Osteonekroza (martwica naczyń) Objawy

Martwica kości jest stanem, który rozwija się w wyniku chwilowej lub trwałej utraty dopływu krwi do kości. Brak dopływu krwi do kości powoduje utratę części kości. Kość może zapaść się, gdy umiera, a jeśli dotknięta kość znajduje się w pobliżu stawu, powierzchnia stawu może się zwinąć.

Martwica kości może wpływać na dowolną kość, ale najczęściej dotyka końce kości udowej, kości ramienia, kolan, ramion i kostek. Osteonekroza szczęki jest uważana za rzadką i związana z używaniem bisfosfonianów. W przypadku martwicy kości można dotknąć jedną kość lub więcej niż jedną, w tym samym czasie lub w różnym czasie.

Martwicę kości określa się także jako martwicę jałową, aseptyczną martwicę lub niedokrwienną martwicę kości.

Jak powszechna jest martwica kości?

Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych szacuje, że każdego roku od 10 000 do 20 000 osób rozwija martwicę kości.

Co powoduje martwicę kości?

Często, po urazie (uraz) rozwija się niedobór dopływu krwi, który powoduje martwicę kości. Jednak mogą również istnieć przyczyny nie-traumatyczne.

Pourazowa martwica kości występuje, gdy złamanie, zwichnięcie lub uszkodzenie stawu powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych, zakłócając krążenie krwi w kościach. Złamanie biodra i zwichnięcie stawu biodrowego są częstą przyczyną urazowej martwicy kości.

Nieurazowa martwica kości rozwija się bez urazu i urazu. Niektóre stany chorobowe są związane z nieurazową martwicą kości, taką jak toczeń, dna moczanowa, zapalenie naczyń, choroba zwyrodnieniowa stawów, rak, cukrzyca, choroba Gauchera, zespół Cushinga, choroba wątroby, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, zapalenie trzustki, guzy i zaburzenia krzepnięcia krwi. Chemioterapia, stosowanie wysokich dawek lub długotrwałe stosowanie kortykosteroidów, przeszczepianie narządów, promieniowanie, palenie tytoniu i przewlekłe spożywanie alkoholu są uważane za czynniki ryzyka martwicy kości. Niektóre źródła uznają stosowanie kortykosteroidów za najczęstszą przyczynę martwicy kości.

W przypadku 20% pacjentów z martwicą kości przyczyna jest nieznana, a stan znany jest jako idiopatyczna martwica kości.

Objawy

Początkowo może nie być żadnych zauważalnych objawów związanych z martwicą. Jednak wraz z pogarszaniem się stanu zwykle występuje ból stawów. Początkowo ból może wystąpić tylko przy masie ciała, ale w miarę postępu martwicy może pojawić się ból nawet podczas odpoczynku. Z biegiem czasu ból może ograniczyć zakres ruchów i stać się wyłączony. Utrata funkcji stawów może rozwinąć się w ciągu kilku miesięcy. Podczas gdy objawy zwykle pojawiają się stopniowo, możliwe jest odczuwanie nagłego bólu z martwicy kości.

Diagnoza

Promienie rentgenowskie są zazwyczaj pierwszym testem diagnostycznym zleconym w przypadku podejrzenia martwicy kości. Jednak zdjęcia rentgenowskie nie wykryją wczesnych etapów martwicy kości. Jeżeli promienie rentgenowskie wydają się normalne, zwykle wykonuje się MRI, aby dać najlepszą szansę wykrycia wczesnych stadiów martwicy kości, które nie są jeszcze wykrywalne na zdjęciu rentgenowskim.

Chociaż można je stosować do diagnozowania martwicy kości, rzadko stosuje się skany TK, skany kości i biopsję.

Leczenie

Cele leczenia obejmują poprawę wykorzystania dotkniętego stawu, zatrzymanie dalszych uszkodzeń stawów i promowanie przeżycia kości. Wybierając najlepszą opcję leczenia, twój lekarz rozważy twój wiek, etap martwicy kości, miejsce uszkodzenia kości i to, co zainicjowało problem.

Mogą być podawane leki łagodzące ból lub leki zatrzymane, jeśli są one uważane za przyczynę (np. Kortykosteroidy). Zmniejszenie masy ciała jest zazwyczaj niezbędne do gojenia i można je osiągnąć przez ograniczenie aktywności lub za pomocą kul lub innych środków ułatwiających poruszanie się. Ćwiczenia z zakresu ruchu są zwykle uwzględniane w ramach planu leczenia. Stymulacja elektryczna jest czasami wykorzystywana do promowania wzrostu kości.Ostatecznie jednak większość osób z martwicą kości będzie wymagać operacji, aby spowolnić lub zatrzymać postęp choroby. Chirurgia jest najskuteczniejsza, jeśli martwica kości nie rozwinęła się do zapaści kości. Procedury wykorzystywane do martwicy kości obejmują dekompresję rdzenia, osteotomię, przeszczep kości i całkowitą wymianę stawu.