Czy opieka zdrowotna jest satysfakcjonującym wyborem kariery?

Czy pracownicy służby zdrowia są zadowoleni ze swojej kariery zawodowej, w porównaniu do pracowników innych branż? W jakim stopniu pielęgniarki, lekarze i technicy są zadowoleni ze swojej kariery zawodowej? Jak prawdopodobne jest, że pracownicy będą wyjeżdżać za więcej pieniędzy lub lepsze środowisko pracy?

W ankiecie przeprowadzonej przez TINYpulse, firmę, która pomaga mierzyć zaangażowanie pracowników, przychody firmy, zwroty finansowe i produktywność, ponad tysiąc pracowników służby zdrowia zostało sondowanych z pytaniami dotyczącymi ich obciążenia pracą, satysfakcji zawodowej, wypalenia zawodowego, komunikacji, kwestii zarządzania, odszkodowań, obrotów i więcej. Wyniki ankiety mogą być zaskakujące w niektórych aspektach, ale są bardziej przewidywalne w innych obszarach.

Jak szczęśliwi są?

Pracownicy służby zdrowia podają nieco wyższy poziom zadowolenia z pracy w skali od jednego do dziesięciu, niż w innych branżach.

Pracownicy służby zdrowia oceniają poziom szczęścia na poziomie 7,49, w porównaniu do 7,37 w przypadku innych branż.

"Bycie szczęśliwym ze swojej pracy to nie tylko puszysty sentyment, są konkretne wyniki" - stwierdza raport TINYpulse. W raporcie tym cytuje się również badanie siły roboczej z National Database of Nursing Quality Indicators, które pokazuje, że zadowolenie z pracy pielęgniarki bezpośrednio koreluje z intencją pozostania w obecnej pracy, a także koreluje z jakością opieki, choć na mniejszym poziomie.

Jak są zrównoważone?

Podczas gdy pracownicy służby zdrowia czują się szczęśliwsi niż punkt odniesienia, zdecydowanie czują, że mają mniej równowagi między pracą a życiem prywatnym niż ich odpowiednicy w innych branżach.

W skali od jednego do dziesięciu pracownicy służby zdrowia ocenili równowagę pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym na 5,87, w porównaniu z 7.02 miejscem wśród specjalistów z innych branż.

Duże obciążenie pracą jest prawdopodobnie czynnikiem tej nierównowagi, ponieważ 50 procent respondentów zgłasza się na co najmniej 21 pacjentów w tygodniu, podczas gdy kolejne 13 procent ma tendencję do ponad 100 pacjentów na tydzień!

Oczywiście, im większe obciążenie, tym większe wypalenie, wynika z ankiety.

Zapytani o ocenę stopnia wypalenia w skali od jednego do dziesięciu, oceny wahały się od 4,21 u pacjentów tygodniowo, do 4,77 dla tych, którzy widzą od 21 do 50 pacjentów na tydzień. Pracownicy służby zdrowia, którzy leczą ponad sto pacjentów na tydzień, oceniają poziom wypalenia na poziomie 4,98.

Jak czują się ceniący?

Mimo że pracownicy służby zdrowia są stosunkowo szczęśliwi, bardzo zajęci i mają duże zapotrzebowanie, niestety nie czują się tak cenieni jak pracownicy innych branż.

Pracownicy służby zdrowia sklasyfikowali swoją skalę wartości na poziomie 6,46, podczas gdy poziom odniesienia we wszystkich branżach wynosi 7,20.

"Te reakcje przedstawiają obraz pracowników, którzy czują satysfakcję z wykonywanej pracy, ale także zmagają się z nadmierną rozciągliwością i nie czują się docenieni" - czytamy w raporcie.

Ponieważ nie czują się doceniani, pracownicy służby zdrowia częściej niż pozostali pracownicy w innych branżach opuszczają obecną pracę za dziesięć procent.

W skali od jednego do dziesięciu pracownicy służby zdrowia ocenili prawdopodobieństwo wyjazdu na dziesięć procent wzrostu na 5,78 procent, w porównaniu do 4,27 punktu odniesienia we wszystkich branżach.

Administracja a lekarze

Chociaż ich cele są takie same, relacje zawodowe między klinicystami i administratorami opieki zdrowotnej są często wyzwaniem. Sonda ujawnia następujące korelacje:

• Pracownicy, którzy zgłaszają blokowanie przez kierownictwo, najprawdopodobniej zostaną wypaleni.
• Pracownicy, którzy zgłaszają, że są blokowani przez kierownictwo, częściej odchodzą na 10%.

"Nie można zignorować podziału na opiekunów pacjentów i administrację, ponieważ istnieją poważne konsekwencje dla zatrzymania pracowników" - czytamy w raporcie.

Pomimo tych problemów pracownicy służby zdrowia wystawiają sobie pozytywne oceny, jeśli chodzi o ich własne wyniki pracy (8,47 w skali od jednego do dziesięciu, w porównaniu z oceną w skali 7,96). Również wysoko oceniają swój poziom usług na poziomie 8,53.

Ponadto raport ujawnia "niepokojący" kontrast między ocenami wydajności wystawianymi przez pracowników, w porównaniu do tego, jak oceniają oni wyniki swojej organizacji.

Who's Happier: Nurses or Doctors?

Kiedy pojawiają się odpowiedzi dla pielęgniarek i lekarzy, pielęgniarki oceniają niektóre aspekty swojej kariery bardziej korzystnie niż lekarze, a lekarze bardziej pozytywnie oceniają inne czynniki.

Lekarze donoszą ogólnie, że są szczęśliwsi w pracy, a ocena 7,67 dla pielęgniarek wynosi 7,34, mimo że deklarują oni prawie taki sam poziom wypalenia jak pielęgniarki. (4,90 do 4,84). Co więcej, pielęgniarki są jeszcze mniej szczęśliwe (7.31) niż pielęgniarze (7.65), podczas gdy lekarze płci męskiej i żeńskiej podali ten sam poziom szczęścia.

Pielęgniarki oceniają swoje wynagrodzenie nieco wyższe niż lekarze. Poproszeni o ocenę swoich zarobków w porównaniu do standardu rynkowego pielęgniarze zaliczyli wynagrodzenie w wysokości 6,11 do 5,85 lekarzy. Pielęgniarki płci męskiej oceniają płace jeszcze wyżej (6,59) niż pielęgniarki płci żeńskiej, co może być spowodowane tym, że pielęgniarze zarabiają więcej niż pielęgniarki płci żeńskiej. Pielęgniarki również oceniają swoje korzyści wyżej niż lekarze.

Pielęgniarki dały sobie nieco wyższe oceny usług dla pacjentów, 8,48, dla lekarzy 8,25. W tym pytaniu była minimalna różnica między ocenami mężczyzn i kobiet. Pielęgniarki oceniają się również bardziej korzystnie (8.45) na ogólnej skuteczności, niż na lekarzy, którzy ocenili swoje wyniki w ciągu ostatnich sześciu miesięcy na 8.17. Wśród pielęgniarek i lekarzy kobiety dawały sobie nieco wyższą ocenę osobowości.

Zarówno pielęgniarki, jak i lekarze odczuwają ten sam poziom frustracji w kwestiach administracyjnych. W przypadku obu zawodów (pielęgniarek i lekarzy) kobiety zgłaszały, że czują się nieco bardziej "zablokowane" i mają problemy administracyjne.

Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym została oceniona przez lekarzy na wyższym poziomie, o 5,96, w porównaniu do 5,64 dla pielęgniarek. W rzeczywistości lekarze ocenili swoją równowagę między pracą a życiem prywatnym ponad ocenę pracowników służby zdrowia na 5,87. Nic dziwnego, że kobiety-lekarze i pielęgniarki kobiece odnotowały niższy poziom równowagi między pracą a życiem prywatnym niż lekarze i pielęgniarki płci męskiej. Jest tak prawdopodobnie dlatego, że wiele kobiet nadal często bierze na siebie większość obowiązków związanych z utrzymaniem domu i wychowywaniem dzieci, a także prowadzi karierę w pełnym wymiarze godzin.

Pytania o obroty dały pewne pozornie sprzeczne wyniki. Pielęgniarki zgłosiły większe prawdopodobieństwo pracy dla tego samego pracodawcy za rok (8,36 dla lekarzy 8,01). Pielęgniarki wskazały jednak na nieco wyższe prawdopodobieństwo pozostawienia pracodawcy 10% podwyżki (5,78 dla 5,60 lekarzy).

Lekarze i pielęgniarki Oceń pracodawców

Pytania dotyczące organizacji opieki zdrowotnej i pracodawców pielęgniarek i lekarzy również przyniosły mieszane wyniki, które czasami wydawały się sprzeczne.

Na przykład lekarze dali pracodawcom wyższe oceny w zakresie komunikacji i pozostawania w kontakcie z potrzebami pacjentów. I odwrotnie, lekarze wskazywali na mniejsze prawdopodobieństwo niż pielęgniarki w prowadzeniu interesów z pracodawcą, gdyby znaleźli się w potrzebie służby zdrowia.

Pielęgniarki uważają, że mają bardziej profesjonalny wzrost (6,76) niż lekarze uważają (6.08). Mimo to, lekarze czują się nieco bardziej wyceniani w pracy (6.45) niż pielęgniarki (6.25).

Dodatkowo, mężczyźni czują się lepiej z dostępnymi możliwościami wzrostu. Pielęgniarki płci męskiej oceniają możliwości rozwoju zawodowego znacznie wyżej (7.14) niż pielęgniarki płci żeńskiej (6.72), a lekarze płci męskiej nieco przewyższają lekarzy.

Co ciekawe, pielęgniarze czują się dużo bardziej doceniani w pracy (6,81, w porównaniu z oceną pielęgniarek 6,18), ale lekarze uważają, że są nieco bardziej cenieni niż lekarze płci męskiej. Być może dlatego, że pielęgniarze płci męskiej są w mniejszości, a także lekarze płci żeńskiej, czują się bardziej cenieni, ponieważ nie ma ich tak wielu w grupie roboczej lub grupie kandydatów.

Gdzie przywództwo może podjąć działania

Według badania istnieją cztery obszary, w których liderzy mogą podejmować działania w celu naprawienia ewentualnych problemów ze swoim personelem:

Porozumiewanie się: Zapewnij otwarte kanały komunikacji pomiędzy administracją / przywódcą a opiekunami pacjentów. Od jasnego ukierunkowania i instrukcji do rozpoznawania osiągów i dobrze wykonanej pracy komunikacja jest kluczem do utrzymania zadowolonej siły roboczej.

Zapobieganie wypaleniu:Pamiętaj o umiarkowanym obciążeniu pacjenta i zaoferuj konkurencyjny pakiet wynagrodzeń i świadczeń, utrzymując jednocześnie sprzyjający, zrównoważony harmonogram dla personelu.

Efektywność organizacyjna: Zatrudniłeś wspaniałych ludzi, teraz upewnij się, że zapewniasz środowisko, które optymalizuje ich mocne strony, dzięki czemu możesz osiągnąć najwyższy poziom wydajności i skuteczności.

Minimalizuj obrót:Utrzymując wszystkie powyższe czynniki pod kontrolą, pomoże to w zapobieganiu odejściu pracowników. Pozwala to zaoszczędzić na kosztach ogólnych / związanych z zatrudnieniem i utracie produktywności.