Jakie są objawy trzepotania przedsionków?

Trzepotanie przedsionków jest zaburzeniem rytmu serca, które zazwyczaj powoduje tachykardię (szybkie tętno) i kołatanie serca, i które może zwiększać ryzyko udaru u osoby. Jest związany na wiele sposobów z bardziej znanymi zaburzeniami rytmu, migotaniem przedsionków.

Trzepotanie przedsionków jest spowodowane tworzeniem się wyjątkowo szybkich, nieprawidłowych impulsów elektrycznych powstających w przedsionkach. Zazwyczaj około połowa tych impulsów jest przekazywana do komór serca, generując tętno, które zwykle wynosi około 150 uderzeń na minutę. Ponieważ ta arytmia pochodzi z przedsionków, jest uważana za formę częstoskurczu nadkomorowego.

• Przeczytaj o komorach i zaworach serca.
• Przeczytaj o układzie elektrycznym serca.

Przegląd

Trzepotanie przedsionków jest rodzajem arytmii reentrantu; pojawia się, gdy impuls elektryczny zostaje "uwięziony" w obwodzie w sercu i zaczyna obracać się wokół tego obwodu. W przypadku trzepotania przedsionków obwód reentrantowy jest stosunkowo dużym, który zwykle znajduje się w prawym przedsionku i zwykle przebiega charakterystyczną ścieżką.

Ponieważ obwód odpowiedzialny za trzepotanie przedsionków jest zwykle dobrze określony, powoduje to, że trzepotanie przedsionków jest szczególnie odpowiednie do terapii ablacyjnej. Tworząc blokadę w określonym miejscu w obrębie tej charakterystycznej ścieżki, obwód reencansowy może zostać przerwany, a trzepotanie przedsionków nie może już wystąpić.

Objawy

Szybkie tętno zwykle wytwarzane przez trzepotanie przedsionków najczęściej prowadzi do wyraźnych kołatania serca, zawrotów głowy, zmęczenia i duszności (duszności). Podobnie jak w przypadku większości rytmicznych zaburzeń rytmu serca, epizody trzepotania przedsionków pojawiają się i pojawiają się dość nagle i niespodziewanie.

Jeśli osoba z trzepotaniem przedsionków również cierpi na chorobę wieńcową, szybkie tętno może wywierać wystarczający nacisk na mięsień sercowy, aby wywołać dławicę piersiową. Trzepotanie przedsionków może również spowodować nagłe pogorszenie objawów u osób z niewydolnością serca.

Stosowność

Ponieważ objawy, które wywołuje, mogą być nie do zniesienia, trzepotanie przedsionków byłoby znaczącą arytmią, nawet jeśli wszystko to powodowało nieprzyjemne objawy.

Jednak największym problemem z trzepotaniem przedsionków jest to, że, tak jak w przypadku migotania przedsionków, ta arytmia zwykle powoduje powstawanie zakrzepów (skrzepy krwi) w przedsionkach. Te skrzepy krwi mogą się rozluźnić (embolizować) i powodować udary. Zatem osoby z trzepotaniem przedsionków, takie jak te z migotaniem przedsionków, mają znacznie zwiększone ryzyko udaru.

Ponadto trzepotanie przedsionków często ma tendencję do "arytmii mostu" do migotania przedsionków. Oznacza to, że u osób z trzepotaniem przedsionków często dochodzi do rozwoju przewlekłego migotania przedsionków.

Czynniki ryzyka

Podczas gdy każdy może rozwinąć trzepotanie przedsionków, nie jest to powszechna arytmia. Na przykład rzadziej niż migotanie przedsionków.

Osoby, u których najprawdopodobniej wystąpi trzepotanie przedsionków, są tymi samymi, które najprawdopodobniej rozwiną migotanie przedsionków. Należą do nich ludzie otyli lub chorzy na choroby płuc (w tym zator tętnicy płucnej), bezdech senny, zespół zatok przynosowych, zapalenie osierdzia lub nadczynność tarczycy. Trzepotanie przedsionków obserwuje się również u osób, które przeszły operację serca.

Diagnoza

Diagnozowanie trzepotania przedsionków jest dość proste. Wymaga jedynie uchwycenia arytmii na EKG i poszukiwania tzw. "Fal trzepoczących". Fale falowe to sygnały pojawiające się w EKG, które reprezentują impuls elektryczny wirujący wokół i wokół obwodu ponownego przepływu przedsionkowego.

Leczenie

Z jednym głównym wyjątkiem, leczenie trzepotania przedsionków jest podobne do migotania przedsionków. Jedyny wyjątek stanowi fakt, że w porównaniu z migotaniem przedsionków stosowanie terapii ablacyjnej w celu eliminacji trzepotania przedsionków jest względnie łatwe.

• Przeczytaj o leczeniu migotania przedsionków.

Ostre epizody

U osób, u których występuje ostry epizod, trzepotanie przedsionków można z łatwością zatrzymać za pomocą kardiowersji elektrycznej lub poprzez ostre podawanie leków antyarytmicznych (zazwyczaj, butyramid lub dofetylid).

Jeśli objawy są ciężkie w ostrym epizodzie, zwolnienie częstości akcji serca może być konieczne podczas przygotowywania do kardiowersji. Można to często osiągnąć szybko, stosując dożylne dawki blokerów wapnia diltiazem lub werapamilu lub szybko działający dożylnie beta-bloker esmolol. Leki te należy jednak stosować ostrożnie u osób z niewydolnością serca.

Długotrwałe leczenie

Po zaostrzeniu ostrego epizodu, następnym krokiem jest próba powstrzymania kolejnych epizodów trzepotania przedsionków. W związku z tym ważne jest, aby szukać i leczyć wszelkie odwracalne przyczyny, takie jak nadczynność tarczycy, bezdech senny lub otyłość. Nadczynność tarczycy może zwykle być wystarczająco kontrolowana w ciągu kilku dni, a bezdech senny jest również ogólnie uleczalny w ciągu rozsądnego okresu czasu. O ile otyłość jest również odwracalną przyczyną trzepotania przedsionków, w praktyce często nie jest odwracana wystarczająco lub wystarczająco szybko, aby w znacznym stopniu pomóc w leczeniu tej arytmii - dlatego należy zastosować inne sposoby jej kontrolowania.

Jeżeli nie znaleziono łatwo odwracalnej przyczyny, konieczne jest leczenie ukierunkowane bezpośrednio na zapobieganie trzepotaniu przedsionków. Leczenie to polega albo na hamowaniu arytmii za pomocą leków, albo na terapii ablacyjnej.

Leki antyarytmiczne mają słabe wyniki z trzepotaniem przedsionków - tylko 20% do 30% osób leczonych lekami jest skutecznie kontrolowanych po roku terapii. Z tego powodu i ze względu na wiele toksyczności wspólnych z terapią antyarytmiczną, leczenie ablacyjne jest zdecydowanie wyborem z wyboru dla większości osób, które mają trzepotanie przedsionków.

Na szczęście ablacja trzepotania przedsionków jest zwykle stosunkowo prostą procedurą, z bardzo korzystną skutecznością - ponad 90%. W znacznej większości osób, które mają tę arytmię, ablacja powinna być mocno rozważana.

Ponieważ ablacja działa tak dobrze, stosowanie "strategii kontroli rytmu" (zwykle stosowanej do migotania przedsionków) rzadko jest konieczne tylko w przypadku trzepotania przedsionków. Strategia kontroli częstości oznacza umożliwienie wystąpienia arytmii i próbę kontrolowania wynikowej częstości akcji serca w celu zminimalizowania objawów.

• Przeczytaj o "strategii kontroli stawek".

Kontrolowanie częstości akcji serca w trzepotaniu przedsionków jest znacznie trudniejsze niż w przypadku migotania przedsionków i zwykle wymaga zastosowania kombinacji beta-blokerów i blokerów wapnia. Czasami, aby kontrolować częstość akcji serca, konieczne jest usunięcie normalnego układu przewodzącego serca w celu utworzenia bloku serca, a następnie włożenie rozrusznika serca w celu ustalenia stabilnego tętna. Oczywiście, całkowite pozbycie się trzepotania przedsionków za pomocą procedury ablacji jest zwykle o wiele bardziej pożądanym sposobem działania.

W przypadkach, w których stosuje się strategię kontroli częstości, zaleca się stosowanie przewlekłej terapii przeciwzakrzepowej, aby zapobiegać udarowi, podobnie jak w przypadku migotania przedsionków.

Słowo od DipHealth

Trzepotanie przedsionków jest względnie rzadką arytmią serca związaną z migotaniem przedsionków. Podobnie jak migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków wywołuje nieprzyjemne objawy i zwiększa ryzyko udaru u osoby. Jednakże, w przeciwieństwie do migotania przedsionków, terapia ablacyjna dla trzepotania przedsionków jest zwykle dość prosta i na ogół można ją osiągnąć z dużą skutecznością.