Co, jeśli Twoje Obduszone Dziecko Mówi Ci, że Łatwa Praca jest Ciężka?

Wyobraź sobie, że twoje młode, utalentowane dziecko mówi ci kiedyś, że praca w szkole jest zbyt trudna. Jeśli jesteś podobny do mnie, prawdopodobnie będziesz zdezorientowany. W jaki sposób utalentowane dziecko może znaleźć pracę w szkole? Być może myślisz, że mogą to być objawy niepełnosprawności intelektualnej. Ale nie, to nie to.Już wiesz, że Twoje dziecko nie ma LD. A twoje dziecko nie zostało przyspieszone i nie jest w utalentowanym programie. Co zatem może oznaczać Twoje dziecko, kiedy mówi, że jego praca w szkole jest ciężka?

Okazuje się, że dla niektórych utalentowanych dzieci praca jest tak łatwa, że ​​ukończenie jej prawie fizycznie bolesne. Trudno jest skoncentrować się na pracy, która jest żmudnie nudna i bezcelowa. Czasami więc, gdy uzdolnione dziecko mówi, że ma problemy z wykonywaniem pracy, ponieważ jest to zbyt trudne, tak naprawdę mówi, że praca jest zbyt ŁATWA. Jeśli twoje dziecko powiedziało swojemu nauczycielowi, że praca jest "zbyt trudna", nie będzie łatwo przekonać nauczyciela, że ​​twoje dziecko potrzebuje więcej, a nie mniej wymagającej pracy. Ale twoje szanse na sukces są lepsze, jeśli wiesz, co robić.

Dlaczego łatwa praca może być trudna do zrobienia

Jeśli czytasz o mojej podróży jako rodzic utalentowanego dziecka, będziesz wiedział, że mój syn był wczesnym samoukiem. W czasie, gdy był w pierwszej klasie, czytał już trzecią i czwartą klasę książek o kosmosie i wszechświecie. Czytał tak wiele z tych książek, że skończyły się książki na jego poziomie czytelniczym w bibliotece naszego miasta i często musiałyśmy jeździć do innych oddziałów. A jednak został poproszony o przeczytanie książek o pierwszej klasie na tematy takie jak króliki na podwórku. Było to dla niego strasznie bolesne. Nie mógł usiedzieć na tyle długo, by przeczytać materiał i nie był wcale zainteresowany odpowiedzią na pytania. Chciał przeczytać więcej o nauce. Ale … wierzcie lub nie, zabroniono mu wnoszenia własnych książek naukowych do szkoły!

Staranie się, aby nauczyciel i główny nauczyciel mojego syna zrozumieli, że problem okazał się niezwykle trudny. Powiedział już swojemu nauczycielowi, że praca była "zbyt trudna". I oczywiście interpretowała to w taki sposób, że zmagał się z koncepcjami i pracą. Szybko zyskałem reputację jednego z "tych" rodziców - no wiesz … tego, który popycha swoje dziecko, aby się uczył, kiedy powinien grać. Później dowiedziałem się, że dyrektor rzeczywiście zabrał mojego syna z klasy do jej biura, aby mógł mieć czas "zabawy", który jej zdaniem nie był w domu.

Kiedy zrozumiałem, o co prosił mojego syna, wiedziałem, dlaczego nazwał to dzieło "twardym". Trudno mu było skoncentrować się na takich przyziemnych i nieciekawych opowieściach, kiedy był tak przyzwyczajony do nauki fascynujących faktów na temat świata z tego, co przeczytał. To pozwoliło mi przygotować się na spotkanie z nauczycielem mojego syna.

Bądź przygotowany i dostarczaj dowodów

Najlepszym sposobem, aby przekonać nauczyciela (i dyrektora szkoły) dziecka, że ​​praca w szkole jest zbyt łatwa, kiedy dziecko już "przyznało", że jest to zbyt trudne, jest dostarczenie dowodów na poparcie twojego wniosku, że twoje dziecko potrzebuje więcej, a nie mniej wyzwania.

Po pierwsze, dowiedz się, co dokładnie jest, co Twoje dziecko prawdopodobnie uważa za "zbyt trudne". W naszym przypadku było to między innymi odpowiadanie na pytania dotyczące czytania ze zrozumieniem na historie, które były nudne i zdecydowanie zbyt proste i uproszczone.

Po drugie, zbieraj informacje, których możesz użyć do wsparcia swojej pozycji. W moim przypadku napisałem bardzo długą listę książek, które czytał mój syn. Jestem prawie pewny, że to było więcej niż jedna strona. Zebrałem też krótki stos jego ulubionych encyklopedii naukowych, których używał jako podręczników - i po prostu dla zabawy. Nie miałem takiego, ale jeśli masz portfolio swoich dzieci, zbierz je, żeby pokazać nauczycielowi. Zbierałem także kopie artykułów o potrzebach uzdolnionych dzieci do trudnej pracy. Były to artykuły naukowe, które każdy nauczyciel lub dyrektor miałby o wiele trudniej odprawić.

Nie zawsze łatwo jest znaleźć artykuły naukowe, ale jeśli mieszkasz w pobliżu uniwersytetu lub college'u społecznościowego, wizyta w ich bibliotece powinna ci pomóc. Możesz również wypróbować wyszukiwanie w Google Scholar, jeśli nie masz łatwego dostępu do biblioteki uniwersyteckiej. Chociaż możesz dostać artykuły, które nie są tak naukowe, będziesz miał większą szansę na Google Scholar niż na Google. Możesz również znaleźć tylko streszczenia zamiast pełnych artykułów, ale to jest początek.

Innym dobrym rodzajem artykułu do uzyskania kopii są te w strefie proksymalnego rozwoju. Zaletą tego drugiego rodzaju artykułu jest to, że dotyczy WSZYSTKICH uczniów, nie tylko uzdolnionych, ale z pewnością wytłumaczy potrzebę stosowania trudnych materiałów. Inne artykuły, których należy szukać, to te specyficzne dla tego, co widzisz jako część problemu. Na przykład, czy nuda sprawia, że ​​dziecko źle się zachowuje? Poszukaj artykułów o tym, jak nuda może prowadzić do problemów z zachowaniem.

Kolejny rodzaj dowodów, które możesz zebrać, jest bardziej osobisty. W moim przypadku kupiłem list napisany przez moją szwagierkę, w której napisała o swoich zmaganiach, próbujących zaspokoić potrzeby mojego siostrzeńca, gdy był młody. To był poruszający i raczej łamiący serce list, ale przyczynił się do mojej sprawy.

Po zebraniu wszystkich informacji, list, artykułów, portfolio i wszystkiego, co według ciebie pomoże wesprzeć twoją sprawę, umów się na rozmowę z nauczycielem twojego dziecka.

Rozmowa z urzędnikami szkolnymi

Nie było łatwo wygrać z dyrektorem i nauczycielem, a kiedy spróbowałem ponownie dwa lata później w innej szkole, nie udało mi się - mimo że do tego czasu miałem testy, by potwierdzić to, co powiedziałem, że mój syn potrzebuje. Mimo to łatwiej jest odnieść sukces, jeśli wiesz, jak rozmawiać z urzędnikami szkolnymi. Oto kilka wskazówek.

1. Skup się na swoim dziecku. Często będziesz opowiadał o innych dzieciach w klasie - o tym, jak sobie radzą, z czym walczą, co robią dobrze, czego potrzebują.Grzecznie odpowiedz, mówiąc, że cieszycie się, że szkoła dotyczy wszystkich dzieci, ale wasza troska dotyczy waszego dziecka.

2. Nie używaj słowa "G". Niestety, słowo "utalentowany" często nie doprowadzi cię do zamkniętego umysłu. Byłoby miło, gdyby urzędnicy szkolni na całym świecie rozumieli uzdolnienia i potrzeby uzdolnionych dzieci, ale niestety tak nie jest. Używanie słowa "G" często oznacza cię jako nachalnego rodzica, który można zignorować.

3. Porozmawiaj o potrzebach swojego dziecka. Możesz porozmawiać o tym, czego Twoje dziecko potrzebuje, bez używania słowa "G". Czy Twoje dziecko potrzebuje szybszego tempa? Więcej dogłębnej nauki? Więcej efektów wizualnych? Więcej ćwiczeń praktycznych? Więcej niezależnych możliwości badawczych? Opowiedz o swoim dziecku jako o osobie, a nie członku grupy.

To w tym kontekście możesz omówić, co sprawia, że ​​praca dla twojego dziecka jest "trudna". Może to być "trudne" dla Twojego dziecka, na przykład, skupienie się na lekcjach, które nie dają możliwości bardziej dogłębnego uczenia się.

Wyniki mojego spotkania

Jestem bardzo wdzięczny, że moje spotkanie zakończyło się sukcesem i wiele zawdzięczam temu przygotowaniom do spotkania. Wszystko pomogło, łącznie z osobistymi doświadczeniami mojej szwagierki - spisane, nie słownie przekazane. Dyrektor i nauczyciel zgodzili się na eksperyment. Zgodzili się, aby mój syn przyniósł swoje książki naukowe do klasy i nazwał go "autorytetem naukowym" pierwszej klasy (Pomyśl o Dorothy Ann w książkach Magicznego autobusu szkolnego). Żadne z pozostałych dzieci nie było tym zdenerwowane. W rzeczywistości to się podobało. Cieszyli się, że mogli rozmawiać z kolegą z klasy o pytaniach naukowych, które mieli. Wszyscy byli szczęśliwi, w tym mój syn, którego zachowanie zmieniło się dramatycznie z dnia na dzień. Tak niewiele potrzeba, aby dać mojemu synowi to, czego potrzebował. Trudno zrozumieć, dlaczego tak długo trwało i dlaczego tak wielu rodziców uzdolnionych dzieci nie jest w stanie zaspokoić swoich potrzeb dziecka.