Czy rodzice helikopterów pomagają lub krzywdzą dzieci?

Prawdopodobnie kilka razy usłyszałeś termin "rodzic-helikopter". Rodzice helikopterów znadują się nad swoimi dziećmi i nadmiernie angażują się w swoje życie.

Termin "rodzic-helikopter" został po raz pierwszy ukuty w książce z 1969 roku zatytułowanej "Między rodzicem i nastolatkiem". Nastolatek opisany w książce poinformował, że jego matka obserwowała go jak helikopter.

Od tego czasu wielu administratorów uczelni posługiwało się tym terminem w odniesieniu do rodziców, którzy nadal starają się czuwać nad swoimi dziećmi z daleka po tym, jak odeszli na studia i termin ten rozprzestrzenił się na wszystkich nadopiekuńczych rodziców.

Popularne media używają zwrotu "rodzic-helikopter", aby opisać rodziców, którzy są nadopiekuńczy wobec swoich dzieci.

Rodzaje rodziców

Dziedzina psychologii często odwołuje się do czterech głównych typów stylów rodzicielskich: autorytarnych, autorytatywnych, permisywnych i zaniedbanych.

Ale popularne media rozpoznają kilka podtypów rodziców, które często odzwierciedlają pokoleniowe różnice w rodzicielstwie.

Oprócz rodziców helikopterów, media często mówią o rodzicach z wolnego wybiegu lub rodzicach kosiarki.

Rodzice z rodzin z wolnym wybiegiem wydają się nieco tolerancyjni. Pozwalają swoim dzieciom na swobodę popełniania błędów, odkrywania i wypróbowywania nowych rzeczy bez wielu wskazówek. Uważają, że dzieci mogą nauczyć się umiejętności rozwiązywania problemów za pomocą prób i błędów i są przekonani, że naturalne konsekwencje są niektórymi z najlepszych nauczycieli życia.

Rodzice kosiarzy są na drugim końcu spektrum. Są znani z koszenia wszystkich przeszkód, które zagrażają ich szansom na sukces. Mogą dołożyć wszelkich starań, aby uniemożliwić dzieciom doświadczanie niewygodnych wyzwań.

Rodzicielstwo tygrysa stało się popularnym terminem po książce Amy Chua, Hymn bojowy Matki Tygrysa, stał się bestsellerem. Tygrysi rodzice pchają swoje dzieci, aby odniosły sukces dzięki surowym zasadom i reglamentowanemu trybowi życia, który kładzie nacisk na ciężką pracę nad zabawą.

Oto przykład tego, jak rodzice w każdym stylu rodzicielskim mogą odpowiedzieć na prośbę dziecka, aby przejść do sklepu sam:

• Rodzic helikoptera: "Jasne, pójdę za tobą całą drogę, abyś był bezpieczny."
• Rodzic wolny od zasięgu: "Jasne, czy możesz wziąć trochę mleka, kiedy tam jesteś?"
• Rodzic kosiarki: "Oczywiście, pójdę przed tobą i upewnię się, że jest bezpiecznie." Powiem ci, kiedy bezpiecznie można przejść przez ulicę. "
• Rodzic Tiger: "Nie, musisz ćwiczyć swoje skrzypce przez kolejną godzinę."

Pozytywne aspekty rodzicielstwa śmigłowców

Podczas gdy termin rodzic-helikopter jest często wykorzystywany w obraźliwy sposób, rodzicielstwo helikoptera nie jest złe.

Możesz liczyć na to, że dzieci rodziców helikopterów przyjadą na czas, aby ich praca domowa została wykonana i aby być przygotowanym na ich działalność.

Rodzice śmigłowców młodszych dzieci i nastolatków będą prawdopodobnie wiedzieć, gdzie są ich dzieci, co jest ważnym aspektem bezpieczeństwa. Prawdopodobnie zdają sobie również sprawę z tego, kim jest ich dziecko i jak jego dziecko radzi sobie w szkole.

Problemy z rodzicielstwem helikopterów

Zbyt duże zaangażowanie w życie dzieci może być szkodliwe. Oto niektóre z potencjalnych wad rodzicielstwa śmigłowca:

• Dzieciom brakuje umiejętności rozwiązywania problemów: Dzieci w każdym wieku potrzebują umiejętności rozwiązywania problemów. Niezależnie od tego, czy masz pięciolatka, który musi nauczyć się brzmieć słowa, czy 25-latek, który nie może znaleźć pracy, dzieci muszą wiedzieć, jak rozwiązać własne problemy. Jednak unoszący się rodzice często interweniują przy pierwszych oznakach kłopotów, a dzieci nie uczą się wartościowych umiejętności rozwiązywania problemów
• Rodzicielstwo helikoptera prowadzi do uzależnienia: Rodzice helikoptera robią tak wiele dla swoich dzieci, że może uzależnić ich dzieci od nich. Jeśli matka zadzwoni do swojego 19-letniego mężczyzny, aby każdego ranka budzić go, aby upewnić się, że dotrze na zajęcia, nie nauczy się, jak zrobić to dla siebie. Rodzice powinni pomagać dzieciom w nauce przetrwania bez nich.
• Dzieci nie uczą się bronić siebie: Rodzice helikopterów zazwyczaj opowiadają się za dziećmi, zamiast nauczać swoje dzieci, by broniły siebie. Ważne jest, aby dzieci miały możliwość zadawania pytań, uzyskiwania wyjaśnień i mówienia, gdy czegoś potrzebują. W przypadku pracowników te dzieci nie będą miały dostępnej mamy ani taty, aby pomóc im radzić sobie ze złym szefem lub wymagającą polityką w biurze.
• Rodzicielstwo helikoptera chroni dzieci przed naturalnymi konsekwencjami: Dzieci muszą stawić czoła pewnym naturalnym konsekwencjom w życiu. W końcu w sytuacjach, w których rodzice nie interweniują, dzieci będą musiały stawić czoła naturalnym konsekwencjom. Jednak większość rodziców helikopterów mikronizuje aktywność swoich dzieci, próbując uniemożliwić im otrzymanie jakichkolwiek negatywnych konsekwencji.
• Rodzicielstwo helikopterów koliduje z relacją rodzic-dziecko: Działania rodzica helikoptera mogą również wpływać na relację rodzic-dziecko. Ciągłe dokuczanie dziecku, aby odrabiał zadanie domowe lub sprawdzanie jego każdego ruchu, prawdopodobnie nie sprawi, że twoje dziecko będzie chciało z tobą więcej rozmawiać. Zamiast tego może odepchnąć twoje dziecko.

Jak poruszać Mniejsze

Jeśli masz skłonność do bycia rodzicem helikoptera, ważne jest, aby trochę się wycofać, aby upewnić się, że dajesz dziecku pokój do wzrostu, zdobywasz nowe umiejętności i samodzielnie powracasz do porażki.

Oddanie tej kontroli może jednak wywołać niepokój.Jeśli masz trudności z tolerowaniem niepokoju, który odczuwasz, gdy pozwalasz swojemu dziecku samodzielnie angażować się w odpowiednie dla niego czynności, porozmawiaj z profesjonalistą.

Pamiętaj, że nie musisz się całkowicie wycofywać naraz. Najlepszym rozwiązaniem dla Ciebie i Twojego dziecka może być powolne cofanie się.

Niezależnie od tego, czy sam pójdzie do sklepu, czy też chce pracować nad swoim projektem w dziedzinie Science Fair, dawaj mu odrobinę wolności krok po kroku. Od czasu do czasu trenuj go i sprawdzaj z nim, jak się zachowywał, kiedy już wszystko skończył. Ale staraj się nie stać nad nim, podczas gdy on pracuje.