Rozpoznawanie i leczenie złamania prącia

Wśród zwrotów, których ludzie boją się mówić, "Złamałem mojego penisa", prawdopodobnie znajduje się w górnej części listy. Na szczęście złamania prącia są stosunkowo rzadkim zjawiskiem. Występują najczęściej u młodych mężczyzn i najczęściej występują podczas stosunku. Mogą jednak wystąpić w innym czasie. Na przykład złamanie prącia może być skutkiem upadku lub innego urazu wzwodu prącia.

Pod pewnymi względami pojęcie złamania prącia jest mylące. Większość ludzi kojarzy złamanie świata z łamaniem kości. Penis nie jest kością, ale technicznie złamanie jest złamaniem jakiegokolwiek twardego materiału. Złamania prącia zwykle pojawiają się, gdy prącie jest wyprostowane, z powodów wyjaśnionych poniżej.

Czy wiesz: Naukowcy szacują, że złamania prącia są znacznie częstsze na Bliskim Wschodzie iw Afryce Północnej? Może to wynikać z występowania pewnych rodzajów manipulacji prącia, które są związane z uszkodzeniem. Jednym z takich rodzajów manipulacji jest "ugniatanie i przyciąganie" prącia w celu wywołania szybkiej utraty erekcji, co jest bardzo ryzykowną czynnością.

Jak się dzieje złamanie prącia?

Struktury erekcji prącia działają podobnie do pompki nadmuchiwanej.Penis zawiera dwie duże rurowe struktury znane jako ciałko jamiste. Otoczone są one mocną, gęstą membraną znaną jako albuginea lub tunica. Kiedy penis staje się wyprostowany, ciałko jamiste wypełnia się krwią i staje się sztywne, jak baloniki wypełnione wodą. Istnieje również trzecia rura, corpus spongiosum, który otacza cewkę moczową. Szerokim końcem tej rurki są żołędzie prącia. Jednak ta rura jest znacznie mniejsza niż ciałko jamiste i zawiera tylko niewielką część krwi obecnej w penisie podczas wzwodu.

Tunica albuginea to niesamowicie silna membrana. Musi to być, aby powstrzymać krew, która utrzymuje penisa w pozycji wyprostowanej. Jednak nadal może być zerwana lub zerwana. Zerwana tunika albuginea jest również znana jako złamanie prącia. Złamania prącia zdarzają się częściej podczas erekcji, ponieważ podobnie jak przy nadmuchiwanym balonie, tunica rozciąga się i zmniejsza, gdy prącie staje się wyprostowane. To czyni go bardziej podatnym na pęknięcie prącia.

Złamania prącia najczęściej występują podczas energicznego współżycia. Powszechnie uważa się, że najczęściej spotykaną pozycją, w której występują te złamania, jest kobieta na najwyższej pozycji, chociaż nie ma dobrych danych na poparcie tego. Jednak złamania prącia mogą również wystąpić podczas stosunku w innych pozycjach. Ponadto podczas energicznej manipulacji penisa mogą wystąpić złamania prącia, takie jak gwałtowna masturbacja. Mogą również być spowodowane urazem, w tym agresywnym zginaniem wzwodu prącia lub stoczeniem się na penisie.

W chwili wystąpienia pęknięcia prącia zwykle pojawia się trzaskanie. Czasami określa się go jako podobny do tłuczonego szkła. Wtedy penis szybko traci swoją sztywność. Po tym obumieraniu szybko następuje obrzęk i siniak, co prowadzi do klasycznej deformacji bakłażana. Inne urazy tętnic i żył prącia mogą prowadzić do podobnych objawów.

Co to jest deformacja oberżyny?

Deformacja bakłażana pozwala na prostą diagnozę wizualną złamania prącia. Kiedy tunica pęka, krew przepływa do otaczających tkanek. Zwiększa to ciśnienie w otaczającej tkance, powodując odginanie prącia od miejsca pęknięcia. Penis również ogólnie pęcznieje i staje się purpurowy kolor, ze względu na łączenie krwi pod skórą. Połączenie koloru, krzywizny i obrzęku oznacza, że ​​złamany członek ma podobieństwo do oberżyny. Jako taki, zraniony penis ma zniekształcenie oberżyny.

Diagnoza

Wstępne rozpoznanie złamania prącia często wynika z opisu, w jaki sposób doszło do urazu. Jeśli okoliczności i wygląd są takie, jakich można oczekiwać od złamania prącia, prawdopodobnie tak jest. Jednak dalsze badania są zwykle niezbędne w celu ustalenia lokalizacji i zasięgu urazu. Ważne jest na przykład, aby lekarze ustalili, czy cewka została uszkodzona. To może wymagać chirurgicznej naprawy.

Zarówno ultradźwięki, jak i MRI mogą być wykorzystane do wykrycia urazu prącia, który jest uważany za złamanie prącia. Techniki te można wykorzystać do wykrywania, czy cewka moczowa została rozdarta lub uszkodzona. Mogą być również wykorzystywane do identyfikacji innych problemów, takich jak uszkodzenie tętnic i żył prącia.

Czy złamanie prącia jest nagłym przypadkiem?

Złamanie prącia jest ogólnie uważane za nagły przypadek. Lekarze będą chcieli wykonać natychmiastową operacyjną naprawę uszkodzonej tuniki, a także wszelkich innych uszkodzonych struktur prącia. Naprawy chirurgiczne zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia długotrwałych problemów z zaburzeniami erekcji lub deformacjami prącia. Natychmiastowe naprawy chirurgiczne oznaczają, że w trakcie naturalnego procesu leczenia istnieje mniejsze ryzyko blizn lub dodatkowych uszkodzeń. Te powikłania mogą być szczególnie prawdopodobne, jeśli do tkanek penisa dostanie się wyciek moczu z uszkodzenia cewki moczowej. W związku z tym osoby, u których występują objawy złamania prącia, powinny jak najszybciej udać się do lekarza lub pogotowia.

Leczenie

Natychmiastowa chirurgiczna naprawa jest standardową metodą leczenia złamań prącia. Metaanaliza z 2016 r. Wykazała, że ​​mężczyźni, u których operacja po złamaniu były znacznie mniej prawdopodobne, mieli problemy długoterminowe niż ci, których złamania były zarządzane bardziej zachowawczo. Istnieje mniejszy konsensus co do tego, czy operacja musi nastąpić natychmiast, czy może być opóźniona do 24 godzin.

Czas zabiegu znacznie się różni, w zależności od rodzaju złamania i konkretnego zabiegu chirurgicznego. Mężczyźni mogą przebywać w szpitalu od jednego dnia do trzech tygodni. Na szczęście tylko niewielka część mężczyzn ze złamaniami prącia ma poważne komplikacje po operacji. Metaanaliza z 2016 r., Która obejmowała 58 badań ponad 3 000 pacjentów, wykazała, że ​​mniej niż 2 procent mężczyzn po operacji z powodu pęknięcia prącia miało długotrwałe zaburzenia erekcji. Ponadto mniej niż 3 procent doświadczało trwałej skrzywienia prącia. Liczby te były znacznie wyższe (odpowiednio 22 i 13 procent) dla mężczyzn, których złamania prącia były zarządzane bardziej zachowawczo.