Czy ludzie z autyzmem łączą się najlepiej ze sobą?

Jedno pytanie, które zmieni twoje myślenie (Grudzień 2024)

Większość osób z autyzmem ma zachowania i symptomy, które, jeśli nie są identyczne, przynajmniej mieszczą się w tym samym ogólnym parku rozrywki. Większość osób z autyzmem ma szczególne zainteresowania i stara się wytrwać w swoich interesach. Większość ma stims-ruchy fizyczne, które je centrują i uspokajają. Większość z nich ma pewien poziom lęku społecznego i / lub trudności, a większość z nich ma przynajmniej pewne wyzwania z komunikacją werbalną i niewerbalną.

Czy to oznacza, że ludzie z autyzmem prawdopodobnie staną się najlepszymi kumplami ze sobą? A jeśli odpowiedź na to pierwsze pytanie brzmi "tak", czy osoby z autyzmem powinny być zachęcane do wspólnego spędzania czasu?

Podczas gdy za tym pytaniem kryje się pewna logika, na wiele sposobów brzmi to tak: "Ludzie cierpiący na migrenę preferują ciemne, ciche pokoje, przyjmują określone leki i skarżą się na ból głowy." Czy to oznacza, że osoby cierpiące na migrenę powinny spędzać razem czas?

To zależy od osoby

Podobnie jak w przypadku migrantów (i wszelkich innych grup o chronicznym problemie), osoby z autyzmem mają w rzeczywistości pewne wspólne cechy, które mogą ułatwić łączenie się. Trochę czasu. W niektórych tematach. Ale podobnie jak ludzie z innymi przewlekłymi problemami, osoby z autyzmem są bardzo, bardzo różne od siebie. W niektórych przypadkach wspólne spędzanie czasu może być wspaniałe; w innych przypadkach może to być wręcz okropne.

Na przykład: wyobraź sobie osobę z autyzmem, której szczególnym zainteresowaniem jest Minecraft. Tak, są też inne osoby z autyzmem, które są tak samo zafascynowane Minecraftem, i bez wątpienia będą miały wiele do powiedzenia.Ale sprowadź tę osobę z inną osobą z autyzmem, która interesuje się filmami Disneya, i postawiłeś się na porażkę. Nie tylko te osoby mają bardzo różne interesy, ale ponieważ są autystyczne, bardzo trudno będzie im zrozumieć, na czym polega ta druga osoba, odkryć podobieństwa i prowadzić przyjazne rozmowy.

W najlepszym przypadku dwie osoby będą się ignorować; w najgorszym wypadku doprowadzą się do szału.

Lub wyobraź sobie "klasę autyzmu", która obejmuje dzieci, które są bardzo werbalne i tylko umiarkowanie werbalne; utalentowani i upośledzeni intelektualnie; łagodny i agresywny. Tak, wszystkie mają zaburzenia ze spektrum autyzmu, wszystkie są werbalne, wszystkie są w stanie odpowiedzieć na mówiony kierunek. Mogą wszyscy być w stanie czytać i robić matematykę, przynajmniej na poziomie podstawowym. Czy wszyscy staną się przyjaciółmi na podstawie tego, że są rozpoznawalni w spektrum autyzmu? Szanse są znikome. Jak każda inna grupa dzieci, będą rozwijać związki z niektórymi kolegami z klasy i znaleźć irytujące inne.

Z drugiej strony, niektóre samopoczuwające się nastolatki i osoby dorosłe z autyzmem w rzeczywistości pomagają spotykać się z innymi w widmie, czy to w aspekcie wsparcia emocjonalnego czy dostępu do zasobów. Ponadto sporo osób z tego spektrum współpracuje ze sobą, aby podjąć działania w różnych kwestiach, od aktywizmu politycznego po tworzenie miejsc pracy i rozwój polityki. Organizacje takie jak Autistic Self Advocacy Network składają się w całości z osób spektrum.

Dolna linia

Rodzice muszą widzieć swoje dziecko jako indywidualne, a nie jako reprezentatywne dla grupy "autyzm". Czy są prawdopodobni towarzysze dla swojego dziecka w grupie rówieśników? Jeśli tak, najpierw należy zapytać dziecko: "czy chciałbyś się z tym pogodzić?" Jeśli odpowiedź brzmi "nie", nie zakładaj, że jest to reakcja odruchowa. Mogą istnieć doskonałe powody, by odmówić jakiegokolwiek związku.

Oczywiście dorośli w tym spektrum to dorośli i jako tacy podejmują własne decyzje dotyczące przyjaźni i stowarzyszeń.