczaj przeprowadza pełne badanie neurologiczne i zleca badania obrazowe, takie jak prześwietlenie, tomografia komputerowa lub MRI.

Leczenie

Bezobjawowe AA nie wymaga żadnego leczenia. Najczęściej rodzice są po prostu poinformowani, jakie objawy należy obserwować u osoby z AAI.

Jeśli dana osoba wykazuje oznaki ucisku rdzenia kręgowego, wskazane jest leczenie. Celem leczenia objawowego AAI jest ochrona rdzenia kręgowego, stabilizacja kręgosłupa lub kręgów oraz dekompresja wszelkich uwięzionych nerwów. W zależności od zakresu problemu stabilizację rdzenia kręgowego można osiągnąć przez noszenie miękkiego kołnierza, trakcji kanterskiej z lekami przeciwbólowymi i środkami zwiotczającymi mięśnie i ewentualnie chirurgią.