Rodzaje wysypki związanej z zakażeniem wirusem HIV

Wysypka jest częsta w przebiegu zakażenia wirusem HIV, a przyczyny mogą być tak różne, jak same wysypki.

Wiele osób użyje terminu "wysypka na HIV", aby opisać skórną (skórną) epidemię, która pojawia się w wyniku nowej infekcji. Chociaż wysypka może być oznaką wczesnej infekcji, tylko u dwóch na pięć osób wystąpi taki objaw.

W końcu nie ma ani jednej wysypki ani jednej przyczyny wysypki u osób z HIV. Prostym faktem jest to, że wysypka może wystąpić na dowolnym etapie infekcji. Identyfikacja przyczyny - niezależnie od tego, czy jest związana z HIV, czy nie - wymaga dokładnego zbadania i oceny wyglądu, rozmieszczenia i symetrii wybuchu choroby.

1

Wysypka na HIV

W wyniku niedawnego zakażenia wirusem HIV może dojść do wybuchu wysypki, który zwykle pojawia się od dwóch do sześciu tygodni po ekspozycji w wyniku tego, co nazywamy ostrym zespołem retrowirusowym (ARS).

Wysypka jest opisana jako grudkowo-grudkowa; termin macule opisuje płaskie, przebarwione plamy na powierzchni skóry podczas grudka opisuje małe, wypukłe guzy.

Podczas gdy wiele chorób może to powodować, wysypka ARS ogólnie wpływa na górną część ciała, czasami towarzyszą mu owrzodzenia w jamie ustnej lub narządach płciowych. Objawy grypopodobne są również powszechne.

Epidemie zwykle ustępują w ciągu jednego do dwóch tygodni. Leczenie przeciwretrowirusowe należy rozpocząć natychmiast po potwierdzeniu zakażenia wirusem HIV.

2

Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry jest jednym z najczęstszych stanów skóry związanych z zakażeniem wirusem HIV, występującym u ponad 80 procent osób z zaawansowaną chorobą. Jednak często zdarza się, że taka wysypka pojawia się u osób z nawet umiarkowaną supresją immunologiczną, gdy liczba komórek CD4 jest mniejsza niż 500.

Łojotokowe zapalenie skóry jest zapalnym zaburzeniem skóry, które ogólnie wpływa na skórę głowy, twarz i tors. Często pojawia się w bardziej oleistych częściach skóry, objawiając się łagodnym zaczerwienieniem, żółtą łuszczeniem i łuszczącymi się zmianami skórnymi. W cięższych przypadkach może powodować łuskowate krosty wokół twarzy i na uszach, jak również na nosie, brwiach, klatce piersiowej, górnej części pleców, pachach i wnętrzu ucha.

Przyczyny wysypki nie są do końca znane, chociaż osłabiona funkcja odpornościowa jest wyraźnie kluczowym czynnikiem. Miejscowe kortykosteroidy mogą pomóc w cięższych przypadkach. Osoby zakażone wirusem HIV, które nie są jeszcze leczone, powinny otrzymać natychmiastową terapię przeciwretrowirusową w celu zachowania lub przywrócenia funkcji odpornościowej.

3

Reakcja nadwrażliwości na leki

Wysypki mogą rozwijać się w wyniku reakcji alergicznej na niektóre leki, w tym antyretrowirusy HIV i antybiotyki. Występują one zwykle od jednego do dwóch tygodni po rozpoczęciu leczenia, chociaż mogą się pojawić w ciągu zaledwie od jednego do trzech dni.

Wysypka wysypki może przybierać różne formy, ale najczęściej występuje w postaci próchnicy, co oznacza, że ​​ma wygląd podobny do odry. Ma tendencję do rozwoju najpierw na pniu, a następnie rozprzestrzenia się na kończyny i szyję w symetryczny wzór.

W niektórych przypadkach wysypka może być również bardziej plamkowo-plamkowa w prezentacji z rozległymi różowo-czerwonymi plamami pokrytymi małymi guzkami, które wydzielają niewielką ilość płynu po ściśnięciu.

Reakcji nadwrażliwości na lek można czasami towarzyszyć gorączka, obrzęk węzłów chłonnych lub trudności z oddychaniem.

Wypowiedzenie podejrzanego leku zwykle rozwiąże wysypkę w ciągu jednego do dwóch tygodni, jeśli nieskomplikowana. Miejscowe kortykosteroidy lub doustne leki przeciwhistaminowe mogą być przepisywane w celu złagodzenia świądu.

Ziagen (abakawir) i Viramune (newirapina) to dwa leki przeciw HIV, które są najbardziej narażone na nadwrażliwość na leki, chociaż każdy lek ma potencjał takiej reakcji.

4

Zespół Stevensa-Johnsona

Zespół Stevensa-Johnsona (SJS) jest potencjalnie zagrażającą życiu formą nadwrażliwości na lek charakteryzowaną przez jego "gniewną" prezentację. Wysypka jest formą toksycznej martwicy naskórka, w której górna warstwa skóry (naskórek) zaczyna odrywać się od dolnej warstwy skóry (skóry właściwej).

Uważa się, że SJS jest zaburzeniem układu immunologicznego wyzwalanym przez infekcję, lek lub oba.

SJS zwykle zaczyna się od gorączki i bólu gardła około jednego do trzech tygodni po rozpoczęciu terapii. Wkrótce następuje bolesne owrzodzenie jamy ustnej, narządów płciowych i odbytu. Okrągłe, nieregularne zmiany o średnicy około cala zaczną się rozwijać na twarzy, tułowiu, kończynach i podeszwach stóp. Wysypka jest typowo rozpowszechniona, objawiająca się pęcherzami, które często łączą się w jedno z występowaniem w okolicy otwartych erupcji (szczególnie wokół warg).

Leczenie należy natychmiast przerwać, gdy pojawią się objawy i konieczna jest opieka w nagłych wypadkach, które mogą obejmować doustne antybiotyki, płyny dożylne i leczenie zapobiegające uszkodzeniom oczu. SJS niesie śmiertelność 5 procent.

Viramune (newirapina) i Ziagen (abakawir) to dwa leki przeciwretrowirusowe najbardziej związane z ryzykiem SJS, chociaż wiele innych leków (w tym antybiotyki sulfonamidowe) wywołuje odpowiedź SJS.