Chłoniak Macroglobulinema Waldenstroma

Makroglobulinemia Waldenströma, czyli WM, jest rodzajem chłoniaka nieziarniczego, który obejmuje komórki wytwarzające przeciwciała. W szczególności, zaatakowane komórki wytwarzają zbyt dużo przeciwciała znanego jako immunoglobulina M lub IgM, a "makroglobulinemia" odnosi się do tego nadmiaru. Chociaż jest uważany za chłoniaka, to głównie wpływa na szpik kostny.

WM występuje tylko w około sześciu przypadkach na milion osób i jest powolny w rozwoju w porównaniu z wieloma innymi nowotworami złośliwymi, ale nie ma jeszcze lekarstwa. Ludzie, którzy mają nienormalnie wysoki poziom IgM we krwi mają 46-krotnie wyższe ryzyko rozwoju WM, a średni wiek w chwili rozpoznania jest w połowie lat 60-tych.

Połączenia genetyczne

Według ostatnich badań, 90 procent ludzi z WM ma specyficzną mutację w genie znanym jako MYD88. Ten gen normalnie pomaga komórkom układu odpornościowego sygnalizować się nawzajem, aby utrzymać dobrą formę, utrzymując ich przy życiu. Mutacja w tym genie może spowodować, że komórka na przełączniku pozostanie włączona, przez cały czas, być może pozwalając komórkom WM na proliferację. Istnieje nadzieja, że ​​nowe terapie skutecznie wykorzystają to odkrycie.

Najczęstszą mutacją wykrytą w analizie FISH była delecja, która występuje na chromosomie 6. Ta zmiana występuje u 55% osób z WM. Wiele z WM ma wiele mutacji genetycznych.

Objawy

Aż 25 procent pacjentów nie ma żadnych objawów, gdy dowiadują się, że mają WM. Jednak większość ludzi ma objawy i objawy w chwili rozpoznania, co jest głównie spowodowane nagromadzeniem się komórek rakowych w szpiku kostnym lub krążących we krwi białkach. Najczęstsze objawy to zmęczenie i osłabienie z powodu anemii.

Inne objawy to gorączka, nocne poty, powiększone węzły chłonne, powiększona śledziona i wątroba, problemy z nerwami lub obwodowa neuropatia, czasami ze słabością i drętwieniem lub mrowieniem w dłoniach lub stopach. Ludzie z WM mogą również opisywać uczucie, jakby walczyli z infekcją, która po prostu nie zniknie.

Wyróżniającym objawem WM jest nadmierna lepkość spowodowana akumulacją białka Ig M we krwi. Zespół nadmiernej lepkości może objawiać się zmęczeniem, nieprawidłowym krwawieniem, dusznością, bólem głowy, zaburzeniami widzenia (niewyraźne widzenie), zawrotami głowy lub zmianami w stanie psychicznym (dezorientacja, utrata pamięci, dezorientacja).

Jak traktuje WM?

Nie istnieje standardowa terapia WM i podobnie jak inne chłoniaki niskiego stopnia lub "tlące się", pacjenci, którzy nie mają objawów, są na ogół obserwowani. Leczenie zależy od wielu różnych czynników, zarówno indywidualnych - na przykład wieku, ogólnego stanu zdrowia - jak i specyficznych dla choroby - np. Szybkości progresji, poziomu białka IgM.

Niektóre zabiegi mają na celu uniknięcie objawów i powikłań. Plazmafereza jest na takim leczeniu. To trochę jak dializa - podłączasz się do maszyny, która może usunąć część IgM z krwi, aby zmniejszyć grubość krwi.

Niektórzy agenci starają się kontrolować komórki poza kontrolą. Obecne sposoby leczenia obejmują środki alkilujące - np. chlorambucil i cyklofosfamid - analogi nukleozydów - fludarabina i kladrybina - przeciwciało monoklonalne rytuksymab i inhibitor proteasomu bortezomib. Kombinacje są również używane. Niestety, nie ma jeszcze opcji wyraźnie zatwierdzonej przez amerykańską FDA do leczenia WM. W wielu sytuacjach pacjenci z WM są zachęcani do rozważenia, czy badania kliniczne mogą być najlepszą drogą.

Battling On

Możliwości leczenia pacjentów z nawrotem choroby obejmują kolejną rundę początkowej terapii, zastosowanie innego czynnika pierwszego rzutu lub chemioterapię w wysokiej dawce, a następnie autologiczny przeszczep komórek krwiotwórczych (HCT).

W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił postęp w wiedzy naukowej na temat rozwoju WM, a nowe terapie wykazały działanie przeciwko komórkom WM. Niektóre z tych nowych agentów poprawiają odpowiedzi.

Badane czynniki badane u pacjentów z nawrotowym WM obejmują:

• Everolimus
• Perifozyna
• Alemtuzumab
• Mesylan imatinibu
• Panobinostat
• Ixazomib
• Oprozomib
• Obinutuzumab
• Antybiotyk Bcl-2 (oblimersen, Genasense)
• Ibrutinib^*
• Sildenafil

* W dniu 20 października 2014 r. Janssen ogłosił przedłożenie w USA uzupełniającej aplikacji nowego leku na ibrutinib.Agencja ds. Żywności i Leków (FDA), ubiegająca się o zatwierdzenie leczenia WM.

Co jeszcze może być na horyzoncie?

Oczekuje się, że lepsze zrozumienie biologii choroby doprowadzi do dalszych ulepszeń.

• Badania sekwencjonowania całego genomu mogą pomóc zidentyfikować określone mutacje w podgrupach pacjentów z WM.
• Badania nad modyfikacjami epigenetycznymi w WM mogą pomóc naukowcom dowiedzieć się, czy i w jaki sposób niektóre zmiany mogą być skutecznie ukierunkowane.
• Wreszcie, środowisko szpiku kostnego odgrywa kluczową rolę, umożliwiając wzrost i rozwój komórek nowotworowych, a także naukowcom, co należy wiedzieć, w jaki sposób można wyłączyć to wsparcie.
• Immunoterapia z użyciem komórek T, które zostały przeprogramowane lub zaprojektowane do ataku na komórki rakowe, okazały się obiecujące w leczeniu niektórych nowotworów krwi.

Następne kroki

Aby uzyskać więcej informacji o WM, należy również rozważyć następujące witryny:

Międzynarodowa Fundacja Macroglobulinemia International Waldenströmhttp://www.iwmf.com

National Cancer Institutehttp://www.cancer.gov/cancertopics/pdq/treatment/adult-non-hodgkins/Patient