Czy Twój osobisty środek smarny może zwiększyć ryzyko HIV?

Stosowanie smarów może sprawić, że penetracja seksualna stanie się jeszcze przyjemniejsza, przy jednoczesnym znacznym zmniejszeniu ryzyka pęknięcia prezerwatywy. W ostatnich latach pojawiły się jednak sugestie, że niektóre smary mogą w rzeczywistości zwiększać ryzyko HIV, osłabiając strukturę prezerwatyw lateksowych lub powodując uszkodzenie komórek delikatnych tkanek, które wyściełają pochwę lub odbyt. Pytanie brzmi, jak realne jest jedno z tych roszczeń?

Rodzaje smarów

Środki smarne na bazie wody są od dawna zalecane zarówno dla seksu analnego, jak i pochwy, których stosowanie może obniżyć wskaźnik niepowodzeń prezerwatywy do około trzech procent w porównaniu do 21 procent lub gdy nie stosuje się żadnego smaru. W przeciwieństwie do tego smary na bazie oleju - takie jak olej dla niemowląt, olej mineralny, wazelina lub tłuszcz roślinny (tj. Crisco) - są znane z tego, że szybko rozkładają integralność lateksu, często w ciągu kilku minut, zwiększając ryzyko pęknięcia prezerwatywy. Z tego powodu należy zawsze unikać smarów na bazie oleju.

Inna zalecana opcja, smary na bazie silikonu (polidimetylosiloksan) cechuje wysoki poziom lepkości i minimalny wpływ na integralność lateksu. Chociaż smary silikonowe nie są tak powszechnie dostępne, jak smary na bazie wody, smary silikonowe są ogólnie uważane za bezpieczne, chociaż istnieją jedynie ograniczone dane kliniczne potwierdzające to, w szczególności w odniesieniu do seksu analnego.

Istnieją również smary na bazie glikolu, w których do tradycyjnych smarów na bazie wody dodaje się albo glicerynę, albo glikol propylenowy. Te związki organiczne działają jako środki pochłaniające wilgoć, zapobiegając parowaniu, aby zapewnić długotrwałą śliskość i są ogólnie uważane za bezpieczne w użyciu.

Wpływ smarów

Od 2002 roku przeprowadzono szereg badań ostrzegających przed wpływem osobistych środków poślizgowych na delikatne komórki nabłonka, które wyściełają pochwę i odbytnicę. W jednym z takich badań zbadano zastosowanie nonoksynolu 9, detergentu powszechnie używanego jako środek plemnikobójczy do blokowania transmisji HIV u kobiet.

Badanie, w którym uczestniczyli handlowi seks-pracownicy w Tajlandii i Afryce, wykazało, że częste stosowanie nonoksynolu-9 prawie podwoiło ryzyko zakażenia wirusem HIV w porównaniu z kobietami z grupy placebo. U osób nie zażywających nonoxynolu 9 powszechnie obserwowano uszkodzenie nabłonka i owrzodzenie pochwy.

Podobne wyniki uzyskano badając wpływ nonoksynolu 9 na tkanki odbytnicy, u wielu osób w niektórych przypadkach zdejmowano z tkanek odbytnicy, a nawet krwawienie z odbytu. W wyniku tych badań nie zaleca się stosowania smarów zawierających nonoksynol 9 dla kobiet z wysokim ryzykiem zakażenia wirusem HIV.

Obawy nie są jednak ograniczone tylko do środków smarujących zawierających nonoksynol 9. Ponieważ już w 2006 r. Badacze przyglądali się smarom, które są uważane za smary hiperosmolarny, co oznacza, że ​​wpływają one na wymianę płynów w komórkach, czerpiąc wodę i powodując ich łamliwość i osłabienie. W ten sposób zwiększają one potencjał infekcji, umożliwiając infekcje przenoszone drogą płciową (STI) na bezpośrednią drogę przez bariery komórkowe mające na celu ich powstrzymanie.

Jedno z opublikowanych badań, opracowanych w ramach Programu Rozwoju Mikrobicydów UCLA, wykazało, że osoby, które konsekwentnie używały osobistych środków smarujących do seksu analnego, miały prawie trzykrotnie zwiększone ryzyko wystąpienia chlamydii i rzeżączki w porównaniu do okazjonalnych lub rzadkich użytkowników smarów.

Większość użytkowników (61 procent) używało produktów na bazie wody, a 20 procent stosowało smary silikonowe, 15 procent zużywało smary na bazie oleju, a siedem procent stosowało odrętwiały środek smarujący. Z kohorty 421 pacjentów 229 było mężczyznami, a 192 kobietami. Dochodzenie, które przedstawiono w 2012 r., Nie było poświęcone ani HIV, ani żadnym innym chorobom przenoszonym drogą płciową.

Bezpieczeństwo smarów

W innym badaniu, opublikowanym w 2012 r., Przeanalizowano wpływ różnych środków smarujących na tkanki odbytu i nie było zaskoczeniem, że ryzyko różni się w zależności od produktu. Niektóre produkty wykazały zwiększoną hiperosmoliczność z powodu wysokich stężeń soli i węglowodanów, podczas gdy inne okazały się być izo-osmolarny, przy czym poziomy soli i innych składników miały niewielki lub żaden wpływ na komórki.

Spośród 14 zbadanych produktów dwa wodne, izo-osmolarne smary (Dobra czysta miłość i PRZED) i dwa smary silikonowe (Mokra platyna i Kobieta, prezerwatywa 2) wykazały najmniejszy negatywny wpływ. Produkty zawierające chlorheksydynę (powszechnie stosowane w środkach dezynfekujących i kosmetykach) najwyraźniej wywoływały największe szkody.

Pomimo dowodów toksyczności komórkowej, naukowcy doszli do wniosku, że nie ma absolutnie żadnych dowodów na to, że osobiste smary zwiększają ryzyko zakażenia HIV. Zgodnie z badaniem wszelkie urazy nabłonkowe spowodowane przez środek poślizgowy były prawdopodobnie niewystarczające, aby nasilić przenoszenie HIV. Ponadto po zastosowaniu środka poślizgowego nastąpiła niewielka zmiana w przepuszczalności tkanek.

Żadne z tych dwóch badań nie sugeruje, że należy unikać środków smarnych, ponieważ może to potencjalnie powodować jeszcze większy uraz tkanek pochwowych / odbytniczych, zwiększając jednocześnie prawdopodobieństwo wystąpienia prezerwatywy. Dalsze badania będą prawdopodobnie koncentrować się na identyfikacji związków i / lub dodatków w środkach smarnych, które mogą być nieszkodliwe lub szkodliwe dla tkanek.