System klasyfikacji D'amico dla raka prostaty

System klasyfikacji D'amico jest jednym z najszerzej stosowanych podejść do oceny ryzyka raka prostaty. Pierwotnie opracowany w 1998 roku przez badacza medycznego o nazwie D'amico, ten system klasyfikacji ma na celu ocenę ryzyka nawrotu po miejscowym leczeniu raka prostaty. Kategoryzuje pacjentów na trzy grupy ryzyka oparte na ryzyku: niskie, pośrednie i wysokie ryzyko, stosując takie środki, jak poziomy PSA we krwi, stopnie Gleasona i stadia guza za pomocą T-score

Funkcja i znaczenie systemu klasyfikacji D'amico

System klasyfikacji grup ryzyka D'amico został opracowany w celu oszacowania prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia u każdego pacjenta stosującego dany zestaw parametrów i jest szeroko stosowany jako jedno z wielu zindywidualizowanych narzędzi oceny ryzyka. Analiza ta może pomóc osobom walczącym z rakiem prostaty w podejmowaniu bardziej świadomych decyzji dotyczących leczenia.

Definiując raka gruczołu krokowego jako część jednej z tych trzech grup, system ten może potencjalnie pomóc tobie i twojemu lekarzowi w podejmowaniu bardziej świadomych decyzji dotyczących leczenia. Jest wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę podejmując decyzję o leczeniu raka gruczołu krokowego, w tym o długotrwałej jakości życia i innych czynnikach ryzyka lub chronicznych schorzeniach zdrowotnych. Wszystkie terapie raka prostaty niosą pewien poziom ryzyka powikłań lub działań niepożądanych.Jak poważne mogą być te komplikacje, będzie się różnić w zależności od osoby, ale ważne jest, aby pamiętać o wyborze planu leczenia.

Jak działa system

Po pierwsze, ważne jest, aby zebrać swoje liczby:

• PSA: Będziesz potrzebował wyników testu PSA, testu krwi, który wykrywa antygen swoisty dla gruczołu krokowego - białko wytwarzane przez komórki twojej prostaty.
• Wynik Gleasona: Wyniki twojego wyniku Gleasona, podane na podstawie mikroskopowego wyglądu twoich komórek rakowych.
• Stopień zaawansowania klinicznego T: I twój etap T, rozmiar twojego guza widziany na USG lub podczas badania doodbytniczego.

Na podstawie tych liczb ryzyko można sklasyfikować jako:

• Niskie ryzyko: Osoby z PSA mniejsze lub równe 10, wynik Gleasona mniejszy lub równy 6 lub w fazie klinicznej T1-2a
• Ryzyko pośrednie: Mężczyźni z PSA między 10 a 20, Gleason 7 punktów lub są na etapie klinicznym T2b
• Wysokie ryzyko: Osoby z PSA powyżej 20, Gleasonem równe lub większe niż 8 lub w fazie klinicznej T2c-3a.

Co badania mówią o systemie

W dwóch badaniach, w których uczestniczyło ponad 14 000 przypadków raka prostaty, oceniano zdolność do przewidywania specyficznych dla raka i całkowitego czasu przeżycia, a także znaczenie kliniczne takiego opartego na ryzyku systemu klasyfikacji we współczesnej medycynie.

W badaniach oceniano przeżywalność po operacji za pomocą metody zwanej metodą Kaplana-Meiera. Ta analiza oblicza przeżywalność wolnego od nawrotów biochemicznych (BRFS), co oznacza przeżycie z powodu raka gruczołu krokowego bez wystarczająco wysokiego poziomu PSA, aby nazwać to nawrotem raka, częstości u pacjentów z różnymi stadiami raka. Te przewidywane wskaźniki przeżywalności zostały następnie porównane z rzeczywistymi przypadkami, aby sprawdzić, czy zastosowanie systemu klasyfikacji opartego na ryzyku D'amico pomogło pacjentowi w podjęciu bardziej świadomej decyzji dotyczącej leczenia, a tym samym zwiększyło szanse przeżycia.

Badania wykazały, że mężczyźni, którzy mieli więcej dostępnych informacji prognostycznych (takich jak system klasyfikacji oparty na ryzyku D'amico) mieli ogólnie wyższy wskaźnik przeżycia po leczeniu raka prostaty, szczególnie u mężczyzn z wysokim ryzykiem nawrotu.

Jednak system nie jest w stanie dokładnie oszacować ryzyka nawrotu u osób z wieloma czynnikami ryzyka. Ponieważ liczba przypadków raka prostaty z wieloma czynnikami ryzyka wzrasta, system klasyfikacji D'amico może nie być tak istotny dla mężczyzn z rakiem prostaty i ich lekarzy, jak innych technik oceny.