Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą wywoływaną przez wirus zapalenia wątroby typu B i może być ostre lub przewlekłe. Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B jest najczęstszą przyczyną przewlekłego zapalenia wątroby na całym świecie, a osoby z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B są narażone na zwiększone ryzyko zachorowania na raka wątroby (rak wątrobowokomórkowy). Ponadto wirus zapalenia wątroby typu B jest najczęstszą przyczyną marskości na świecie.

W Stanach Zjednoczonych około 1,5 miliona ludzi jest zarażonych wirusem zapalenia wątroby typu B. Jednak na całym świecie około 400 milionów ludzi ma wirusa, a większość z nich żyje w Azji. Jest to oczywiście znaczący problem zdrowia publicznego i medycznego.

Po ekspozycji na wirusowe zapalenie wątroby typu B wchodzą w okres tzw. Okresu inkubacji. W tym czasie, który może trwać od 45 dni do 6 miesięcy, zarażona osoba zwykle nie odczuwa objawów. Po zakończeniu tego okresu rozwija się ostre zapalenie wątroby typu B, a objawy przedmiotowe i podmiotowe wirusowego zapalenia wątroby stają się zauważalne. U większości osób ta infekcja powoduje dyskomfort łagodny do umiarkowanego, ale ustąpi sama z powodu sukcesu organizmu w walce z wirusem. Choć rzadkie, inne osoby mogą rozwinąć bardzo poważne problemy, takie jak piorunująca niewydolność wątroby.

Przewlekłe zapalenie wątroby typu B występuje, gdy osoba z ostrą infekcją nie jest w stanie pozbyć się infekcji. To, czy choroba staje się przewlekła, czy całkowicie ustępuje, zależy głównie od wieku zarażonej osoby. Około 90 procent zakażonych noworodków przechodzi do chorób przewlekłych. Jednak wraz z wiekiem ryzyko przewlekłego zakażenia zmniejsza się, tak że od 20 do 50 procent dzieci i mniej niż 10 procent starszych dzieci lub dorosłych przejdzie od ostrego do przewlekłego zakażenia.

Objawy zapalenia wątroby typu B

Ogólnie objawy ostrego zapalenia wątroby typu B są takie same dla wszystkich ostrych wirusowych zapalenia wątroby. Zazwyczaj pierwszym objawem jest utrata apetytu (zwana anoreksją), następnie nudności, a następnie może wymioty. U niektórych osób objawy te mogą być poważne, utrzymujące się przez kilka tygodni i wymagające opieki medycznej. Inne objawy to skrajne zmęczenie, utrata masy ciała, bóle mięśni i stawów, ból głowy, wrażliwość na światło, ból gardła, kaszel i katar.

Żółtaczka, która jest gromadzeniem się chemicznej bilirubiny w tkankach organizmu, jest kolejnym możliwym objawem. Jest to żółte zabarwienie skóry i białek oczu. Chociaż jest to najbardziej rozpoznawalny wirusowy objaw zapalenia wątroby, żółtaczka rozwija się u około 30 procent osób z WZW typu B - większość osób z ostrym zapaleniem wątroby typu B nie będzie miała żółtaczki.

Nie jest niczym niezwykłym, że osoby z ostrym zapaleniem wątroby typu B nie mają żadnych objawów. Ludzie ci są bezobjawowi i mogą nawet nie być świadomi swojej infekcji. Większość objawów zwykle ustępuje po 1 do 3 miesięcy, ale wiele osób zauważa ciągłe zmęczenie znacznie dłużej.

• Omówienie objawów zapalenia wątroby
• Typowe objawy zapalenia wątroby

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Wirus zapalenia wątroby typu B najłatwiej rozprzestrzenia się przez zainfekowane płyny ustrojowe wchodzące w kontakt z błonami śluzowymi lub krwią. Płyny ustrojowe najczęściej identyfikowane jako zakaźne to krew, ślina, nasienie i wydzieliny pochwowe. W przypadku pracowników służby zdrowia wiele innych płynów ustrojowych uważa się za potencjalnie zakaźne i konieczne są środki ostrożności.

Najczęstsze sposoby rozprzestrzeniania się wirusa zapalenia wątroby typu B to: kontakt seksualny lub bardzo znajomy z osobą zarażoną, dzielenie się igłami i strzykawkami z osobą zakażoną oraz proces rodzenia od zakażonej matki do dziecka. W rzeczywistości ten ostatni rodzaj rozprzestrzeniania się, zwany transmisją pionową, był tak powszechny, że urzędnicy publicznej służby zdrowia zaczęli zalecać rutynowe szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Niektóre źródła podają, że aż jedna trzecia Amerykanów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B była zarażona niemowlętami lub małymi dziećmi.

Diagnoza WZW typu B

Lekarze diagnozują zapalenie wątroby typu B, testując krew pod kątem obecności przeciwciał przeciwko określonej części wirusa zapalenia wątroby typu B. Ta określona część nazywa się HBsAG i oznacza antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B. Ten antygen jest w rzeczywistości białkiem wirusowym, które organizm rozpozna jako coś, co nie powinno być w pobliżu i zacznie wywoływać odpowiedź immunologiczną przeciwko niemu.

Inne przeciwciało mierzące we krwi, nazwane IgM anty-HBc, jest jeszcze lepszym testem do ustalenia ostrego zapalenia wątroby typu B. To mierzy przeciwciało IgM stworzone przez układ odpornościowy twojego organizmu do innego białka wirusowego zwanego antygenem rdzeniowym.

Odpowiedź immunologiczna organizmu na wirusa jest zazwyczaj bardzo skuteczna, ponieważ większość ludzi całkowicie pozbywa się wirusa. W zależności od tego, jak silna jest ta reakcja immunologiczna i jaki jest stopień infekcji, możesz nawet nie zdawać sobie sprawy, że jesteś chory!

Jednak niektórzy ludzie nie oczyszczają wirusa i rozwijają przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B.Lekarze diagnozują tę chorobę, mierząc zarówno HBsAg, jak i przeciwciało z białkiem rdzeniowym, zwane anty-HBc. Osoby z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B mają obie krążącej we krwi.

• Diagnozowanie zapalenia wątroby

Zarządzanie

Prawie każdy, kto rozwinie ostre zapalenie wątroby typu B (95% -99% zdrowych osób dorosłych), poczuje się lepiej, więc lekarze nie zalecają żadnego konkretnego leczenia. Oznacza to, że układ odpornościowy twojego organizmu jest w stanie pracować bardzo ciężko, aby szybko zniszczyć wirus zapalenia wątroby typu B przed wątrobą, zanim zaczną się poważne problemy. W bardzo ciężkich przypadkach ostrego zapalenia wątroby typu B niektórzy eksperci zalecają leczenie lekiem o nazwie lamiwudyna.

Dla osób, które przechodzą do przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B, lekarze mogą wybierać spośród pięciu leków, którymi są interferon alfa, pegylowany interferon, lamiwudyna, dipiwoksyl adefowiru i entekawir. Czasami lekarze leczą samym tylko jednym lekiem, ale zwykle leczenie jest połączeniem dwóch leków, takich jak pegylowany interferon i lamiwudyna. Celem leczenia jest uzyskanie poziomów wirusa we krwi (szczególnie replikacji wirusa) do poziomów niewykrywalnych na podstawie badań krwi.

Niestety, leczenie jest stosunkowo kosztowne i stanowi wyzwanie. Co więcej, niektóre osoby z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B wcale nie reagują na leczenie. Z tych powodów najlepszą strategią jest zapobieganie zakażeniu wirusem zapalenia wątroby typu B.

Zapobieganie

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B można łatwo zapobiegać poprzez immunizację. Szczepienia są bezpieczne i stosunkowo niedrogie, aw USA dostępne są dwie szczepionki.

Niektóre osoby są bardziej narażone na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B i powinny zostać zaszczepione tak szybko, jak to możliwe. Są to wszyscy pracownicy służby zdrowia, osoby używające narkotyków dożylnie, osoby przebywające w więzieniach lub więzieniach oraz osoby, które mają więcej niż jednego partnera seksualnego. Ze względu na zwiększone ryzyko rozwoju przewlekłego zakażenia wszystkie dzieci w wieku poniżej 18 lat powinny również otrzymywać szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.

• Zapobieganie wirusowemu zapaleniu wątroby