Wykluczenie społeczne i dokuczanie dzieciom

W odniesieniu do relacji i ludzkich zachowań, wykluczenie społeczne odnosi się do aktu odrzucania kogoś z interakcji interpersonalnych. Wykluczenie społeczne może, ale nie musi, być celowo szkodliwe. W niektórych przypadkach postrzeganie przez dziecko wykluczenia społecznego może być rezultatem nie partnerskich działań, ale nieporozumień.

Niezamierzone wykluczenie społeczne

Nieumyślne wykluczenie społeczne występuje w wielu okolicznościach; na przykład:

• Kiedy dziecko wydaje się być niezainteresowane interakcją w grupie, w związku z czym nie ma w nim interakcji społecznych, ponieważ wydaje się, że preferuje to dziecko.
• Gdy etniczne, ekonomiczne lub inne różnice społeczne tworzą niewidoczne bariery między grupami dzieci (często bariery te odzwierciedlają zachowania rodziców).
• Kiedy dzieci niepełnosprawne są odrzucane przez inne dzieci z powodu niepokoju, niewiedzy lub niepewności co do zachowania.
• Kiedy dzieci koncentrują się na własnych interesach, dramach lub grupach i są dosłownie nieświadome potrzeb i nadziei innych.

Nieumyślne wykluczenie społeczne można łatwo rozwiązać za pomocą umiejętności społecznych i programów edukacyjnych, które pomagają dzieciom lepiej uświadomić sobie wyniki swoich działań lub zaniechań. W niektórych przypadkach może być konieczne podanie konkretnych lekcji na temat poszczególnych rodzajów niepełnosprawności; na przykład pomocne może być zapewnienie dzieciom zwykle rozwijającym się informacji o tym, jak najlepiej wchodzić w interakcje z niewidomą lub niesłyszącą koleżanką z klasy.

Zamierzone wykluczenie społeczne

Kiedy jest to celowe, wykluczenie społeczne uważa się za formę agresji relacyjnej lub agresji społecznej. Celowo szkodliwe wykluczenie społeczne może być jawne, takie jak nie rozmawianie z konkretną osobą, lub może być bardziej subtelne, na przykład poprzez rozpowszechnianie plotek na temat danej osoby, aby stopniowo zostać odrzuconą.

Zastraszanie to kolejna forma wykluczenia społecznego, która może być szczególnie bolesna.Zastraszanie może przybierać różne formy, od fizycznej agresji do zastraszania, po subtelne zachowania, które mogą nie być oczywiste dla widzów z zewnątrz. Zastraszanie może również mieć miejsce po godzinach lekcyjnych, w domu lub w społeczności.

Cyberdokuczanie to zgubna forma wykluczenia społecznego, która może prowadzić do poważnego poniżenia, aw niektórych skrajnych przypadkach do samobójstwa. Cyberbękanie obejmuje rozprzestrzenianie się plotek, nadużyć i wiktymizacji w Internecie. Ponieważ osoby dorosłe mogą nie być aktywne w tych samych witrynach społecznościowych co ich dzieci, mogą nie wiedzieć o cyber-nękaniu, dopóki nie będzie za późno.

Wykluczenie społeczne jest najczęściej wykonywane przez dziewczęta, zwłaszcza gdy grozi im odrzucenie. Chłopcy jednak również angażują się w celowe wykluczenie społeczne.

Przeciwdziałanie umyślnemu wykluczeniu społecznemu

W sytuacjach, w których Twoje dziecko jest celowo wykluczone, ważne jest zebranie faktów przed podjęciem działania. Spotkanie z nauczycielem dziecka i / lub innymi członkami personelu szkoły jest ważnym krokiem; możesz także chcieć obserwować swoje dziecko w szkole (jeśli on lub ona jest w stanie na to zezwolić). Musisz określić:

• Czy zachowanie dziecka może być podstawową przyczyną wykluczenia (w takim przypadku Twoje dziecko może skorzystać ze szkolenia umiejętności społecznych).
• To, czy dany rówieśnik jest "przywódcą", skłania innych rówieśników do wykluczenia twojego dziecka (w takim przypadku pomocna może być interwencja obejmująca przywódcę i jego rodziców).
• Niezależnie od tego, czy Twoje dziecko jest wykluczone z powodu różnicy lub niepełnosprawności fizycznej lub intelektualnej (w takim przypadku pomocna może być edukacja, programy partnerskie i interwencje społeczne).
• Czy cyber-nękanie jest częścią problemu (w takim przypadku będziesz chciał monitorować interakcje online swojego dziecka lub, potencjalnie, je zakończyć).

Oprócz podejmowania działań na froncie szkolnym rodzice mogą pomóc swoim dzieciom radzić sobie z wykluczeniem społecznym poprzez:

• Zapewnienie nieoceniającego, wspierającego środowiska w domu.
• Zachęcanie dziecka do zaangażowania się w działania pozaszkolne związane ze społecznością.
• Oferując dziecku wskazówki i narzędzia do samoobowiązku.