8 Bariery zmieniające małe praktyki medyczne

Branża opieki zdrowotnej ciągle się zmienia z wielu powodów. Niedawno poprawą jakości był trend, a małe praktyki medyczne muszą stawić czoła wdrażaniu złożonych strategii mających na celu poprawę jakości opieki nad pacjentami. Kilka ulepszeń, które może rozważyć praktyka medyczna, obejmuje skrócenie czasu oczekiwania, usprawnienie praktyk kontrolnych pacjentów, poprawę skarg pacjentów, udoskonalenie dokumentacji klinicznej i standaryzację procesów.

Aby wprowadzić zmiany w małej praktyce medycznej, ważne jest zidentyfikowanie i zrozumienie barier i wyzwań, które utrudniają zmianę. Istnieją zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne bariery, które utrudniają zmianę w małych praktykach lekarskich.

Bariery wewnętrzne obejmują:

• Opór pracowników wobec zmian
• Brak motywacji członków ćwiczeń
• Brak relacji pomiędzy członkami zespołu
• Brak odpowiedniej przestrzeni
• Walki o władzę

Zewnętrzne bariery obejmują:

• Zawody
• Reforma płatności
• Zaangażowanie pacjenta

1

Odporność personelu na zmiany

Opór wobec zmian znajduje się wysoko na liście barier utrudniających wdrażanie zmian w każdym środowisku. W praktyce medycznej, w której praca zespołowa jest niezbędna, ważne jest, aby przewidzieć źródła oporności i opracować strategie ich obejścia. Niektóre z najczęstszych przyczyn, dla których personel może być odporny na zmiany, obejmują:

1. Strach przed nieznanym. Ludzie mają tendencję do automatycznego kojarzenia lub postrzegania zmiany jako negatywnego doświadczenia. Jest to szczególnie ważne, jeśli nie mają odpowiedniego ostrzeżenia lub nie rozumieją, w jaki sposób wpłynie to na ich pracę.
2. Strach przed utratą pracy. Ludzie często postrzegają zmianę jako zagrożenie dla swojej pracy. Mogą postrzegać wdrażanie nowych procesów jako restrukturyzację i myśleć, że jeśli praktyka lekarska stanie się bardziej efektywna, ich pozycja zostanie wyeliminowana.
3. Brak zaufania. Jeśli członkowie zespołu nie ufają kierownictwu, mają mniejsze szanse na łatwe stosowanie nowych zasad i procedur. Jeśli zarząd utracił zaufanie lub nigdy prawdziwie nie zdobył zaufania członków praktyki, może być odporny na zmiany.
4. Preferuje rutynę. Niektórzy ludzie nie mają powodu, aby być odpornymi na zmiany, poza tym, że wolą swoją obecną rutynę. Po pracy w tym samym miejscu, w tej samej pozycji, przez wiele lat łatwiej jest trzymać się tego, co znajome. Osoby te nie lubią uczyć się nowych rzeczy i prawdopodobnie są najbardziej opornymi członkami zespołu.
5. Złe wyczucie czasu. Każdy krok w przejściu lub implementacji musi zostać wprowadzony we właściwym czasie. Jeśli nie, ćwicz członków zdecydowanie oprze się wprowadzanym zmianom, które spotkają się z oporem.

2

Brak motywacji członków do ćwiczeń

Praktyka członków, którym brak motywacji do wprowadzania zmian, różni się od tych, którzy są odporni na zmiany. Opór jest odmową przyjęcia lub zastosowania się do zmiany. Brak motywacji odnosi się do niechęci kogoś z powodu braku pożądania lub zainteresowania.

Kolejna różnica między oporem a motywacją polega na tym, że opór można przezwyciężyć, komunikując z pracownikami, jakie zmiany obejmują, na kogo będą miały wpływ i jak wpłyną na nie zmiany przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian. Z drugiej strony motywacja jest nieco bardziej złożona.

Istnieją dwa rodzaje czynników motywujących: wewnętrzny i zewnętrzny.

Motywatory wewnętrzne są napędzane przez czynniki wewnętrzne. Osoba uzyskuje osobistą satysfakcję z podjęcia określonej działalności. Niektóre przykłady wewnętrznych motywatorów to osiągnięcia, uznanie, przyjemność lub poczucie spełnienia.

Zewnętrzne czynniki motywujące są napędzane przez czynniki zewnętrzne. Zwykle obejmują one pewien rodzaj kontroli poprzez dawanie lub wstrzymywanie nagród lub jakąś formę kary. Niektóre przykłady zewnętrznych motywatorów to pieniądze, pochwały, działania dyscyplinarne, bezpieczeństwo pracy lub świadczenia.

3

Brak relacji między członkami zespołu

Kiedy członkom praktyki brakuje relacji, brakuje im spójności i produktywności. Aby odnieść sukces, zwłaszcza w okresie zmian, członkowie zespołu muszą ufać, wspierać się i szanować siebie nawzajem.

Przed wprowadzeniem zmiany w małej praktyce może być konieczne zastosowanie działań budowania zespołu w celu poprawy relacji pomiędzy członkami zespołu. Wcześniejsze

Oto dziesięć identyfikatorów, których członkowie praktykujący nie mają związku:

1. Skargi pacjentów na jakość usług
2. Zmniejszenie wydajności
3. Zamieszanie związane z rolami i obowiązkami służbowymi
4. Zadania nie są wykonywane we właściwy lub terminowy sposób
5. Brak motywacji
6. Rutynowe zadania wymagające złożonych decyzji
7. Konflikty pomiędzy członkami zespołu
8. Negatywne podejście do zarządzania
9. Skargi faworyzowania
10. Brak współpracy

4

Brak odpowiedniej przestrzeni

Tradycyjne praktyki lekarskie często nie mają wystarczającej przestrzeni do wprowadzania zmian. W szczególności zmiany wprowadzone w celu poprawy przepływu pacjentów są często trudne z powodu przestarzałych projektów. Koszty przebudowy lub przeniesienia na większą powierzchnię mogą nie być możliwe ze względu na obciążenie finansowe, jakie może ona wywierać na praktykę.

Przeprowadzenie oceny przepływu pacjentów może pomóc w ustaleniu, czy przestrzeń jest rzeczywiście problemem, czy też należy wprowadzić zmiany w procesie. Jeśli zostanie ustalone, że przestrzeń jest rzeczywiście problemem, w najlepszym interesie praktyki jest inwestowanie w budownictwo, które poprawi satysfakcję pacjentów dla obecnych i przyszłych pacjentów.

5

Walki o władzę

W praktyce medycznej jest wiele walk o władzę. Jednym z barier utrudniających wdrażanie zmian jest walka między zapewnieniem wysokiej jakości opieki przy jednoczesnej redukcji kosztów. Niska jakość opieki i rosnące koszty opieki zdrowotnej są od wielu lat w centrum wysiłków reformy służby zdrowia.

Badania wskazują, że tradycyjne modele płatności oparte na wolumenie odpowiadają za problemy związane z jakością i kosztami opieki. Modele płatności oparte na wolumenie zachęcają usługodawców do leczenia większej liczby pacjentów w celu generowania większych zysków bez uwzględnienia poprawy wyników jakościowych lub obniżania kosztów, a modele płatności oparte na wartościach zachęcają usługodawców do osiągnięcia określonych wskaźników wydajności w celu generowania wyższych zwrotów.

W przypadku praktyk medycznych, które dążą do poprawy wyników jakościowych i obniżenia kosztów, zdajemy sobie sprawę z ciągłej walki o władzę między zapewnieniem opieki nad pacjentem a utrzymaniem zdrowych finansów. Dopóki modele płatności nie zmienią tej jakości wsparcia, a jednocześnie pozwolą praktyce medycznej osiągnąć równowagę finansową, jest prawdopodobne, że wprowadzanie zmian będzie nadal utrudnione.

6

Zawody

Zdrowa konkurencja jest dobra dla biznesu, jednak duża liczba niezależnych praktyk medycznych konsoliduje ich praktyki, aby stać się praktyką lekarzy o wielu specjalizacjach. Niektórzy eksperci wskazują, że łączenie różnych specjalności lekarskich w jedną praktykę jest korzystne dla pacjentów i praktyki.

Niezależna praktyka medyczna ponosi wyłączną odpowiedzialność za utrzymanie i aktualizację istniejącego sprzętu, oprogramowania (technologii informacyjnej) i infrastruktury. Koszty te mogą stanowić obciążenie dla biura medycznego przy ograniczonym przepływie środków pieniężnych. Wymagania dla ICD-10, HIPAA, sensowne wykorzystanie i wdrożenie elektronicznej dokumentacji medycznej wymagają od pracowników służby zdrowia zwiększenia ich umiejętności w zakresie technologii informatycznych i edukacji.

Większe praktyki mają lepszą sytuację finansową, aby wprowadzić te zmiany.

7

Reforma płatności

Obniżki wydatków Medicare i Medicaid, określane również jako reforma płatności, stanowią ogromną barierę dla zmian w małej praktyce medycznej. Cięcia Medicare i Medicaid stanowią poważną porażkę finansową dla niezależnych lub prywatnych praktyk. Niskie zyski powodują, że prawie niemożliwe jest wprowadzenie zmian, ponieważ małe praktyki ledwo mogą utrzymać znacznie mniej ulepszeń.

Ponadto, praktyki, które leczą dużą liczbę pacjentów Medicare i / lub Medicaid, zmniejszenie refundacji może spowodować, że przestaną przyjmować nowych pacjentów z Medicare i Medicaid przynajmniej. Dla niektórych oznacza to zamknięcie ich praktyki.

8

Zaangażowanie pacjenta

Bez zaangażowania pacjenta trudno jest wprowadzić zmiany. Łatwym i skutecznym sposobem upewnienia się, że pacjenci otrzymują informacje ważne z punktu widzenia ich opieki, jest przekazywanie im ulotek. Pięć najbardziej niezbędnych materiałów dla nowych pacjentów to:

1. Pierwsza ulotka z wizytą
   • Wiadomość powitalna dla pacjenta
   • Wprowadzenie do praktyki medycznej
   • Krótki życiorys każdego lekarza
   • Czego powinni się spodziewać po pierwszym badaniu
   • Informacje kontaktowe
   • Godziny operacji
   • Zapewnione usługi
   • Inne lokalizacje
2. Lista rzeczy, które należy przynieść do każdej wizyty
   • Informacja ubezpieczeniowa
   • Numer identyfikacyjny fotografii
   • Odpowiedzialna strona / informacje
   • Informacje demograficzne
   • Płatności
   • Informacje kliniczne
   • Kontakt w razie wypadku
   • Informacje o wypadkach
   • Zaawansowane dyrektywy
   • Pre-autoryzacje / polecenia
3. Polityka płatności
   • Współpłacenie, odliczenia i kwoty koasekuracyjne są należne przed świadczeniem usług za każdą wizytę
   • Osoby płacące za siebie są odpowiedzialne za pełne spłacenie całej kwoty
   • Dopuszczalne formy płatności, takie jak czeki osobiste, karty kredytowe i karty debetowe
   • Opóźnienia w opłatach za naliczone kwoty nieopłacone w określonym przedziale czasowym
   • Opłaty za nieodebrane spotkania nie zostały anulowane lub przesunięte wcześniej
   • Lista uczestniczących firm ubezpieczeniowych
   • Pacjenci muszą przedstawić dowód ubezpieczenia przed rozpoczęciem leczenia lub uznać za osobę samopłacającą się
4. Powiadomienie o praktykach dotyczących prywatności
   • W jaki sposób dostawca wykorzysta i ujawni ich PHI
   • Prawa pacjentów dotyczą ich własnych PHI
   • Oświadczenie informujące pacjenta o przepisach wymagających od usługodawcy zachowania prywatności swoich PHI
   • Z kim pacjenci mogą się kontaktować w celu uzyskania dalszych informacji na temat polityki prywatności dostawcy
5. Badanie satysfakcji pacjenta
   • Czy podczas rozmowy telefonicznej pacjent był z szacunkiem?
   • Czy pacjent był witany przez recepcjonistę z uprzejmością i szacunkiem?
   • Jak długo pacjent czekał na wizytę u lekarza?
   • Czy pielęgniarka i lekarz wyjaśniali szczegóły usług świadczonych pacjentowi?
   • Czy pielęgniarka i lekarz odpowiadali na wszystkie pytania pacjenta?
   • Czy pacjent otrzymał doskonałą obsługę klienta?
   • Czy pokój egzaminacyjny był czysty, wygodny i przygotowany?
   • Czy poczekalnia była bezpieczna, czysta i przestronna?

Nie jest to lista kompleksowa, ale tylko kilka podstawowych sposobów, aby utrzymać zaangażowanie pacjentów i świadomość ich znaczenia dla ich własnej opieki.