Bycie traktowanym na wysoki poziom cholesterolu

W niedawnej przeszłości głównymi powodami, dla których lekarze zalecali leczenie cholesterolu, były "wysoki poziom cholesterolu". Jeśli wynik testu krwi na cholesterol został uznany za "zbyt wysoki", lekarz prawdopodobnie zaleciłby leczenie - być może ze zmianami stylu życia, takimi jak dieta i ćwiczenia, a może z jednym z kilku dostępnych leków obniżających poziom cholesterolu.

Kilka lat badań klinicznych doprowadziło jednak ekspertów do wniosku, że było to niewłaściwe podejście. W 2013 r. Grupa ekspertów z American Heart Association i American College of Cardiology opublikowała nowe wytyczne. Niniejsze wytyczne zalecają zupełnie inne podejście do leczenia cholesterolu.

Dziś zalecenia dotyczące leczenia nie opierają się wyłącznie na poziomie cholesterolu, ale raczej na ogólnym poziomie ryzyka sercowo-naczyniowego. Same poziomy cholesterolu są brane pod uwagę, ale tylko jako jeden z wielu czynników determinujących ryzyko sercowe.

Kto musi być leczony?

Aby powtórzyć, zgodnie z wytycznymi z 2013 r., Czy trzeba być leczonym, zależy od ogólnego poziomu ryzyka rozwoju choroby sercowo-naczyniowej. Podczas gdy poziom cholesterolu LDL z pewnością przyczynia się do tego ryzyka, ryzyko może być dość wysokie, czy poziom LDL jest podwyższony, czy nie.

Oszacowanie ogólnego ryzyka oznacza, że ​​lekarz będzie musiał wziąć pod uwagę historię choroby, badanie fizykalne i tak, wyniki twojego laboratorium. Po wykonaniu tej czynności lekarz powinien wyznaczyć jedną z pięciu kategorii ryzyka:

Kategoria 1: Jesteś w tej kategorii, jeśli już wiesz, że ma miażdżycę, która spowodowała problem kliniczny. Kategoria 1 obejmuje osoby, które miały którekolwiek z poniższych:

• Choroba wieńcowa (CAD), która wytworzyła dusznicę bolesną lub zawał mięśnia sercowego (atak serca) lub wymagała leczenia z zastosowaniem stentowania lub obejścia
• Uderzenie
• Chorobę tętnic obwodowych
• Tętniak aorty brzusznej

Kategoria 2: Kategoria 2 obejmuje osoby, u których poziom cholesterolu LDL jest wyższy niż 189 mg / dL. Większość osób w kategorii 2 będzie miała jedną z postaci rodzinnej hipercholesterolemii. Warto zauważyć, że jest to jedyna kategoria, w której leczenie zaleca się wyłącznie dlatego, że poziom cholesterolu jest "zbyt wysoki".

Kategoria 3: Kategoria 3 obejmuje osoby w wieku od 40 do 75 lat cierpiące na cukrzycę, które nie należą do kategorii 1 ani 2.

Kategoria 4:Kategoria 4 obejmuje osoby, które nie należą do żadnej z pierwszych trzech kategorii, ale których czynniki ryzyka sercowego stawiają je na wysokie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. W szczególności są to osoby, których szacunkowe ryzyko poważnego zdarzenia sercowo-naczyniowego (takiego jak atak serca lub udar) wynosi co najmniej 7,5% w ciągu następnych 10 lat.Aby oszacować swoje 10-letnie ryzyko, NHLBI dostarczyło prosty internetowy kalkulator ryzyka.

Kategoria 5:Kategoria 5 obejmuje wszystkich, którzy nie pasują do pierwszych czterech kategorii. Osoby te mają niskie ryzyko sercowo-naczyniowe i nie wymagają leczenia.

Kto musi być leczony? Wszyscy w kategoriach 1 - 4 mają wysokie ryzyko istotnych problemów sercowo-naczyniowych w ciągu kilku lat i muszą być traktowani agresywnie, aby zmniejszyć ryzyko.

Leczenie

Wytyczne dotyczące cholesterolu z 2013 r. Dokonały wyraźnego przesunięcia w zakresie zalecanego leczenia dla osób z grup wysokiego ryzyka. Podczas gdy starsze wytyczne kładły nacisk na obniżanie poziomu cholesterolu do docelowych poziomów leczenia, nowe wytyczne tego nie mówią. Przeciwnie, kładą nacisk na zmniejszenie ogólnego ryzyka sercowego zamiast zalecania docelowego poziomu cholesterolu. Ta redukcja ryzyka opiera się na agresywnych zmianach stylu życia oraz na stosowaniu statyn.

Kontrowersje wokół kategorii 4

Ludzie, którzy są w kategoriach 1 do 3 niezaprzeczalnie mają bardzo wysokie ryzyko wystąpienia problemów sercowo-naczyniowych, i wyraźnie potrzebują agresywnej terapii, aby zmniejszyć to ryzyko. Natomiast kategoria 4 została ustanowiona, aby znaleźć osoby, które są na podwyższonym ryzyku, ale ryzyko, które jest nieco niższe i nieco mniej oczywiste niż w pierwszych trzech kategoriach. Określenie, kto powinien być umieszczony w kategorii 4, jest zatem z natury nieco arbitralnym procesem i naturalnie będzie otwarte na krytykę.

Istnieją dwa ogólne rodzaje krytyki dotyczące kategorii 4. Pierwsze twierdzą, że kategoria 4 obejmuje zbyt wiele osób. Krytycy ci podkreślają, że kalkulator ryzyka dostarczony przez NHLBI kładzie duży nacisk na wiek. Z tego powodu wiele osób w wieku powyżej 60 lat znajdzie się na granicy wartości 7,5% lub w jej pobliżu. Ponadto, zdaniem tych krytyków, 10-letnie ryzyko sięgające 7,5% jest zbyt liberalne. Zalecenia dotyczące leczenia w przeszłości zmierzały bardziej w kierunku granicy 10%. Nieznacznie obniżając limit leczenia do 7,5%, dodają "zbyt wiele" osób do listy leczenia.

Drugi rodzaj krytyki w odniesieniu do kategorii 4, co nie jest zaskakujące, twierdzi, że zbyt mało osób jest włączanych do listy leczenia. Krytycy ci podkreślają, że kalkulator ryzyka NHLBI zawiera tylko te czynniki ryzyka, które zostały "sprawdzone" w dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych, aby znacząco przyczynić się do ryzyka sercowo-naczyniowego: wiek, poziom cholesterolu LDL i cholesterolu HDL, niezależnie od tego, czy jest się obecnie palaczem, oraz czy ktoś miał podwyższone skurczowe ciśnienie krwi. Nie uwzględnia innych czynników ryzyka, które są powszechnie uznawane za ważne, ale które obecnie nie pasują do rygorystycznych norm NHLBI dotyczących włączenia.

Takie czynniki ryzyka obejmują wywiad rodzinny z przedwczesną chorobą sercowo-naczyniową, przebytą historię palenia tytoniu, podwyższone poziomy CRP, siedzący tryb życia i pozytywny skan wapnia w tętnicy wieńcowej. Gdyby uwzględniono te ważne czynniki ryzyka, o wiele więcej osób spełniałoby kryteria leczenia.

Taka kontrowersja - niezależnie od tego, czy kategoria 4 obejmuje zbyt wiele lub zbyt mało osób - jest nieodłączna od rekomendacji, której odcięcie jest ustalane arbitralnie przez zespół ekspertów.

To, czy indywidualne czynniki ryzyka są wystarczające, aby uzasadnić leczenie, powinno być, przynajmniej częściowo, pozostawione indywidualnemu pacjentowi i swojemu lekarzowi. Ile ryzyka osoba jest skłonna zaakceptować atak serca lub udar mózgu w ciągu najbliższych 10 lat? 7,5%? 10% Jakieś inne wartości? Czy kalkulator ryzyka NHLBI powinien być akceptowany według wartości nominalnej, czy też dodatkowe czynniki ryzyka powinny być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o leczeniu?

Z pewnością właściwe jest, aby panel ekspertów opracował zalecenia w tym zakresie. Ale w przypadku takich pytań, które z natury powinny być ustalane przez poszczególne osoby, zalecenia te nie powinny być wiążące. Ostateczną decyzję o leczeniu należy pozostawić indywidualnym lekarzom i pacjentom.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Stone NJ, Robinson J, Lichtenstein AH, i in. Wskazówki ACC / AHA z 2013 r. Dotyczące leczenia cholesterolu we krwi w celu zmniejszenia miażdżycowego ryzyka sercowo-naczyniowego u dorosłych: Raport American College of Cardiology / American Heart Association. J Am Coll Cardiol 2013.