Przestańcie znęcać się w przedszkolu i szkole podstawowej

Podczas gdy wielu rodziców zakłada, że ​​zastraszanie jest problemem ograniczonym do gimnazjum lub liceum, może ono rozpocząć się jak najwcześniej w przedszkolu i stać się mocno zasiane w kulturze szkolnej przez drugą lub trzecią klasę.

Jeśli jesteś rodzicem w obliczu zastraszania, musisz zająć zdecydowane stanowisko, aby zachowanie zostało zatrzymane, zanim stanie się de facto częścią szkolnego życia dziecka.

Definiowanie przemocy

Definicja jest prosta: zastraszanie to każde agresywne zachowanie mające na celu zastraszenie lub dręczenie. Może to być fizyczne, takie jak popychanie lub uderzanie, lub werbalne, takie jak wzywanie lub szerzenie plotek. U młodszych dzieci prześladowanie może również obejmować wykluczenie, albo poprzez nakłanianie innych do wykluczenia danej osoby, albo poprzez tworzenie klik, do której inni są wyraźnie wykluczani.

Podczas gdy cyberprzemoc może być mniej powszechna u młodszych dzieci w wieku szkolnym, te same zachowania, które rządzą internetowym nękaniem, rozgrywane są w prawdziwym życiu.

Statystyki są przerażające. Według badań opublikowanych w czasopiśmie BMC Public Health, aż 13 procent dzieci w przedszkolach i szkołach podstawowych jest ofiarami bullyingu, a 11 procent przyznaje się do bycia bullyrem. Dodatkowe cztery procenty można opisać jako ofiary - bullyingu, z których wielu stanie się znęcaniem się w późniejszym życiu jako błędna forma samoobrony.

Dlaczego Kids Bully

Dzieci najczęściej atakowane przez znęcających się to osoby z niepełnosprawnością, które są otyłe lub mają mniejszą biegłość w nauce lub nawiązywaniu przyjaźni. W celu ustanowienia dominacji społecznej, znęcający często potrzebują niewiele więcej niż nietypową nazwę, aby zaatakować dziecko w celu nadużywania, często pod pozorem dokuczania. Inne dzieci, w międzyczasie, wezmą udział, albo dlatego, że są spragnione społecznej akceptacji, albo boją się ostracyzmu.

W końcu dzieci zaatakują te same rzeczy, które robi wielu dorosłych, mianowicie zachowania, przekonania lub cechy, które wyróżniają się i rzucają wyzwanie porządkowi społecznemu, do którego dana osoba uważa, że ​​jest częścią.

Obawa przed niezwykłymi czasami może prowadzić do tego, że dzieci przejawiają agresywne zachowania, aby ukryć niepewność, której sami nie rozumieją. Takie zachowania mogą być wzmocnione przez rodziców, którzy wykazują takie same uprzedzenia lub używają agresji jako sposobu radzenia sobie z konfliktem.

Co mogą zrobić rodzice

Zamiast odrzucać szkolne zastraszanie jako "fazę", którą dzieci ostatecznie przerastają, rodzice mają wyjątkową okazję do zmiany tych zachowań, pomagając małym dzieciom przezwyciężyć te lęki, obawy i niepewność, które stanowią dla nich zagrożenie.

Jest sześć rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc:

• Pozostań w kontakcie z dzieckiem. Im więcej wiesz o swoich koleżankach i życiu szkolnym dziecka, tym bardziej prawdopodobne jest, że zauważysz jakiekolwiek zmiany zachowań dziecka lub jego interakcji. Obejmuje to zarówno dziecko zastraszane, jak i dziecko zastraszane. Postaraj się omówić codzienne wydarzenia każdego dnia i zwracaj uwagę nie tylko na to, co dziecko mówi, ale na to, czego może unikać w rozmowie.
• Poszukaj znaków ostrzegawczych. Jeśli dziecko padło ofiarą znęcania się, pierwszy znak ostrzegawczy zwykle zmienia zachowanie. Może to obejmować wycofanie się, przejawianie nagłej agresji lub gniewu, niewłaściwe zachowanie lub niechęć do pójścia do szkoły. Jeśli twoje dziecko jest prześladowcą, wskazówki mogą być trudniejsze do zdobycia, ale nierzadko słyszy się, jak tyraneczka robi dyskredytujące i chełpliwe uwagi na temat innych, często nie zdając sobie sprawy, jak nieuprzejme jest zachowanie.
• Wyjaśnij, czym jest zastraszanie. Małe dzieci rozumieją, że uderzenie lub popchnięcie innego dziecka jest złe. Nawet dokuczanie to coś, o czym instynktownie wiedzą, jest bolesne. Ale dzieci mogą być zarówno wyrafinowane, jak i niewyrafinowane w podejściu do tych zachowań. Z jednej strony mogą lekceważyć teasing jako "żartowanie", az drugiej strony nie potrafią zrozumieć, jak mogą być inne szkodliwe zachowania, takie jak wykluczenie. Pomóż dziecku zrozumieć bullying we wszystkich jego formach, zarówno bezpośrednich, jak i subtelnych.

• Naucz dzieci empatii. Małe dzieci mają wyjątkowy talent do nawiązywania kontaktów. W przeciwieństwie do dorosłych, którzy są w stanie poradzić sobie z konfliktem i usprawiedliwić złe zachowanie, dzieci, które mają pięć, sześć lub siedem lat, widzą akcję i konsekwencje w bardziej bezpośredni sposób. Jeśli twoje dziecko jest tyranem, zapytaj, jak by się czuł, gdyby but był na drugiej stopie. Jeśli twoje dziecko jest prześladowane, pomóż mu zrozumieć, dlaczego niektóre dzieci źle się zachowują, może je "zdjąć z haczyka" i potwierdzić, że nie są ani dziwne, ani naganne.
• Powiedz dziecku, co zrobić, jeśli jest świadkiem zastraszania. Dzieci często nie chcą się angażować, jeśli ktoś jest prześladowany ze strachu przed odwetem.Naucz ich, że nie działanie jest zasadniczo takie samo jak zatwierdzanie zachowania. Dziecko powinno rozumieć, że zgłaszanie się do bullyingu nie jest "grzechotaniem", a jedynie sposobem na powstrzymanie innych przed zranieniem. Pozwól dziecku wiedzieć, że powinien zgłosić takie zachowanie tobie lub nauczycielowi, aby interweniował dorosły.
• Prowadzić przykładem. Wielu rodziców nie znęca się wystarczająco poważnie i odrzuci pewne zachowania jako "nie tak złe" jak inni. Nie pozwól, aby te argumenty zachwiały cię. Jeśli takie zachowania zostaną zignorowane, małe dzieci będą wierzyć, że otrzymały milczące pozwolenie na zastraszanie. Nawet rzeczy takie jak wykluczenie mogą być stosowane przez nauczycieli poprzez rozbijanie grup, parowanie dzieci, które nie wchodzą w interakcje z projektami szkolnymi i regularnie zmienia miejsca w klasie.

Jako rodzic nie akceptuj, że nic nie można zrobić. Największą szansą na zmianę nie jest liceum, gdy ustalana jest dynamika społeczna; jest w przedszkolu i szkole podstawowej, gdy zachowania i osobowości wciąż ewoluują.

Jeśli urzędnicy szkolni nie podejmą działań, przekaż swoje obawy stowarzyszeniu rodziców i nauczycieli lub zgłoś formalną skargę do lokalnej rady szkolnej. Dołącz szczegółowy opis wydarzeń związanych ze znęcaniem się oraz wszelkie inne informacje, które mogą wspierać Twoje roszczenia. Ostatecznie, jak działasz, możesz ustalić, czy dziecko może cierpieć w ciszy.