Biegunka bez bólu może być funkcjonalną biegunką

Funkcjonalna biegunka to stan zdrowia, w którym dana osoba doświadcza przewlekłej biegunki bez wyraźnej przyczyny. Jest to jedno z funkcjonalnych zaburzeń żołądkowo-jelitowych (FGD), które określa się jako nawracające problemy z układem pokarmowym bez towarzyszących objawów choroby, urazu lub problemów strukturalnych zidentyfikowanych podczas testów diagnostycznych.

Brak nieprawidłowości w testach diagnostycznych nie oznacza, że ​​biegunka czynnościowa i FGD nie są ważne, realne ani ważne. Objawy są realne i mogą powodować negatywne skutki zdrowotne, a Ty możesz skorzystać z modyfikacji stylu życia lub leczenia.

Kryteria

Kryteria diagnostyczne Rzym IV kategoryzują FGD, w tym funkcjonalną biegunkę, zgodnie ze szczegółowymi definicjami.

Funkcjonalne kryteria biegunki to:

• Doświadczenie luźnych lub wodnistych stolców
• Brak bólu z biegunką
• Biegunka występująca w co najmniej 75 procentach wypróżnień
• Co najmniej sześć miesięcy objawów, z których co najmniej trzy miesiące muszą być następujące po sobie
• Brak możliwej do zidentyfikowania przyczyny (strukturalnej lub biochemicznej)

Funkcjonalna biegunka i zespół jelita drażliwego (IBS)

Zespół jelita drażliwego (IBR) to rodzaj FGD. Gdy przewlekła biegunka jest dominującym objawem IBS, zdiagnozować można przewlekły zespół jelita drażliwego (IBS-D) z przewagą biegunki.

Biegunka funkcjonalna charakteryzuje się brakiem bólu brzucha, natomiast IBS-D może powodować bóle brzucha. Oba zaburzenia obejmują częste luźne stolce i mogą również obejmować takie objawy, jak: nagłe parcie, gaz, wzdęcia, śluz w kale oraz poczucie niepełnej ewakuacji.

Funkcjonalna biegunka jest często uważana za podtyp IBS-D.

Diagnoza

Funkcjonalną biegunkę rozpoznaje się w procesie wykluczenia. Oznacza to, że można zdiagnozować biegunkę funkcjonalną dopiero po wykluczeniu innych zaburzeń trawienia lub problemów zdrowotnych.

Zazwyczaj lekarz przeprowadzi badanie stanu zdrowia, wykona badanie przedmiotowe i może zlecić testy laboratoryjne, takie jak badanie krwi i analiza próbki kału. Inne możliwe testy mogą obejmować badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa jamy brzusznej (CT), ultrasonografia lub rezonans magnetyczny (MRI). Testy inwazyjne, takie jak kolonoskopia lub endoskopia, mogą również pomóc w zidentyfikowaniu przyczynowego stanu chorobowego.

Diagnozy różnicowe

Możliwe przyczyny biegunki, które należy wykluczyć przed rozpoznaniem biegunki czynnościowej obejmują:

• Zakażenie przewodu pokarmowego (GI), w tym przewlekłe zakażenie: Infekcje notorycznie powodują luźne stolce. Większość zakażeń przewodu pokarmowego trwa nie dłużej niż kilka tygodni i zwykle ustępuje samoistnie. Jednak przewlekłe infekcje, które można zdiagnozować za pomocą próbki kału, mogą powodować długotrwałe objawy.
• Skutki uboczne leków: Szereg leków może wywoływać biegunkę i możesz rozwinąć ten efekt uboczny, nawet jeśli przyjmujesz leki przez pewien czas bez biegunki.
• Dieta: Różne alergie pokarmowe i wrażliwość mogą powodować luźne stolce bez bólu. Po zjedzeniu niektórych pokarmów może pojawić się biegunka.
• Nietolerancja glutenu: To może rozwijać się z wiekiem i może być związane z nadwrażliwością na gluten lub może powodować biegunkę niezależnie od diety.
• Wrażliwość na gluten: Staje się to coraz częstszym problemem. Możesz spróbować diety bezglutenowej przez kilka tygodni, aby sprawdzić, czy nie ma zmniejszenia biegunek.
• Nietolerancja laktozy: Względnie powszechny problem, nietolerancja laktozy charakteryzuje się biegunką i skurczami po jedzeniu lub piciu produktów mlecznych.

• Złe wchłanianie fruktozy: To może być trudniejsze do zidentyfikowania niż nietolerancja laktozy, ale wycinanie pokarmów, które zawierają fruktozę przez kilka tygodni, może pomóc ci ocenić, czy fruktoza przyczynia się do twojej biegunki.
• Złośliwe wchłanianie z powodu gastrycznego obwodnicy: Złagodzenie wchłaniania jest częstym problemem spowodowanym przez operację bariatryczną, w której usuwa się części układu pokarmowego, aby zapobiec nadmiernemu spożyciu i nadmiernemu wchłanianiu kalorii.
• Rak żołądkowo-jelitowy: Rak może powodować krwawienie i utratę masy ciała i może objawiać się szeregiem mniej powszechnych objawów, takich jak biegunka.
• Neuropatia autonomiczna: Często spowodowane przez przewlekłe używanie alkoholu, neuropatia może zaburzać działanie nerwów w całym organizmie, w tym w nerwach układu pokarmowego, potencjalnie powodując biegunkę.

Po usunięciu pęcherzyka żółciowego istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia biegunki czynnościowej.

Leczenie

Zazwyczaj leczenie biegunki czynnościowej ma na celu zmniejszenie objawów poprzez modyfikacje dietetyczne, takie jak wyeliminowanie ewentualnych spustowych pokarmów i powolne zwiększanie spożycia błonnika. Jeśli stres wydaje się być czynnikiem sprzyjającym, pomocne mogą okazać się strategie radzenia sobie ze stresem.

Twój lekarz może wydać Ci receptę lub zalecenie na jeden z następujących leków, aby zmniejszyć biegunkę:

• Lek przeciwbiegunkowy, taki jak Imodium (loperamid)
• Lek przeciwskurczowy
• Docelowy antybiotyk, taki jak Xifaxan (rifaksymina)
• Środek wiążący kwasy żółciowe, taki jak Questran (cholestyramina)
• Antydepresant spowalnia ruchliwość przewodu pokarmowego