Syndrom Tourette'a u nastolatków

Moja siostra jest NASTOLATKĄ! (Grudzień 2024)

Syndrom Tourette'a to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się mimowolnymi motorycznymi i głosowymi "tikami", które rozpoczynają się w wieku od 5 do 18 lat. Tik jest nagłym, niekontrolowanym ruchem zdefiniowanym w DSM jako "nagły, szybki, nawracający, nierytmiczny ruch motoryczny lub wokalizacja."

Częstotliwość, lokalizacja i dotkliwość tików zmieniają się z czasem. Tiki motoryczne w Tourette to mruganie okiem, grymasy, szarpanie głową, kopanie i wzruszanie ramionami. Tiki głosowe obejmują chrząkanie, oczyszczanie gardła, dźwięki klikania, krzyki, prychania, przekleństwa, węszenie i klikanie językiem.

Objawy zespołu Tourette'a

Zaburzenie to jest wyraźne i jest często określane jako TS. Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń zdrowia psychicznego (DSM) opisuje podstawowe objawy w następujący sposób:

Wiele silników i jeden lub więcej tików wokalnych
Tiki występują wiele razy dziennie, prawie codziennie, przez ponad rok
Tiki wywołują znaczny dystres lub upośledzenie w życiu społecznym, edukacyjnym lub w innych obszarach codziennego funkcjonowania
Tiki nie są spowodowane nadużywaniem substancji lub stanem chorobowym
Początkowe objawy to zwykle tiki twarzy, kończyn, ramion lub tułowia
Najpowszechniejszym pierwszym objawem jest tik na twarzy, mrugnięcie okiem, drganie nosa lub grymas, który jest zastępowany lub dodawany przez inne tiki
Objawy ZZ zależą od osoby

Zwykle występuje rodzinna historia tików, TS, ADHD lub OCD
Mężczyźni są dotknięci od 3 do 4 razy więcej niż kobiety

Fakty na temat zespołu Tourette'a

Często nastolatka z ZT czuje potrzebę, aby przenieść swoje ciało, które wciąż się buduje, ale to nie jest prawda dla wszystkich.
Z czasem wzorce tic zwykle się zmieniają, mogą przychodzić i odchodzić, polepszać się lub pogarszać, lub rozwijać nowy rodzaj tików.
W przeciwieństwie do tego, jak często jest ono przedstawiane w mediach, niezamierzone użycie nieprzyzwoitych słów lub gestów jest rzadkością w tym zaburzeniu.
Tourette'a uważano za rzadkie zaburzenie, ale teraz wydaje się, że więcej nastolatków może cierpieć na łagodną wersję, niż początkowo sądzono.

Nasilenie zmienia się z czasem wraz z poprawą często obserwowaną w późnym okresie dojrzewania i w wieku dorosłym.
Tourette często występuje z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, najczęściej ADHD lub OCD.

Co zrobić, jeśli twoja nastolatka ma objawy zespołu Tourette'a

Zmartwione nastolatki z objawami tego zaburzenia muszą być dokładnie ocenione, aby ustalić prawidłową diagnozę. Dobrym miejscem na rozpoczęcie jest lekarz, który może skierować nastolatka do neurologa w celu przeprowadzenia dalszych badań i zbadania przydatności leków do leczenia objawów.

Posiadanie Tourette'a może sprawiać, że nastolatek czuje się inny i nieprzyjemny w stosunku do innych ludzi, a także czuje się poza kontrolą. Głównym celem leczenia nastolatków przy pomocy Tourette'a jest zapewnienie pomocy w życiu z tikami związanymi z zaburzeniem, zrozumienie czynników, które polepszają lub pogarszają tiki, jak również poprawienie samooceny i umiejętności radzenia sobie.

Polecane zabiegi obejmują:

Edukacja: Wiedza to potęga; nastolatki z Tourette i ich rodzin korzystają z zrozumienia zaburzenia. Ułatwia to również wyjaśnianie innym, w tym nauczycielom i trenerom, aby mogli zrozumieć wpływ TS na nastolatka.
Dołącz do grupy wsparcia Tourette'a, aby porozmawiać i uczyć się od innych nastolatków i rodzin żyjących z tym zaburzeniem.
Psychoterapia, terapia indywidualna lub terapie behawioralne, takie jak CBT, aby edukować nastolatków o TS, rozpoznać, co nasila objawy i nauczyć się radzić sobie z problemami związanymi z mimowolnymi tikami.

Leki: Leki przepisane na podstawie objawów nastolatków, takie jak neuroleptyki lub leki przeciwdepresyjne, mogą pomóc w kontrolowaniu objawów.
Działania: nastolatki z ZT informują, że zaangażowanie się w działania takie jak sport, sztuka lub docieranie do innych pomaga skupić energię psychiczną i fizyczną z dala od problemów spowodowanych przez zaburzenie.
Terapia rodzinna w celu poprawy zrozumienia zaburzenia i sposobów wspierania członków rodziny.

Większość nastolatków będzie miała pewną poprawę częstości i nasilenia tików w miarę starzenia się, ale będzie potrzebowała znacznej ilości pozytywnego wsparcia, aby zrozumieć i opanować zaburzenie, tak aby objawy nie uległy pogorszeniu lub stworzyć inne problemy związane z zaburzeniem.