Czy Fecal Microbiota Transplantation może pomóc IBS?

Transplantacja mikroflory kałowej (FMT) jest badana jako skuteczny sposób leczenia różnych problemów zdrowotnych, w szczególności Clostridium difficile infekcja. FMT jest sposobem na poprawę zdrowia okrężnicy poprzez wprowadzenie substancji kałowej, która zawiera szeroką gamę zdrowych bakterii jelitowych. Ponieważ więcej uwagi poświęcono rola bakterii jelitowych w IBS, wydaje się naturalne, że zastanawiam się, czy FMT byłby skutecznym leczeniem IBS. Rzućmy okiem na to, czym jest FMT, jak to działa i jakie badania odkryły jego użyteczność dla IBS.

Co to jest FMT?

FMT, znana również jako bakterioterapia, to procedura, w której masa kału od zdrowego osobnika jest przenoszona do przewodu pokarmowego osoby chorej. Przeważnie transfer ten zachodzi podczas zabiegu kolonoskopowego, a rzadziej przy użyciu lewatywy. W rzadszych przypadkach materiał można przenosić za pomocą rurki do nosa, która trafia do jelita cienkiego.

FMT cieszy się coraz większą akceptacją jako główny środek leczenia w dużej mierze ze względu na jego skuteczność w leczeniu C diff, ale także dlatego, że naukowcy coraz bardziej koncentrują się na roli, jaką dysbioza jelita odgrywa w wielu problemach zdrowotnych. FMT jest postrzegany jako lepszy od stosowania antybiotyków, prebiotyków i probiotyków w celu poprawy stanu zdrowia jelit, ze względu na to, że zdrowa fekalia zawiera bardzo różnorodne "przyjazne" szczepy bakterii.

Co traktuje FMT?

Jak wspomniano powyżej, FMT stała się podstawową metodą leczenia C. diff, szczególnie w przypadkach ponownego pojawienia się. Prowadzone są badania naukowe w celu oceny FMT jako skutecznego leczenia:

• Nieswoiste choroby jelit
• Choroby autoimmunologiczne
• Cukrzyca
• Syndrom metabliczny
• Otyłość

Co jest potrzebne w FMT?

FMT nie może wystąpić bez dawców.Osoby są sprawdzane, aby upewnić się, że są w dobrym zdrowiu. Dawcy oferują próbki kału, które są następnie przetwarzane w ramach przygotowań do zabiegu. Zazwyczaj stosuje się świeże próbki, chociaż prowadzone są badania nad skutecznością zamrożonego materiału.

Jak omówiono powyżej, FMT można prowadzić przez kolonoskopię, rurkę do nosa lub lewatywę. Opcja kolonoskopii wymaga takiego samego "prep" jak tradycyjna kolonoskopia, aby oczyścić okrężnicę.

Skutki uboczne FMT są zazwyczaj łagodne - krótkoterminowe objawy trawienne - lub nie występują. Bardziej poważne wyniki są rzadkie i występują z taką samą szybkością, jak każda procedura kolonoskopii, donosowa lub lewatywa.

Ponieważ dawcy stolca pochodzi od innego człowieka, istnieją teoretyczne obawy dotyczące infekcji przenoszonych przez dawców do odbiorców za pomocą kału (jak oddawanie krwi, przed wprowadzeniem odpowiedniego badania przesiewowego). Lekarze i naukowcy opracowują zasady i procedury kontroli, aby zminimalizować to ryzyko.

Czy FMT może pomóc IBS?

Idea FMT dla IBS jest intrygująca. Dysbioza, niezdrowy stan mikroorganizmów jelitowych, jest związany z problemami z ruchliwością i nadwrażliwością trzewną, która powoduje objawy IBS. Jeśli FMT miałoby pomóc w naprawieniu dysbiozy, wynikałoby z tego, że pacjenci odczuwaliby zmniejszenie objawów.

Badania nad FMT dla IBS są wstępne, ale obiecujące. W niewielkim badaniu z udziałem tylko 13 pacjentów, którzy nie zareagowali na tradycyjne leczenie IBS, wskazano, że procedura pomogła złagodzić objawy u nieco ponad dwóch trzecich uczestników - wraz z poprawą zaobserwowano różne objawy, które składają się na IBS. Opublikowano inne badanie, w którym 45 pacjentów z przewlekłym zaparciem leczono wlewem FMT i wlewem kału. Ogromne 89% uczestników zgłosiło natychmiastowe zmniejszenie zaparć, wzdęć i bólu brzucha. 30 pacjentów zgłosiło się od 9 do 19 miesięcy po zabiegu. Spośród tych 30, 60% miało normalne ruchy jelit bez konieczności stosowania środków przeczyszczających.

Dolna linia

W tym momencie jest zbyt wcześnie, aby wyciągnąć wnioski, że FMT staje się realną opcją leczenia IBS. Ciekawe, czy przyszłe badania potwierdzą wczesne pozytywne wyniki badań. Istotne będzie ustalenie, czy procedura jest w stanie zaoferować wyraźną przewagę nad innymi opcjami leczenia, aby uczynić ją wartościową i potwierdzić, że nie wiąże się ona z żadnym znaczącym krótkoterminowym lub długoterminowym zagrożeniem bezpieczeństwa.