HIV i biegunka: przyczyny, diagnoza i leczenie

Biegunka pozostaje powszechna u osób żyjących z HIV, a aż 60% osób doświadcza trzech lub więcej luźnych lub wodnistych wypróżnień dziennie w wyniku dowolnej liczby możliwych przyczyn, w tym:

• żołądkowo-jelitowy
• skutki uboczne terapii antyretrowirusowej (ART)
• bezpośredni wpływ zakażenia HIV na przewód pokarmowy
• inne leki
• niepokój

Przewlekła biegunka (określana jako trwająca dłużej niż cztery tygodnie) może mieć poważny wpływ na jakość życia osób zakażonych wirusem HIV, przyczyniając się do wątpliwości i obaw związanych z terapią, zwiększając uczucie depresji i lęku oraz obniżając zdolność osoby do utrzymania nieprzerwane trzymanie leku.

Podobnie jak u wszystkich osób, u których występuje zakażenie wirusem HIV, biegunka może powodować odwodnienie i wyczerpanie ważnych składników odżywczych i elektrolitów, w tym potasu i sodu. Jednak u osób z HIV przewlekła biegunka może często utrudniać wchłanianie niektórych leków przeciwretrowirusowych, przyczyniając się do nieoptymalnej kontroli wirusów, aw niektórych przypadkach do przedwczesnego rozwoju oporności na leki.

Nadmierna utrata płynu może stanowić zagrożenie dla życia u osób z poważnie upośledzonym układem odpornościowym, szczególnie u osób z marnotrawieniem (to jest utrata masy ciała o 10% lub więcej).

Infekcje żołądkowo-jelitowe

Biegunka może być spowodowana przez wspólne patogeny, takie jak bakterie, grzyby lub wirusy. Prawdopodobieństwo tych zakażeń wzrasta wraz z wyczerpaniem się funkcji immunologicznej człowieka, co zwykle mierzy się liczbą osób CD4. Podczas gdy infekcje żołądkowo-jelitowe mogą wystąpić na dowolnym etapie HIV, zakres i ciężkość takich zakażeń najczęściej wzrasta wraz ze spadkiem liczby komórek CD4 poniżej 200 komórek / ml.

Do najczęstszych należą biegunka związana z Clostridium difficile, biegunka bakteryjna, która dziesięciokrotnie częściej występuje u osób zakażonych wirusem HIV niż w populacji ogólnej. Inne pospolite organizmy powodujące biegunkę to:

• Wirus cytomegalii (CMV)
• Cryptosporidium
• Mikrosporydia
• Giardia lamblia
• Mycobacterium avium-intracellulare (MAC)

Chociaż występują rzadziej, inne potencjalne przyczyny obejmują zapalenie trzustki, nowotwory przewodu pokarmowego, a nawet pewne infekcje przenoszone drogą płciową, które mogą powodować zapalenie odbytu (zapalenie wyściółki odbytnicy) lub wrzody odbytu / odbytu.

Skutki uboczne terapii przeciwretrowirusowej

Biegunka jest częstym działaniem niepożądanym kilku leków przeciwretrowirusowych, chociaż stan ten zazwyczaj ustępuje samoistnie i ustępuje samoistnie z niewielką interwencją. W rzeczywistości, metaanaliza przeprowadzona w 2012 r. Wykazała, że ​​w wyniku narkotyków prawie 20 procent osób cierpiących na ART wystąpi od umiarkowanej do ciężkiej biegunki.

Podczas gdy biegunka może być wywołana przez leki antyretrowirusowe wszystkich klas, inhibitory proteazy zawierające rytonawir (PI) są lekami najczęściej związanymi z tym schorzeniem. Sugerowano, że leki mogą niekorzystnie wpływać na komórki nabłonkowe, które wyścielają jelito, powodując wyciek płynów. Inni postulują, że leki stymulują wydzielanie jonów chlorkowych, powodując masowy exodus wody z nabłonka jelitowego.

W ciężkich przypadkach biegunki związanej z ART podejrzane leki mogą wymagać podstawienia, jeśli leczenie objawowe zakończy się niepowodzeniem.

Wpływ HIV na przewód pokarmowy

Od dawna wiadomo, że HIV powoduje uszkodzenie immunologiczne w przewodzie pokarmowym, szczególnie w komórkach śluzowych, które zawierają tzw. tkankę limfatyczną związaną z jelitami (GALT). GALT jest wczesnym miejscem do replikacji wirusa HIV i wyczerpania komórek CD4 po wystąpieniu infekcji. Nieleczony HIV może powodować nieodwracalne uszkodzenie tych tkanek, nawet po rozpoczęciu ART.

Przewlekły stan zapalny związany z długotrwałą infekcją może również niekorzystnie wpływać na funkcję błony śluzowej jelit, prezentując objawy zapalne jelitowe. W niektórych przypadkach wpływają nawet neurony w jelitach, powodując uszkodzenia strukturalne, które mogą bezpośrednio przyczyniać się do biegunki związanej z HIV.

Inne leki nie zawierające HIV

Podczas gdy najczęściej koncentrujemy się na lekach przeciwretrowirusowych pacjenta, gdy występuje biegunka, potencjalnie mogą wnieść inne czynniki.

Antybiotyki, na przykład, mogą zabijać pewne bakterie w jelitach, które są poza tym niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jelit. Leki te obejmują Bactrim (trimetoprim / sulfametoksazol), często stosowany jako profilaktyka w pneumocystis jirovecii pneumonia (PCP); i rifampina stosowana w leczeniu koinfekcji gruźlicy (TB).

Podobnie leki zobojętniające zawierające magnez mogą potencjalnie powodować biegunkę lub ją pogarszać, a także takie popularne bez recepty leki jak Tagamet (cymetydyna), Nexium (esomeprazol) i Prilosec (asomeprazol).

Ziołowe herbaty zawierające sennę, stosowane do "detoksykacji" i utraty wagi, są również znane jako działające przeczyszczająco.

Diagnoza i leczenie

U osób, u których występuje łagodna do umiarkowanej biegunka, dostępne są niektóre leki dostępne bez recepty i przepisane leki w celu leczenia tego objawu.Należą do nich Imodium (dostępne zarówno w sprzedaży bez recepty, jak i na receptę), Lomotil (na receptę) i Sandostatin (na receptę).

W grudniu 2012 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła lek Mytesi (crofelemer) specjalnie w celu złagodzenia objawów niezakaźnej biegunki u osób zakażonych wirusem HIV przyjmujących leki przeciwretrowirusowe.

W przypadku pacjentów z przewlekłą lub ciężką biegunką, należy dokonać oceny w połączeniu z wykwalifikowanym specjalistą w dziedzinie HIV. Oceny powinny obejmować dokładny przegląd historii leczenia pacjenta i HIV, a także badanie fizykalne.

Próbka kału jest zalecana do badania mikrobiologicznego. Jeśli nie zidentyfikowano żadnej przyczyny zakaźnej, należy rozważyć badanie endoskopowe. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów z ciężką biegunką (tj. 10 lub więcej wypróżnień dziennie) lub u osób z ciężką supresją immunologiczną lub klinicznymi objawami HIV. Badania radiologiczne są zaleceniem dla pacjentów z podejrzeniami nowotworów złośliwych.

Względy żywieniowe powinny obejmować ograniczenie lub unikanie tłustych lub pikantnych potraw; kofeina (w tym kawa, herbata i czekolada); nierozpuszczalne włókna ("pasza objętościowa"); produkty o wysokiej zawartości cukru (szczególnie te zawierające syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy); i surowe lub niedogotowane potrawy.

Probiotyki - korzystna, aktywna na żywo kultura bakterii znalezionych w mleku, jogurcie i kefiru - może często przeciwdziałać biegunce wywołanej przez antybiotyki, odtwarzając naturalną florę jelita. Jeśli nietolerancja laktozy dostępne są również tabletki lub kapsułki.

W przypadku biegunki należy zapewnić odpowiednią hydratację przy regularnym przyjmowaniu płynów, mając na względzie zastąpienie utraconych elektrolitów (poprzez żywność bogatą w elektrolit, suplementację diety lub napoje o niskiej zawartości cukru). Mniejsze, częstsze posiłki mogą również wywierać mniejszą presję na jelitach podczas napadów biegunki.