Objawy, rozpoznawanie i leczenie szpiczaka mnogiego

Szpiczak mnogi to rak krwi (komórka plazmatyczna) najczęściej diagnozowany u osób w wieku powyżej 65 lat. W Stanach Zjednoczonych ryzyko szpiczaka mnogiego jest najwyższe wśród Afroamerykanów, a najniższe wśród Amerykanów pochodzenia azjatyckiego. Ocenia się, że rak ten dotyka od pięciu do sześciu osobników na 100 000 każdego roku.

Rak oznacza niekontrolowany wzrost komórek. W szpiczaku mnogim szpik kostny wytwarza nadmierne ilości nieprawidłowych komórek plazmatycznych. W przeciwieństwie do innych nowotworów, w których występuje nowotwór, te komórki nowotworowe najczęściej występują w szpiku kostnym i krwi, chociaż guz może tworzyć się w kości lub tkankach miękkich.

Objawy

Szpiczak mnogi powoduje wiele objawów, które mogą obejmować:

• Ból kości, często w dolnej części pleców lub żeber
• Zmęczenie i osłabienie spowodowane niskim poziomem czerwonych krwinek we krwi (niedokrwistość)
• Częste infekcje i gorączki spowodowane mniejszą liczbą białych krwinek zwalczających zakażenie
• Problemy z nerkami, które mogą powodować zwiększone pragnienie, zwiększone oddawanie moczu, nudności lub zaparcia
• Utrata masy ciała
• Złamane kości z powodu osłabienia kości

Diagnoza

Rozpoznanie szpiczaka mnogiego może być podejrzewane na podstawie objawów, z którymi spotyka się dana osoba. Pełna liczba komórek krwi (CBC) wskazywałaby na wysoki poziom komórek plazmatycznych i niski poziom czerwonych krwinek (niedokrwistość). Inne badania krwi (takie jak elektroforeza białek w surowicy) wykazałyby wysoki poziom wapnia i niektórych białek krwi.

Badanie moczu (elektroforeza białek w moczu) sprawdza ilość białka Bence Jones zebranego w ciągu 24 godzin. W kontekście szpiczaka mnogiego będzie obecny wysoki poziom tego białka.

Biopsja szpiku kostnego (próbka) zostanie pobrana w celu wyszukania komórek rakowych. Przeprowadzany jest wyspecjalizowany test radiologiczny (badanie szkieletowe) w celu potwierdzenia rozpoznania. Rentgen może sprawdzić złamane lub osłabione kości.

Rozpoznanie szpiczaka mnogiego potwierdzają obecność komórek rakowych szpiczaka (nieprawidłowych komórek plazmatycznych) w szpiku kostnym i obecność nadmiaru białka we krwi lub moczu.

Klasyfikacja i etapowanie

Szpiczak mnogi można podzielić na jedną z trzech kategorii:

• Gammatologia monoklonalna o nieokreślonym znaczeniu (MGUS): Stan ten jest rodzajem "szpiczaka mnogiego", co oznacza, że ​​nadmiar białka jest obecny, ale poziom komórek plazmatycznych jest niski. MGUS sam w sobie jest nieszkodliwy, ale u około 16 procent osób z nim rozwija się z czasem szpiczak mnogi.
• Samotna plazmocytoma: Szpiczaki w tej kategorii są ograniczone tylko do jednego miejsca lub pojedynczego guza.
• Bezobjawowy lub tlący się szpiczak mnogi: W tej kategorii testy krwi i biopsja szpiku wykazują obecność szpiczaka mnogiego, ale objawy nie występują.
• Objawowy szpiczak mnogi: W tej kategorii osoby ze szpiczakiem mnogim wykazują oznaki lub objawy.

Rak staging oznacza określenie jego zasięgu. Czy szpiczak mnogi ogranicza się do szpiku kostnego, czy rak rozprzestrzenia się na inne części ciała, takie jak kości? Stadium raka określa, jakie rodzaje leczenia będą potrzebne. Ponieważ szpiczak mnogi może być rozpowszechniony, jego inscenizacja często opiera się na przybliżonej ocenie ilości raka w ciele.

Leczenie

Osoby z MGUS lub bez objawów są zwykle obserwowane poprzez regularne badania fizyczne i badania krwi, ale nie są leczone. Osoby z objawami mogą być leczone:

• Leki chemioterapeutyczne: mogą obejmować cytoksan (cyklofosfamid), alkeran (melfalan) lub kortykosteroidy, takie jak prednizon. Stwierdzono, że skuteczne jest również połączenie Thalomidu (talidomidu) i dekadronu (deksametazonu).
• Radioterapia: w tym zabiegu wykorzystuje się promieniowanie wysokoenergetyczne, aby zabić komórki nowotworowe i zmniejszyć guzy.
• Przeszczep komórek macierzystych (szpiku kostnego): To leczenie zastępuje szpik kostny zdrowym szpikiem kostnym.
• Lek przeciwnowotworowy o nazwie Velcade (bortezomib): lek podawany dożylnie lub w postaci zastrzyku podskórnego (podskórnie).

Ponadto osoby ze szpiczakiem mnogim mogą otrzymywać leczenie objawowe, takie jak przyjęcie transfuzji krwi w celu leczenia anemii lub antybiotyków w celu leczenia zakażeń.