Co to jest wykluczenie tożsamości u nastolatków?

Zamknięcie tożsamości to termin psychologiczny, który opisuje jeden z kluczowych kroków, jakie młodzi ludzie doświadczają w procesie odnajdywania własnego poczucia. Na tym etapie nastolatkowie mogą przyjmować różne cechy i cechy od przyjaciół i krewnych, ale jeszcze nie ustalili się sami.

Kiedy występuje zamknięcie tożsamości?

Zamknięcie dostępu do tożsamości ma miejsce, gdy ludzie myślą, że wiedzą, kim są, ale jeszcze nie zbadali ich opcji. Być może wychowali się w chrześcijańskim domu, uczęszczali do szkół chrześcijańskich i kojarzyli się przede wszystkim z innymi w wierze. Mogą identyfikować się jako chrześcijanie, nie kwestionując ich systemu wierzeń. Następnie opuszczają dom i spotykają się z bardziej zróżnicowanymi grupami ludzi lub studiują religie świata w szkole i decydują się na ponowne oszacowanie swoich przekonań religijnych.

Unieważnienie tożsamości naśladuje osiągnięcie tożsamości, które pojawia się, gdy dana osoba zgłębiła swoje wartości, przekonania, zainteresowania zawodowe, orientację seksualną, skłonności polityczne i inne, aby osiągnąć tożsamość, która wydaje się być wyjątkowa. Zamknięcie dostępu do tożsamości nie jest jednak w rzeczywistości prawdziwą tożsamością. To jak nosić maskę.

Osoba musi przejść kryzys tożsamości (zwany także moratorium tożsamości) w celu osiągnięcia prawdziwego poczucia siebie. Ludzie wykluczeni z tożsamości zbyt wcześnie popełnili tożsamość. Często po prostu przyjęli tożsamość rodzica, bliskiego krewnego lub szanowanego przyjaciela.

Aby temu zapobiec, ważne jest, aby rodzice zachęcali swoje dzieci do przyjęcia własnej tożsamości, nawet jeśli ostatecznie ukształtowana tożsamość nie jest w pełni zgodna z ich tożsamością. Dzieci nie powinny być kopiami ich rodziców, ale być ich własnym ludem.

Osoby najprawdopodobniej doświadczyć wykluczenia tożsamości

Spośród wszystkich etapów poszukiwania tożsamości, pośrednicy są najprawdopodobniej pozbawieni dostępu do tożsamości. Na przykład animacja może ogłosić, że jest politycznie konserwatywna (jego tożsamość polityczna), mimo że nie aktywnie badał innych opcji. Po prostu uważał się za prawego, ponieważ jest to tożsamość polityczna jego rodziców.

Wchodząc w późne lata i nastolatki, może zacząć kwestionować swoje przekonania polityczne i wypróbować inne podejścia. Dzięki tej eksploracji (moratorium tożsamości) osiągnie on ostatecznie osiągnięcia w zakresie tożsamości politycznej, które mogą, lecz nie muszą, być konserwatywne.

Początki terminu

Osiągnięcie tożsamości jest jednym z czterech statusów tożsamości zidentyfikowanych przez kanadyjskiego psychologa rozwoju, Jamesa Marcia. Zakwestionował ideę, że nastolatkowie doświadczyli zamieszania na tle tożsamości. Zamiast tego powiedział, że utworzyli tożsamości poprzez poddanie się dwóm procesom: kryzysowi tożsamości i zaangażowaniu (osiągnięcie tożsamości).

Marcia po raz pierwszy opublikowała swoje prace na temat statusów tożsamości w 1960 roku. Jego prace można znaleźć w książce "Ego Identity: A Handbook for Psychosocial Research". Od tego czasu psychologowie kontynuowali swoje badania.

Marcia wyciągnął wnioski na temat formowania tożsamości, konsultując się z dziełami teoretyka Erika Eriksona. Erikson również szeroko pisał o kryzysach tożsamości. Ponieważ odnalezienie własnej tożsamości jest kluczową częścią rozwoju osobowości, praca obu mężczyzn pozostawiła trwałe dziedzictwo w dziedzinie psychologii rozwojowej.