Różnice między wysokim i niskim funkcjonowaniem autyzmu

Osoby z autyzmem często określa się jako "o wysokim funkcjonowaniu" lub "o niskim funkcjonowaniu", ale nie ma takich diagnoz w podręczniku diagnostycznym. W rzeczywistości, kiedy zespół Aspergera, PDD-NOS i zaburzenie autystyczne zostały usunięte z DSM (podręcznik diagnostyczny), istnieje tylko jedna ogólna kategoria zwana autyzmem zaburzeń spektrum. Chociaż obecnie istnieją trzy poziomy autyzmu opisane w DSM5 (Poziomy 1, 2 i 3), wiele osób używa terminów wysokich i niskich, ponieważ są one mniej kliniczne. Problem polega na tym, że różnica między wysokim i niskim funkcjonującym autyzmem może w wielu przypadkach być oparta na osobistych perspektywach rodzica, praktyka lub nauczyciela.

Co jest nie tak z używaniem terminów Autyzm wysoki i niski?

Czy osoba jest dobrze funkcjonująca, jeśli jest werbalna i błyskotliwa, ale ma tak poważne problemy sensoryczne, że nie może pozostać w szkole lub zatrzymać pracy? Czy osoba słabo funkcjonująca, jeśli nie może posługiwać się językiem mówionym, ale jest odnoszącym sukcesy artystą wizualnym? Warunki mogą powodować nieporozumienia i zamieszanie, ponieważ:

• Żadne z tych określeń nie koniecznie opisuje szczególny poziom inteligencji, specjalne talenty, lęk, persewerację, agresję lub wyzwania zmysłowe.
• Żadne z tych określeń nie dostarcza naprawdę przydatnych informacji o tym, gdzie dana osoba najlepiej poradziłaby sobie w szkole. Inteligencja jest tylko jedną z miar tego, czy dziecko dobrze sobie poradzi w klasie ogólnej, w której problemy takie jak hałas, lęk i wyzwania komunikacji społecznej mogą być przytłaczające.
• Żadne z tych określeń nie dostarcza naprawdę użytecznych informacji o tym, czy dana osoba może z powodzeniem funkcjonować w publicznym miejscu. Są ludzie z autyzmem "słabo funkcjonującym", którzy na przykład mogą siedzieć i cieszyć się filmem - a są ludzie z "dobrze funkcjonującym" autyzmem, którzy uważają, że tłumy, zapachy, dźwięki i inne zmysły są niemożliwe do opanowania.
• Żadne z tych określeń nie mówi, czy dana osoba może dobrze wykonywać pracę. Są ludzie z autyzmem "słabo funkcjonującym", którzy są szczęśliwie i zarobkowo zatrudnieni, oraz sporo osób z "dobrze funkcjonującym" autyzmem, którzy nie są w stanie znaleźć i utrzymać pracy, którą lubią.

• Być może najbardziej znaczące, agresywne zachowanie, chociaż stosunkowo rzadkie, występuje u osób z autyzmem na wszystkich poziomach nasilenia. Nawet osoby z bardzo wysokim autyzmem operacyjnym, posiadające silne umiejętności językowe, mogą w określonych warunkach "stopnieć".

Definiowanie autyzmu na podstawie "normalnych" zachowań i sił

Pomimo problemów związanych z autyzmem o wysokim i niskim funkcjonowaniu, są one powszechnie stosowane, zwykle przez osoby, które nie są autystyczne. I są używane do opisania stopnia, w jakim ktoś na widmie jest (lub wydaje się być) podobny do ludzi, którzy NIE są w widmie. Innymi słowy, osoby z autyzmem, które są lub wydają się bliższe "normalności", uważane są za dobrze funkcjonujące. Na przykład:

• Osoby dobrze funkcjonujące używają języka mówionego do komunikowania się. Osoby o słabym działaniu częściej korzystają z technologii lub tablic z obrazkami i mogą mieć ograniczony lub żaden język mówiony.
• Osoby dobrze funkcjonujące są bardziej skłonne do zarządzania oczekiwaniami środowiska akademickiego. Często wynika to z lepszej obsługi języka mówionego i większej świadomości oczekiwań innych.
• Osoby dobrze funkcjonujące są zwykle bardziej świadome społecznych konwencji. Na przykład częściej używają narzędzi i przyborów, pozdrawiają innych odpowiednio itp.
• Osoby słabo funkcjonujące zazwyczaj wyglądają i brzmią zupełnie inaczej niż ich typowi rówieśnicy. Innymi słowy, ich niepełnosprawność jest bardziej wizualnie i fonicznie oczywista dla zwykłego obserwatora. Osoby o wysokim statusie są bardziej prawdopodobne, wydają się typowe (do momentu, gdy pewne wydarzenie lub rozmowa sprawi, że ich autyzm stanie się bardziej oczywisty).
• Osoby o niższym poziomie funkcjonowania rzadziej wchodzą w typowe zajęcia lub zajęcia i częściej są w "zasadniczo oddzielnych" środowiskach akademickich. Osoby dobrze funkcjonujące częściej włączane są, z pomocą lub bez wsparcia, w ogólne klasy i programy pozaszkolne.

Wszystkie te rozróżnienia są jednak sztuczne i wcale nie są absolutne. To dlatego, że osoby z autyzmem zachowują się inaczej w różnych sytuacjach, a każda osoba ma szereg mocnych stron i wyzwań.

Podczas gdy opisywanie osób z autyzmem jest bardzo przydatne w oparciu o ich podobieństwo do typowych osób, opisy te mogą wprowadzać w błąd. Dzieje się tak dlatego, że ludzie o słabym działaniu mogą odnieść sukces, gdy ludzie o wysokich funkcjach nie są, i na odwrót. Na przykład osoba "dobrze funkcjonująca", która wydaje się "normalna" (lub nawet wyjątkowa) w klasie w college'u, może nie być w stanie funkcjonować na przyjęciu. Tymczasem osoba "słabo funkcjonująca", która nie może używać języka mówionego do czatowania, może być w stanie prowadzić rozmowę przez Internet.

"Poziomy" autyzmu w DSM5

Aby zapewnić pewien rodzaj zróżnicowania w diagnozie, DSM 5 (najnowszy podręcznik diagnostyczny) zawiera teraz trzy poziomy autyzmu w oparciu o niezbędne poziomy wsparcia. Osoby z autyzmem pierwszego stopnia potrzebują najmniejszego wsparcia, podczas gdy osoby z autyzmem trzeciego stopnia potrzebują najwięcej.

Chociaż to podejście diagnostyczne brzmi logicznie, nie okazało się ono szczególnie użyteczne. Częściowo dlatego, że potrzeba wsparcia różni się z wielu powodów. Na przykład ta sama osoba może potrzebować minimalnego wsparcia w domu, znacznego wsparcia w szkole i dużego wsparcia w nowatorskiej, nieustrukturyzowanej sytuacji społecznej.