Jak pomóc dziecku radzić sobie z klikami

Odrzucenie lub odrzucenie może być straszne, nawet dla dorosłych. Wyobraź sobie, jak okropne i wstrząsające musi być dla małego dziecka, które nie ma doświadczeń życiowych i umiejętności radzenia sobie z dorosłymi, aby usłyszeć słowa typu: "Nie możesz się z nami bawić" lub "Nie chcemy cię siedzieć tutaj "lub" Nie jesteś zaproszony na moje przyjęcie urodzinowe. " Niestety, te przykłady znęcania się i wykluczenia społecznego są zdecydowanie zbyt powszechne wśród dzieci w wieku szkolnym.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​istnieją konkretne sposoby, w jakie rodzice i nauczyciele mogą interweniować, aby pomóc dzieciom, które radzą sobie z klikami i tym biernym i agresywnym rodzajem prześladowania społecznego.

Czym są kliki?

Pierwszą rzeczą, którą rodzice powinni wiedzieć, jeśli dokładnie to, co definiuje klika. Podczas gdy dla dzieci normalne i zdrowe jest tworzenie załączników i nawiązywanie przyjaźni, a nawet nawiązywanie bliskich relacji z niektórymi dziećmi bardziej niż innymi, kliknięcia różnią się od grupy znajomych na kilka ważnych sposobów.

• Cliques zwykle mają przywódcę lub przywódców, którzy decydują, kto będzie, a kto nie.
• Kliki mogą powstawać w szkole średniej i średniej, ale mogą i zaczynają się już w szkole podstawowej, a nawet w przedszkolu.
• Dzieci, które są członkami kliki, mogą czuć presję, by robić rzeczy, których nie chcą robić, takie jak dokuczanie lub zastraszanie kogoś, kto nie jest w grupie.

Co mogą zrobić rodzice

Naprawdę słuchaj tego, co mówi twoje dziecko, gdy pytasz ją, jak wyglądała szkołai zadawać konkretne pytania, takie jak: "Z kim dzisiaj siedziałeś przy lunchu?" lub "Z kim grałeś podczas przerwy?" Jeśli twoje dziecko wydaje się być smutne lub zaniepokojone odpowiedzią na te pytania lub mówi, że nie siedziała ani nie bawiło się z nikim, zapytaj ją, dlaczego.

Porozmawiaj z nauczycielem swojego dziecka. Nauczyciel Twojego dziecka jest prawdopodobnie świadomy dynamiki społecznej w klasie i może być w stanie zapewnić wgląd w to, co się dzieje. Prawdopodobnie ma również doświadczenie w kontaktach z klikami i może zaproponować rozwiązania, które pomogą Twojemu dziecku, jeśli dziecko rzeczywiście zostanie wykluczone przez kliki.

Nie zakładaj, że jest to "część dzieciństwa" lub rytuał przejścia, który uczyni dzieci silniejszymi, lub po prostu odejdzie, jeśli je zignorują. Wykluczenie lub nękanie społeczne to agresja, brak asów i andów. Tylko dlatego, że zachowanie agresywne może być czymś, co było powszechne w poprzednich pokoleniach i może być czymś, co niektóre dzieci nadal praktykują dzisiaj, nie oznacza to, że powinniśmy pozwolić na to, aby kontynuować, mówi Tracy Vaillancourt, doktor, profesor i kanadyjski przewodniczący katedry zdrowia psychicznego dzieci. i zapobieganie przemocy na Uniwersytecie w Ottawie.

Co najważniejsze, badania wykazały, że długotrwałe skutki zastraszania mogą trwać dekady później i są związane z problemami fizycznymi i zdrowotnymi oraz innymi problemami w wieku dorosłym.

Zachęcaj dziecko do zabawy z innymi dziećmi. Kiedy czujemy się wykluczeni, naturalnie próbujemy jeszcze ciężej dopasować, mówi dr Vaillancourt. Steruj swoim dzieckiem w kierunku innych dzieci i odsuń uwagę od średnich dzieci. Ustaw datę zabawy po szkole i organizuj spotkania z rodzicami i dziećmi, które nie są częścią kliki, aby Twoje dziecko tworzyło inne zdrowe przyjaźnie.

Jeśli twoje dziecko jest częścią kliki, porozmawiaj z nią o tym, co to naprawdę znaczy i jakie są wady (Może nie pozwolić sobie na bycie sobą, może być zmuszona do robienia rzeczy, których nie chce, aby się dopasować, wykluczenie innych dzieci to bolesne zachowanie itp.). Porozmawiaj z nią o tym, co oznacza posiadanie władzy nad innymi, i zachęć do empatii, pytając ją, jak może być po drugiej stronie, pominięta, zastraszana lub wykluczona.

Co nauczyciele mogą robić

Nauczyciele mogą odgrywać kluczową rolę w tworzeniu klik. Aby zapobiec tworzeniu się grup społecznych i zdobywaniu władzy w klasie, nauczyciele mogą upewnić się, że przygotowują scenę, aby tak się nie stało, mówi dr Vaillancourt. Mogą zrywać ścisłe grupy, które regularnie tworzą pary i łączą ze sobą różne dzieci i zachęcają wszystkie dzieci do wspólnej pracy.

Zarówno rodzice, jak i nauczyciele mogą i powinni starać się kierować dzieciom we właściwym kierunku, aby dzieci mogły uczyć się takich rzeczy jak współpraca i życzliwość, a nie umiejętności, które przemawiają do najgorszych części ludzkiego zachowania, takich jak podłość i pogarda. "Często skupiamy się na trzech" R "edukacji, ale zaniedbujemy pierwsze" R "relacji edukacyjnych" - mówi dr Vaillancourt.

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy?