Stan błony epiretinalnej i siatkówki

Błona Epiretinal jest stanem często mylonym ze zwyrodnieniem plamki żółtej. Oba stany wpływają na plamkę, wyspecjalizowaną część siatkówki, która daje nam ostrą, centralną wizję 20/20. Jednak warunki są zupełnie inne i mogą powodować różne objawy. Istnieje kilka różnych nazw membrany epiretinalnej. Różne nazwy pomagają opisać etapy lub komplikacje stanu. Niektóre dodatkowe nazwy używane do opisania błony epiretinalnej obejmują:

• Maculopatia celofanowa
• Pozatrzuszkowe zwłóknienie plamki
• Przedzłoścowa glejoza plamki
• Plamka plamista
• Zespół trakcji witreksularnej

Czym jest membrana Epiretinal?

Membrana epiretinalna to cienka, półprzezroczysta membrana, która może tworzyć się z tyłu siatkówki, zwykle wewnątrz plamki. Ta membrana może być nieco zmętniała i trudno ją przejrzeć.

Przez wiele lat błony te były określane jako maculopatia celofanowa, ponieważ przypominały przezroczyste celofanowe tworzywo sztuczne. Membrana jest przezroczysta, ale po jej podniesieniu staje się pomarszczona i mniej przezroczysta.

Niektórzy lekarze okulistyczni nazywają błonę epiretinalną jako zwłóknienie plamki przedsiatkówkowej, wskazując, gdzie jest i z czego jest zrobiony. Kiedy błonka kurczy się, może powodować zmętnienie plamki żółtej i być nieznacznie zniekształcone lub podwyższone, stąd nazwa "plamka plamki żółtej". Kiedy szkliwo nie odłączy się od plamki, ale nadal kurczy się, plamka może zostać podniesiona lub podniesiona. Nazywa się to "syndromem trakcyjno-plamkowo-plamkowym".

Przyczyny

Co ciekawe, wiele osób, u których rozwinęła się błonę epiretinalną, nie ma żadnej innej choroby oczu. Najczęściej jest to spowodowane naturalnymi zmianami starzenia, które występują w ciele szklistym, żelu, który wypełnia tylną część gałki ocznej.

Ciało szkliste wypełnia około 80 procent oka. Zawiera miliony włókien przymocowanych do siatkówki. Kiedy się starzejemy, ciało szkliste kurczy się i odsuwa od powierzchni siatkówki. Kiedy się odsuwa, nazywa się to szklistym oderwaniem i jest po prostu normalną częścią procesu starzenia. Kiedy ktoś ma oderwanie ciała szklistego, zwykle widzi małe czarne plamki w ich wzroku lub mętów. Te pływające czasami pojawiają się jako pajęczyny, które mogą poruszać się w ich polu widzenia.

Czasami, gdy szklisty żel odrywa się od powierzchni siatkówki, do siatkówki dochodzi niewielka ilość uszkodzeń. Po wystąpieniu uszkodzenia organizm próbuje wyleczyć uszkodzoną powierzchnię i tworzy niewielką ilość włóknistej tkanki lub blizny. Ta blizna jest nazywana membraną epiretinalną. Podobnie jak w innych miejscach naszego ciała, czasami ta włóknista blizna może się kurczyć. Ponieważ membrana ta jest trwale przymocowana do siatkówki, ponieważ błona się kurczy, może powodować skurcz lub zmarszczkę siatkówki.

Gdyby ta blizna tworzyła się w obwodowej części siatkówki, prawdopodobnie nigdy byś o tym nie wiedział. Jednak ta błona często tworzy się na plamce żółtej, najbardziej wrażliwej części siatkówki, odpowiedzialnej za ostrość, szczegółowość i centralne widzenie. Kiedy błona kurczy się nad plamką, widzimy rozmyte i zniekształcone widzenie.

Czynniki ryzyka

Ważne jest, aby zwrócić uwagę, że większość z nas, którzy doświadczyli tylnego wyrostka szklistego, nie tworzy błony epiretinalnej. Częstość występowania błon epiretinalnych w Stanach Zjednoczonych wynosi około 4 procent osób poniżej 60 i 14 procent osób w wieku powyżej 60 lat.Wiek jest oczywiście największym czynnikiem ryzyka rozwoju błony epiretinalnej.

Inne czynniki ryzyka obejmują:

• Tylny szklisty oderwanie od urazu
• Łzy siatkówki
• Operacja oka
• Cukrzyca
• Zatkania naczynia w oku
• Wewnętrzne zapalenie

Objawy

Membrana epiretinalna może powodować różne objawy, w tym:

• Rozmyty obraz
• Zniekształcony wzrok
• Małe, migotanie lub błyski światła
• Wizja, która wydaje się podwójna
• Obiekty mogą mieć inny rozmiar

Konsekwencje

Większość osób cierpiących na błonę epiretinalną zwykle rozwija się niewyraźne widzenie. W miarę postępu choroby może rozwinąć się metamorfoza. Metamorphopsia to opisowy termin używany do opisania zniekształcenia widzenia. Na przykład obiekt może wydawać się większy lub mniejszy niż w rzeczywistości. Ponadto linia prosta może być wygięta lub może jej brakować.

Ludzie, u których rozwinie się błonę epiretinalną, mogą nie tylko mieć niewyraźne widzenie, ale to niewyraźne widzenie może być bardzo zniekształcone. Wraz z pogarszaniem się metamorfozy wizja może spaść do 20/50 lub nawet gorzej. Jednak niektórzy ludzie rozwijają łagodne błonę epiretinalną i mogą nawet nie wiedzieć, że ją mają. W tym przypadku membrana istnieje, ale nie kurczy się, dlatego nigdy nie dochodzi do marszczenia siatkówki.

Rzadziej niektóre osoby będą rozwijać zmarszczki plamki żółtej i bardziej poważnie zniekształcone widzenie. Zniekształcone widzenie rozwinie się również, jeśli szkliwo się nie odłączy i zacznie przyciągać plamkę. Kiedy to nastąpi, może pojawić się otwór plamki. W zależności od wielkości i ciężkości otworu plamki żółtej może wystąpić poważna utrata wzroku.

Diagnoza

Pierwszym krokiem w diagnozowaniu błony epiretinalnej jest poddanie się kompleksowemu badaniu okulistycznemu. Twoja wizja zostanie oceniona w celu zmierzenia poziomu twojej wizji. Twoje oczy będą rozszerzone specjalnymi leczniczymi kroplami do oczu. Twój siatkówkowy może być obserwowany przez specjalny pionowy bio-mikroskop zwany lampą szczelinową. Za pomocą tego instrumentu można zobaczyć membrany Epiretinal.

Aby ocenić nasilenie błon epiretinalnych, zostanie wykonany test zwany OCT (optyczna koherentna tomografia). OCT używa światła do wizualizacji różnych warstw siatkówki. W ciągu kilku minut lekarz może zobaczyć, w jaki sposób błona wpływa na plamkę. W ten sposób postęp można sprawdzić, powtarzając skanowanie, a następnie porównując je z pomiarami linii bazowej, aby sprawdzić, czy sytuacja się poprawia.

Co powinieneś wiedzieć

Większość błon epiretinalnych wymaga ścisłego monitorowania. Jeśli błona epiretinalna zacznie powodować cięższą utratę wzroku, lekarz okulista może skierować cię do specjalisty od siatkówki. Specjalista od siatkówki może wykonać zabieg, w którym membrana zostanie delikatnie zdjęta z siatkówki, aby przywrócić widzenie. Jeśli w plamce pojawi się dziura, specjalista od siatkówki podejmie próbę naprawy dziury. Naprawa chirurgiczna otworu ocznego zazwyczaj pomaga przywrócić część wzroku. Sukces naprawy plamki żółtej często zależy od czasu, jaki tam przebywał.