System klasyfikacji migotania przedsionków

Migotanie przedsionków nie jest najczęstszym zaburzeniem rytmu serca, ale jest najczęstszą arytmią, która może wywołać tragiczne konsekwencje. Ale nie wszystkie migotanie przedsionków jest takie samo. Czasami ryzyko związane z migotaniem przedsionków jest znaczne; w innych przypadkach ryzyko nie jest tak wysokie.

Tak więc, starając się kategoryzować stopień ryzyka związanego z migotaniem przedsionków u poszczególnych pacjentów, lekarze na przestrzeni lat opracowali kilka różnych systemów klasyfikacji, aby opisać różne "typy" migotania przedsionków. Te różne schematy klasyfikacji, wszystkie opracowane z intencją szlachty, zaowocowały wieloma mylącymi terminologiami, które dla wielu lekarzy nie wyjaśniły problemu i faktycznie przyniosły odwrotny skutek.

W celu umieszczenia lekarzy na tej samej stronie w odniesieniu do migotania przedsionków, w 2014 r. Został ustanowiony ogólny system klasyfikacji przez American Heart Association, American College of Cardiology i Heart Rhythm Society. Ten system klasyfikacji ma pomóc lekarzom zdecydować, jak oceniać pacjentów z migotaniem przedsionków i jak najlepiej je leczyć. To system klasyfikacji powinien teraz zastąpić wszystkie starsze.

Nowa klasyfikacja uznaje, że migotanie przedsionków jest najczęściej stanem progresywnym. Na początku zaburzenia rytmu zwykle występują w epizodach, które są przerywane i krótkie. Z biegiem czasu epizody stają się częstsze i dłuższe. Ostatecznie u wielu pacjentów migotanie przedsionków całkowicie zastępuje normalny rytm serca i staje się trwałe.

"Typ" migotania przedsionków, który występuje u osób, u których po raz pierwszy zdiagnozowano tę arytmię, może pomóc lekarzowi w sformułowaniu zaleceń dotyczących najbardziej odpowiedniego podejścia do terapii. Im bardziej zaburzona jest arytmia pacjenta w kierunku permanentnego migotania przedsionków, tym mniej prawdopodobne jest przywrócenie prawidłowego rytmu serca i jego utrzymanie.

System klasyfikacji migotania przedsionków

Oto obecny ustandaryzowany system klasyfikacji migotania przedsionków.

Migotanie przedsionków: Migotanie przedsionków uważa się za napadowe (termin medyczny "przerywany"), jeśli występuje w dyskretnych epizodach krótszych niż siedem dni. W wielu przypadkach napadowe migotanie przedsionków może trwać tylko minuty do godzin. Epizody napadowego migotania przedsionków mogą występować bardzo często lub dość rzadko.

U niektórych pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków występują krótkie epizody, które nie wywołują żadnych objawów i są całkowicie "subkliniczne". Oznacza to, że ani pacjent, ani jego lekarz nie są świadomi występowania epizodów migotania przedsionków. W takich przypadkach arytmia jest zwykle nieoczekiwanie wykryta podczas monitorowania serca. Subkliniczne migotanie przedsionków jest ważne, ponieważ, podobnie jak cięższe przypadki migotania przedsionków, może prowadzić do udaru.

Właśnie te subkliniczne epizody migotania przedsionków mają na celu wykrycie produktów konsumenckich, takich jak Apple Watch i AliveCor. Wczesne wykrycie napadowego migotania przedsionków może pozwolić na zapobiegawcze leczenie w celu zmniejszenia ryzyka udaru. Ponadto osoby z napadowym migotaniem przedsionków częściej odpowiadają na leczenie mające na celu całkowite wyeliminowanie migotania przedsionków.

Trwałe migotanie przedsionków:W tej drugiej kategorii migotanie przedsionków występuje w epizodach, które nie kończą się w ciągu siedmiu dni. Innymi słowy, w odróżnieniu od napadowego migotania przedsionków, utrzymujące się migotanie przedsionków ma tendencję do długotrwałego działania. W rzeczywistości, aby przywrócić normalny rytm serca, najczęściej konieczna jest interwencja medyczna. Pacjenci, którzy mają jeden lub więcej epizodów przetrwałego migotania przedsionków, mogą w innych przypadkach mieć epizody napadowego migotania przedsionków, ale teraz są klasyfikowani jako posiadający "utrzymującą się" arytmię. Podczas leczenia osoby z przetrwałym migotaniem przedsionków, elektrofizjolodzy serca dążą do leczenia w celu pozbycia się migotania przedsionków i przywrócenia normalnego rytmu serca.

Długotrwałe utrzymujące się migotanie przedsionków: U tych pacjentów epizody migotania przedsionków trwały dłużej niż 12 miesięcy. We wszystkich praktycznych zastosowaniach migotanie przedsionków stało się nową, "wyjściową" arytmią serca u tych pacjentów. Chociaż próby przywrócenia prawidłowego rytmu serca nadal mogą być podejmowane, wysiłki te są mniej prawdopodobne, aby były skuteczne.

Stałe migotanie przedsionków: Jedyna różnica pomiędzy "długotrwałym przetrwałym" a "stałym" migotaniem przedsionków polega na tym, że lekarz i pacjent zgodzili się porzucić dalsze wysiłki w celu przywrócenia normalnego rytmu serca i przejścia do innej strategii leczenia. Stwierdzili oni, że migotanie przedsionków ma charakter trwały i przyjęli strategię kontroli częstości rytmu serca.

Awaryjne migotanie przedsionków i zastawkowe

Inną klasyfikacją migotania przedsionków, o której będzie się powszechnie słyszeć, jest migotanie przedsionków zastawki dwudzielnej w porównaniu z niezastawkowym migotaniem przedsionków; to znaczy, czy migotanie przedsionków jest związane z zastawkową chorobą serca, taką jak niedomykalność mitralna.

Ze względów praktycznych klasyfikacja ta jest brana pod uwagę tylko podczas podejmowania decyzji o leczeniu przeciwzakrzepowym, aby zapobiec udarowi. Zasadniczo pacjenci z migotaniem przedsionków migotania przedsionków praktycznie zawsze potrzebują leczenia przeciwzakrzepowego; pacjenci z niezastawkowym migotaniem przedsionków nie mogą.

Słowo od DipHealth

Główną zaletą tego systemu klasyfikacji migotania przedsionków jest to, że standaryzuje on nomenklaturę, tak że kiedy lekarze mówią do siebie nawzajem o migotaniu przedsionków, wszyscy mają na myśli to samo. Pomaga ci także zrozumieć twój stan.

Ponadto daje lekarzom pewne wyobrażenie o tym, jak daleko rozwinęło się migotanie przedsionków pacjenta w kierunku stałego rytmu serca, a tym samym, jak prawdopodobne jest, że strategia mająca na celu przywrócenie prawidłowego rytmu może być skuteczna. W ostatecznym rozrachunku pomoże to Tobie i Twojemu lekarzowi podjąć decyzję o leczeniu, która jest dla Ciebie najlepsza.