Przegląd Maxalta dla migreny z efektami ubocznymi

Maxalt (rizatriptan) jest tryptanem, który jest lekiem na receptę stosowanym do łagodzenia od umiarkowanych do ciężkich napadów migreny. Tryptany mogą być również stosowane w łagodniejszych atakach migreny, które nie reagują na bardziej proste leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen, lub kombinowane środki przeciwbólowe, takie jak Excedrin (acetaminofen / aspiryna / kofeina).

Dowiedzmy się więcej o produkcie Maxalt, w tym o tym, jak można go stosować, interakcje z lekami i możliwe działania niepożądane.

W jaki sposób jest podawany Maxalt?

Preparat Maxalt jest dostępny w postaci tabletek, które można połykać, lub doustnie rozpadającej się tabletki, która rozpuszcza się na języku. Tabletka ulegająca rozpadowi w ustach może być atrakcyjna dla osób mających trudności w połykaniu tabletek.

Najlepiej przyjmować Maxalt na początku migreny - wtedy jest najbardziej skuteczny.

Kto nie może wziąć maksimum?

Chociaż skuteczny lek przeciwmigrenowy, niektórzy ludzie nie powinni przyjmować Maxalt. Z tego powodu lekarz zaleci pacjentowi pytania dotyczące historii choroby przed przepisaniem leku Maxalt na migrenę.

Maxalt jest przeciwwskazany w następujących schorzeniach:

• obecność lub czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca, w tym historia zawału serca
• niekontrolowane nadciśnienie
• migreny podstawne lub hemiplegiczne
• poważne uszkodzenie nerek lub wątroby
• uczulenie na lub silną wrażliwość na ryzatryptan

Czy Maxalt może być przyjmowany podczas ciąży i karmienia piersią?

Jeśli pacjent przyjmuje Maxalt i jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem. Maxalt to kategoria ciążowa C. Oznacza to, że nie wiadomo, czy zaszkodzi ona nienarodzonemu dziecku, a zatem nie jest rutynowo stosowana w czasie ciąży.

Jeśli chodzi o karmienie piersią, istnieją ograniczone dowody naukowe dotyczące bezpieczeństwa tryptanów. Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, jeśli karmisz piersią i rozważasz przyjmowanie leku Maxalt. Jeśli karmisz piersią, prawdopodobnie Twój lekarz zaleci inne leki, takie jak Tylenol (acetaminofen) lub ibuprofen w przypadku migren.

Czy mogę przyjmować Maxalt, jeśli jestem na innych lekach?

Ponieważ Maxalt i inne tryptany wchodzą w interakcje z niektórymi lekami, ważne jest, aby podać lekarzowi pełną listę wszystkich leków na receptę, a także suplementów dostępnych bez recepty i witamin.

Na przykład Maxalt nie powinien być przyjmowany z inhibitorem monoaminooksydazy. Podobnie nie należy go stosować, jeśli w ciągu ostatnich 24 godzin zażywane są leki na bazie sporyszu, takie jak dihydroergotamina (D.H.E., Migranal Spray do nosa).

Ponadto, połączenie Maxalta z lekiem przeciwdepresyjnym, podobnie jak selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), rzadko może powodować ciężki stan zwany zespołem serotoninowym.

Jakie są możliwe skutki uboczne Maxalt?

Ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, jeśli jakiekolwiek działania niepożądane związane z przyjmowaniem leku Maxalt są nowe, dokuczliwe lub uporczywe.

Oto niektóre z typowych skutków ubocznych:

• nudności
• suchość w ustach
• ociężałość, ucisk lub ciśnienie w klatce piersiowej, szyi i / lub szczęce
• zwiększone lub pulsujące bicie serca
• odczucia pieczenia na skórze i drętwienie lub mrowienie, zwłaszcza twarzy
• płukanie
• zmęczenie
• zawroty głowy
• bół głowy
• senność

Co to oznacza dla mnie jako migrena?

Maxalt, podobnie jak inne tryptany, jest dobrym wyborem w terapii migreny. Jest ogólnie dobrze tolerowany i skuteczny dla tych, którzy są kandydatami. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwbólowych zaleca się ograniczenie stosowania leku Maxalt do mniej niż dwa razy w tygodniu, aby zapobiec nadużywaniu leku przez lekarza.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• American Headache Society. Terapia tryptanu w ostrej migrenie. Źródło: 24 listopada 2015 r.
• FDA. (2007). Maxalt (benzoesan ryzatryptanu). Źródło: 24 listopada 2015 r.
• Terapia Loder E. Triptan w Migrenie. N Engl J Med 2010;363:63-70.