Analiza rodziny, przyczyny i czynniki

Emocjonalny dystans. Zaprzestanie komunikacji. Zimna wojna. Rodzinne wyobcowanie można zdefiniować na wiele sposobów. Ponieważ jest tak powszechny i ​​trudny do opowiedzenia, niektórzy uznali go za cichą epidemię. Ale ponieważ rzadko się o tym mówi, często jest źle rozumiany.

Wyobrażenie nie musi być trwałe, długotrwałe ani nawet całkowity brak kontaktu. Niedawna brytyjska ankieta definiuje to jako "załamanie wspierających relacji między członkami rodziny", a ta definicja oddaje zawód rodzinnego wyobcowania: ci, którzy mają was wspierać, nie. Ci, którzy powinni być po twojej stronie, nie są.

Rodzice, którzy tracą kontakt z dorosłymi dziećmi, cierpią oczywiście. Ale kiedy ich dzieci mają dzieci, tracą też kontakt z wnukami, a to oznacza podwójne złamanie serca.

Raport na temat oceny rodziny

Ponad 800 osób przyczyniło się do "Hidden Voices: Family Estrangement in Adulthood", wspólnego produktu Centrum Badań Rodzinnych na Uniwersytecie w Cambridge (U.K.) i Stand Alone organizacji charytatywnej. (Obie strony zawierają linki do pełnego raportu.)

Wśród uczestników znaleźli się rodzice oderwani od swoich dzieci i dzieci oderwane od rodziców, rzucając światło na pokoleniowe wyobcowanie z dwóch różnych perspektyw. W raporcie poruszono także kwestię obcowania z rodzeństwem, ale jest to temat mniej istotny dla dziadków.

Uczestnictwo grupy było o połowę brytyjskie, a reszta pochodziła ze Stanów Zjednoczonych i innych krajów. Grupa była dobrze zróżnicowana pod względem wskaźników takich jak wiek, stan cywilny, przynależność religijna i poziom wykształcenia. Respondenci stanowili jednak 89% kobiet i 88% białych.

Czynniki płciowe w ocenie rodziny

Więcej respondentów twierdziło, że są oddzielone od matek niż od ojców lub obojga rodziców. Więcej rodziców twierdziło, że są oddzielone od córek niż od synów. Interesujące jest jednak to, że obcowanie z samcami miało tendencję do dłuższego trwania niż wyobcowanie ze strony kobiet. Szacunek z ojców wynosił średnio 7,9 lat, podczas gdy odstępstwo od matek wynosiło średnio 5,5 roku. Rodzice zgłosili odstępstwo od synów trwających średnio 5,2 roku, wobec 3,8 lat dla córek.

Przerwy w relacjach częściej występowały u kobiet niż u krewnych płci męskiej. Kiedy uczestnicy byli pytani o relacje, w których przechodzili i odchodzili od wyobcowania, tylko 29% osób relacjonujących relacje z matkami stwierdziło, że nie było cykli, co oznacza nieprzerwaną historię wyobcowania, podczas gdy 21% zgłosiło pięć lub więcej cykli. W przypadku osób relacjonujących relacje z ojcami 36% nie zgłaszało żadnych cykli, a tylko 16% stwierdziło, że było pięć lub więcej cykli.

Podobny wzór zaobserwowano u córek i synów. Wśród osób zgłaszających odstępstwo od córek, 37% zgłosiło brak ruchu rowerowego w związku i poza nim. Z drugiej strony, 20% zgłosiło pięć lub więcej cykli. Wśród osób zgłaszających odstępstwo od synów, 41% zgłosiło brak cykli, a tylko 11% zgłosiło pięć lub więcej cykli.

Te ustalenia są zgodne z badaniami dotyczącymi konfliktu kobieta-kobieta. W konflikcie mężczyźni stosują strategię "walki lub ucieczki", a konflikt rodzinny często skutkuje opcją "lotu", co oznacza, że ​​mężczyźni często wycofują się z konfliktu. Ponieważ mężczyzna nie chce się angażować, wyobcowanie wydaje się być długotrwałe i trudne. Natomiast kobiety pod presją mają tendencję do posiadania wzorca "zmierz się i zaprzyjaźnij". Zajmują się stresem, szukając bliskości z innymi. Więc jeśli porzucają związek z krewnym, mogą odczuwać dużą presję, aby przywrócić związek.

Powody przegrania

Dlaczego relacje między dorosłymi dziećmi a ich rodzicami psują się? To zależy od tego, którą grupę poprosisz.

W brytyjskim raporcie ci, którzy nie zgadzają się z rodzicami, zgłosili cztery problemy, które wpłynęły na ich relacje z matkami i ojcami: emocjonalne znęcanie się, różne oczekiwania co do ról rodziny, starcia oparte na osobowościach lub systemach wartości i zaniedbaniu. Ci, którzy nie zgadzają się z matkami, również powoływali się na problemy ze zdrowiem psychicznym, podczas gdy ci, którzy byli z dala od ojców, wymieniają traumatyczne rodzinne wydarzenie.

Ci, którzy byli z dala od swoich dzieci, cytowali trzy przyczyny wspólne dla synów i córek: różne oczekiwania co do ról rodzinnych, kwestii związanych z rozwodem i traumatycznych wydarzeń. Ci, którzy byli z dala od córek, zgłaszali również problemy ze zdrowiem psychicznym i przemoc emocjonalną.Ci, którzy nie zgadzają się z synami, zgłaszali problemy związane z małżeństwem i kwestiami związanymi z teściami.

Pełniejsze traktowanie niektórych z tych problemów można zaobserwować u dorosłych dzieci, które rozwodzą się ze swoimi rodzicami.

Kto odcina kontakt

W jednym obszarze badania starsze pokolenie i młodsze pokolenie zgadzają się. To jest pytanie, kto odciął kontakt. Pokolenia zgadzają się, że członkowie młodszego pokolenia zwykle wykonują ruch. Ponad 50% osób odseparowanych od rodzica twierdzi, że odcięło kontakt. Tylko 5-6% osób, które nie zgadzają się z synem lub córką, twierdzi, że wykonały ruch.

Oprócz przypisania odpowiedzialności za naruszenie, respondenci mogli również wybrać "obcięliśmy ze sobą kontakt" lub "Nie jestem pewien".

Możliwość pojednania

W innej części ankiety respondenci zostali poproszeni o odpowiedź na oświadczenie: "Nigdy nie moglibyśmy mieć ponownie funkcjonalnej relacji".

Dorosłe dzieci oddzielone od rodziców w przeważającej większości zgodziły się ze stwierdzeniem. W odniesieniu do wyobcowania ze strony matek 79% respondentów zgodziło się lub zdecydowanie się zgodziło. Jeśli chodzi o ojców, 71% zgodziło się lub zdecydowanie się zgodziło.

Rodzice oddzieleni od swoich dorosłych dzieci przedstawili zupełnie inny obraz. Ci, którzy nie zgadzają się z córkami, zgodzili się lub zdecydowanie zgodzili się tylko w 14% przypadków. Ci, którzy nie zgadzali się z synami, zgodzili się lub zdecydowanie zgodzili się na 13% przypadków.

Dlaczego różnice między pokoleniami?

Dlaczego dorosłe dzieci częściej odcinają kontakt i są mniej otwarte na pojednanie? Ankieta nie rozwiązała tego problemu, ale odpowiedzi mogą leżeć w pojęciu kręgów rodzinnych.

Więzi rodziców z dziećmi są najsilniejsze, jakich kiedykolwiek doświadczy, z możliwym wyjątkiem związków z partnerami, a wiele razy więzi rodziców okazują się silniejsze niż przywiązania do partnerów lub małżonków.

Z drugiej strony dzieci mają silne więzi z rodzicami, ale w naturalnym układzie rzeczy mają własne dzieci, a ich więzi z dziećmi stają się najsilniejsze, jakich kiedykolwiek doświadczyli.

Dzieci zawsze znajdują się w głównym kręgu swoich rodziców. Ale kiedy mają własne dzieci, ich rodzice są zdegradowani do drugorzędnego koła. Kiedy związek między dorosłym dzieckiem a rodzicem staje się kwaśny, rodzic traci pierwotny związek, a dorosłe dziecko traci drugie. W pewnym sensie strata rodzica jest większa.

Ponadto, obcowanie z dorosłymi dziećmi zazwyczaj oznacza również utratę kontaktu z wnukami. Alienacja od wnuków przynosi własne emocjonalne żniwo.

To, czego chcą dzieci dorosłe

Zapytani o to, czego chcieli od swoich rodziców, dorosłe dzieci powiedziały, że chcą związków, które były bliższe, bardziej pozytywne i bardziej kochające. Ponadto życzyliby sobie, aby ich matki były mniej krytyczne i osądzały, a matki uznałyby, że popełniły bolesne zachowanie. Dorosłe dzieci pragnęły, aby ich ojcowie bardziej interesowali się swoim życiem, a także stawali w obronie innych członków rodziny, w tym ich małżonków lub partnerów.

Na wynos dla dziadków

W kontaktach z córkami najważniejsze są problemy emocjonalne. Dziadkowie powinni starać się zapewnić wsparcie emocjonalne, zmniejszyć dramat i być mniej krytycznym.

W kontaktach z synami, relacje z innymi członkami rodziny są najważniejsze. Dziadkowie powinni starać się dogadać z żoną lub partnerem syna, a także z teściami swojego syna.

Co więcej, rodzinne przesądy nie muszą być trwałe. Mimo, że dorosłe dzieci mogą twierdzić, że nie chcą odnowić związku, statystyki dotyczące wyjazdów i wyjazdów z dala od wyobcowania mówią, że zazwyczaj są skłonne dać swojej rodzinie kolejną szansę.

To zależy od zrozpaczonych rodziców, aby te szanse się liczyły.