6 wskazówek dotyczących wychowania dziecka inteligentnego emocjonalnie

Jako rodzic masz obowiązek zachęcać swoje dziecko do rozwijania jego inteligencji. Oznacza to oczywiście inteligencję akademicką - ale nie jest to jedyny rodzaj inteligencji, który ma znaczenie.

Inteligencja emocjonalna definiowana jest jako zdolność osoby do wyrażania i właściwego zarządzania uczuciami przy jednoczesnym respektowaniu uczuć innych. Jest to zestaw umiejętności, które dzieci mogą zacząć uczyć się w każdym wieku.

Korzyści z inteligencji emocjonalnej

W ciągu ostatnich kilku dekad badania wykazały, że inteligencja emocjonalna zapewnia szereg korzyści, które będą dobrze służyć dziecku przez całe życie. Oto kilka sposobów, w jakie inteligencja emocjonalna jest atutem:

• Wysoka korelacja jest związana z wysokim IQ. Dzieci z wyższym poziomem inteligencji emocjonalnej osiągają lepsze wyniki w standardowych testach. Mają też tendencję do wyższych ocen.
• Lepsze relacje. Umiejętności inteligencji emocjonalnej pomagają dzieciom radzić sobie z konfliktami i rozwijać głębsze przyjaźnie. Dorośli o wysokim poziomie inteligencji emocjonalnej również zgłaszają lepsze relacje w życiu osobistym i zawodowym.
• Ewaluacja dzieciństwa wiąże się z większym sukcesem w okresie dorosłości. 19-letnie badanie opublikowane w American Journal of Public Health odkrył, że umiejętności społeczne i emocjonalne dziecka w przedszkolu mogą przewidywać całożyciowy sukces. Dzieci, które były w stanie dzielić się, współpracować i postępować zgodnie ze wskazówkami w wieku 5 lat częściej otrzymywały stopnie naukowe i zaczęły pracować w pełnym wymiarze godzin przed 25 rokiem życia.
• Lepsze zdrowie psychiczne. Osoby z wyższym poziomem inteligencji emocjonalnej rzadziej doświadczają depresji i innych chorób psychicznych.

Korzyści płynące z inteligencji emocjonalnej mają sens. Dziecko, które potrafi się uspokoić, kiedy czuje się zły, prawdopodobnie dobrze sobie radzi w trudnych warunkach. Dziecko, które potrafi wyrazić swoje emocje w zdrowy sposób, prawdopodobnie utrzyma zdrowsze relacje niż dziecko, które krzyczy lub mówi złe słowa, gdy jest zła.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​wszystkie dzieci mają zdolność uczenia się umiejętności inteligencji emocjonalnej. Potrzebują tylko dorosłych, aby ich nauczyć.

1. Oznacz emocje swojego dziecka

Dzieci muszą wiedzieć, jak rozpoznać swoje uczucia. Możesz pomóc swojemu dziecku, umieszczając nazwę swoich emocji - przynajmniej emocję, którą podejrzewasz, że twoje dziecko czuje.

Kiedy twoje dziecko jest zmartwione, stracił grę, możesz powiedzieć: "Wygląda na to, że teraz czujesz się naprawdę zły. Czy to prawda? "Jeśli wygląda smutno, możesz powiedzieć:" Czy czujesz się zawiedziony, że nie odwiedzimy dziś babci i dziadka?"

Emocjonalne słowa, takie jak "zły", "zły", "nieśmiały" i "bolesny", mogą zbudować słownictwo do wyrażania uczuć. Nie zapomnij podzielić słów na pozytywne emocje, takie jak "radość", "podekscytowany", "podekscytowany" i "pełen nadziei".

2. Pokaż Empatię

Kiedy twoje dziecko jest zestresowane - zwłaszcza gdy jego emocje wydają się nieco dramatyczne - może kusić, by zminimalizować to, co czuje. Ale lekceważące komentarze nauczą Twoje dziecko, że sposób, w jaki się czuje, jest błędny.

Lepszym podejściem jest potwierdzenie swoich uczuć i okazanie empatii - nawet jeśli nie rozumiesz, dlaczego jest tak zdenerwowana. Jeśli twoje dziecko płacze, bo powiedziałeś jej, że nie może iść do parku, dopóki nie oczyści swojego pokoju, powiedz coś w stylu: "Czuję się zdenerwowany, kiedy nie mogę robić tego, co chcę. Czasami ciężko pracować, kiedy nie chcę."

Kiedy twoje dziecko widzi, że rozumiesz, jak się czuje w środku, czuje się mniej zmuszone do pokazania ci, jak się czuje poprzez swoje zachowanie. Zamiast krzyczeć i płakać, aby pokazać, że jest zła, poczuje się lepiej, gdy wyjaśnisz, że już rozumiesz, że jest zła.

3. Modeluj odpowiednie sposoby wyrażania uczuć

Dzieci muszą wiedzieć, jak wyrażać emocje w odpowiedni społecznie sposób. Więc mówiąc: "Moje uczucia są zranione" lub rysowanie obrazu smutnej twarzy może być pomocne, krzyczeć i rzucać rzeczy nie są w porządku.

Najlepszym sposobem nauczenia dziecka wyrażania uczuć jest samodzielne modelowanie tych umiejętności. Używaj słów w codziennej rozmowie i ćwicz o nich. Powiedz rzeczy typu: "Czuję złość, gdy widzę, jak dzieci są złośliwe na placu zabaw" lub "Czuję się szczęśliwy, gdy przychodzą nasi przyjaciele na kolację".

Badania pokazują, że emocjonalnie inteligentni rodzice częściej mają inteligentne emocjonalnie dzieci. Stwórz przyzwyczajenie, by wyraźnie skupić się na budowaniu swoich umiejętności, abyś mógł być skutecznym wzorem dla Twojego dziecka.

4. Naucz zdrowych umiejętności radzenia sobie

Gdy dzieci zrozumieją swoje emocje, muszą nauczyć się radzić sobie z tymi emocjami w zdrowy sposób. Umiejętność uspokojenia się, dopingowania lub stawienia czoła swoim lękom może być skomplikowana dla najmłodszych.

Naucz konkretnych umiejętności.Na przykład Twoje dziecko może nauczyć się robić kilka głębokich oddechów, kiedy jest zła, aby uspokoić swoje ciało. Przyjazny dla dzieci sposób nauczenia tego polega na powiedzeniu jej, by wzięła "oddechy z bąbelków", gdzie wdycha przez nos i wydmuchuje usta, jakby przedmuchiwała bańka z bąbelkami.

Możesz także pomóc dziecku w stworzeniu zestawu, który pomoże jej regulować uczucia. Kolorowanka, ulubiona książka z żartami, kojąca muzyka i balsamy, które dobrze pachną, to kilka rzeczy, które mogą pomóc zaangażować zmysły i uspokoić emocje. Umieść przedmioty w specjalnym pudełku, które ozdabia. Potem, kiedy jest zdenerwowana, przypomnij jej, żeby poszła po zestaw do wyciszenia i ćwiczyła, używając swoich narzędzi do zarządzania swoimi emocjami.

5. Rozwinąć umiejętności rozwiązywania problemów

Część budowania inteligencji emocjonalnej polega na uczeniu się, jak rozwiązywać problemy. Po tym, jak uczucia zostały oznaczone i zaadresowane, nadszedł czas, aby opracować sposób rozwiązania problemu.

Być może twoje dziecko jest zła, że ​​jego siostra wciąż mu przeszkadza, gdy gra w grę wideo. Pomóż mu zidentyfikować co najmniej pięć sposobów rozwiązania tego problemu. Rozwiązania nie muszą być dobrymi pomysłami. Początkowo celem jest po prostu burza mózgów pomysłów.

Po zidentyfikowaniu co najmniej pięciu możliwych rozwiązań, pomóż mu ocenić plusy i minusy każdego z nich. Następnie zachęć go, by wybrał najlepszą opcję.

Kiedy Twoje dziecko popełnia błędy, przepracuj to, co można zrobić inaczej, i co Twoje dziecko może zrobić, aby rozwiązać wszelkie przewlekłe problemy. Staraj się działać jako trener, a nie rzeczywisty problem. W razie potrzeby udzielaj wskazówek, ale pracuj nad tym, aby pomóc dziecku w zrozumieniu jego zdolności do samodzielnego rozwiązywania problemów w sposób pokojowy i skuteczny.

6. Sprawić, by Inteligencja emocjonalna stała się celem

Niezależnie od tego, jak emocjonalnie inteligentne wydaje się Twoje dziecko, zawsze jest miejsce na poprawę. I prawdopodobnie będą wzloty i upadki przez całe dzieciństwo i okres dorastania. W miarę starzenia się, może napotkać przeszkody, które będą kwestionować jego umiejętności. Stwórzcie więc cel polegający na włączeniu budowania umiejętności do codziennego życia. Kiedy twoje dziecko jest młode, mów o uczuciach każdego dnia.

Opowiedz o uczuciach, jakie mogą wywoływać bohaterowie książek lub filmów. Porozmawiaj o lepszych sposobach rozwiązania problemów lub o tym, jakie strategie mogłyby wykorzystać postacie do traktowania innych z szacunkiem. W miarę, jak Twoje dziecko dorasta, rozmawiaj o rzeczywistych sytuacjach życiowych - czy to rzeczy, które spotyka w swoim codziennym życiu, czy o problemie, o którym czytasz w wiadomościach. Spraw, by była to ciągła rozmowa.

Wykorzystuj błędy dziecka jako szansę na lepszy rozwój. Kiedy działa, ponieważ jest zły, albo krzywdzi czyjeś uczucia, poświęca czas, aby porozmawiać o tym, jak może w przyszłości zrobić coś lepszego. Dzięki ciągłemu wsparciu i wskazówkom Twoje dziecko może rozwinąć inteligencję emocjonalną i siłę psychiczną, której potrzebuje, by odnieść sukces w życiu.