Medyczna marihuana i artretyzm

Od dawna debatowano nad legalizacją marihuany, ale nigdy wcześniej nie koncentrowano się bardziej na marihuanie medycznej. Nie chodzi mi tylko o opinię publiczną. W rozmowie są dobrze szanowani, dobrze widoczni lekarze. W 2013 r. Dr Sanjay Gupta z CNN publicznie powiedział, że nauka potwierdza zapotrzebowanie na medyczną marihuanę. Powiedział także: "Rozumiem, że istnieje obawa, że ​​jeśli je zalegalizujesz, dzieci będą go używać w sposób rekreacyjny i nie chcę, aby to robili młodzi ludzie, ale nasza troska o ich bezpieczeństwo nie powinna sprawić, że pacjenci, którzy tego potrzebują, nie dostaną dostęp."

Dr Gupta przeprosił za to, że wcześniej nie kopał wystarczająco głęboko, kiedy szukał badań na ten temat. Zamiast tego wpadł w szeregi jak dobry żołnierz, zgadzając się z asystentem sekretarza zdrowia, dr Rogerem O. Egebergiem, który 14 sierpnia 1970 roku napisał list polecający, aby roślina, marihuana, została sklasyfikowana jako substancja z harmonogramu 1.. Pozostało tak przez prawie 45 lat. Harmonogram 1 definiuje się jako "najbardziej niebezpieczne" leki "bez obecnie akceptowanego zastosowania medycznego".

W związku z tym, że Gupta przygotowywał się do dokumentu w zeszłym roku, ponownie przeczytał ten list i zaczął szukać nowych informacji, szukając wszystkiego, co wcześniej przegapił, a także najnowszych odkryć. Jego nowe poszukiwania w Amerykańskiej Bibliotece Medycyny ujawniły prawie 2000 nowych publikacji naukowych dotyczących marihuany - z 6 procent badanych korzyści. Reszta to badania, które koncentrowały się na potencjalnych szkodach. Być może skośne podejście? To przynajmniej podnosi to pytanie.

Dr Gupta przypomina nam również, że do 1943 r. Marihuana była częścią amerykańskiej farmakopei narkotykowej. Przepisano go w różnych stanach, z których jednym był ból neuropatyczny. Tak więc, z odrobiną historii w ręku, a także trochę obecnej rozmowy, spójrzmy, gdzie stoimy dzisiaj.

Marihuana medyczna do stanów reumatycznych

Skuteczność i bezpieczeństwo marihuany medycznej w chorobach reumatycznych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń i fibromialgia, nie są obecnie poparte dowodami medycznymi. Artykuł opublikowany w marcu 2014 r. W Arthritis Care & Research radzi lekarzom, aby zniechęcali pacjentów z zapaleniem stawów do używania marihuany.

Zgodnie z powyższym Arthritis Care & Research Powyższy wniosek został wyciągnięty pomimo faktu, że badania wykazały, że 80 procent użytkowników marihuany w klinice bólu w USA stosowało lek do kontrolowania bólu mięśniowo-powięziowego; w Wielkiej Brytanii i Australii aż 33 procent osób stosowało marihuanę w leczeniu bólu stawów; w czerwcu 2013 r. biuro Kanadyjskiego Komisarza ds. Informacji wymieniło ciężkie zapalenie stawów, ponieważ 65% Kanadyjczyków mogło posiadać marihuanę medyczną.

Autorzy badania stwierdzili, że w tej chwili nie mogą zalecać używania marihuany (marihuany) na ból związany z zapaleniem stawów, ponieważ brak jest danych dotyczących skuteczności, potencjalna szkoda z ich stosowania, a istnieją inne bezpieczne i skuteczne opcje leczenia. artretyzm. W szczególności wskazują one na te fakty:

• Stężenia THC (tetrahydrokannabinolu) różnią się w materiale roślinnym aż o 33 procent, a szybkości wchłaniania mogą się wahać od 2 procent do 56 procent, co sprawia, że ​​dawkowanie jest niewiarygodne i trudne.
• Podczas gdy konopie indyjskie można spożywać, większość woli je wdychać, podnosząc kwestię niepożądanych skutków dla układu oddechowego.
• W warunkach reumatycznych brakuje krótko- lub długoterminowych badań skuteczności.
• Badania, które sprzyjają stosowaniu w leczeniu raka lub bólu neuropatycznego, nie mogą być ekstrapolowane na zapalenie stawów z powodu różnych mechanizmów bólowych.
• Istnieje ryzyko upośledzenia funkcji poznawczych i psychomotorycznych przy stosowaniu marihuany.
• Długotrwałe używanie marihuany może prowadzić do chorób psychicznych, uzależnienia, uzależnień i problemów z pamięcią.
• Istnieje zwiększone ryzyko depresji wśród użytkowników marihuany w porównaniu do osób, które nie są użytkownikami.

Dolna linia

Pomimo federalnego zakazu marihuany, Kalifornia stała się pierwszym państwem, które zalegalizowało swoje medyczne zastosowanie w 1995 roku. Do 2017 roku 28 stanów i Dystrykt Kolumbii głosowały za zatwierdzeniem marihuany do użytku medycznego. Oczekuje się, że więcej państw zrobi to samo. Liczba państw ciągle się zmienia. To, co od dawna było bardziej debatą polityczną, niż debatą naukową, wydaje się przesuwać w kierunku tej ostatniej. Mimo że to się dzieje, musimy zdać sobie sprawę z tego, że most musi zostać przekroczony, zanim dojdzie do harmonii między nauką a legalnością medycznej marihuany. Podczas gdy cele medycznego używania marihuany i użytku rekreacyjnego nie są takie same (tj. Złagodzenie objawów w porównaniu z uzyskiwaniem wysokich), przeciwnicy medycznej marihuany wskazują, że granica często jest zamazana.

W 2008 r. American College of Physicians wydał dokument przedstawiający stanowisko, który stwierdził, że "Dowody nie tylko popierają stosowanie marihuany leczniczej w pewnych warunkach, ale także sugerują liczne wskazania do stosowania kannabinoidów. Konieczne są dodatkowe badania w celu dalszego wyjaśnienia terapeutycznej wartości kannabinoidów i określenia optymalne drogi podawania."

Idąc dalej, lepsze zrozumienie systemu endokanabinoidów (grupy neuromodulujących lipidów i receptorów w mózgu, które biorą udział w różnych procesach fizjologicznych) oraz sposób, w jaki wchodzi w niego marihuana, pozwoliłoby badaczom rozważyć korzyści i ryzyko związane z biochemią. poziom.

Zwolennicy medycznej marihuany chcą, aby lek został ponownie sklasyfikowany, tak aby miał taki sam status harmonogramu jak inne opiaty i środki pobudzające. Ponadto rząd federalny musi zezwolić na to, co zostało nazwane "badaniami długotrwałymi".