Czy powinieneś kłamać komuś z chorobą Alzheimera?

Pytanie: Mój tata ma chorobę Alzheimera. Czy kiedykolwiek okłamywać go, jeśli go uspokoi?

Odpowiedź: Wielu opiekunów zastanawia się, czy okłamać kogoś z chorobą Alzheimera lub innego rodzaju demencją, gdy okazuje się, że próba przekonania ich krewnych do prawdy nie działa.

Wiele lat temu uważano, że orientacja na rzeczywistą rzeczywistość powinna być stosowana, gdy osoby z chorobą Alzheimera są zdezorientowane. Innymi słowy, jeśli dana osoba sądziła, że ​​jej rodzice wciąż żyją, zaleca się, aby powiedziano jej prawdę - że jej rodzice nie żyją - aby ją przywrócić do rzeczywistości.

Oczywiście takie podejście nie działa, ponieważ tylko bardziej denerwuje osobę. Alzheimer wpływa na mózg w taki sposób, że próbuje uzasadnić lub użyć logiki z osobą już nie działa. Zapomnieli, że ich ukochana osoba umarła i mówi się bez ogródek, że to wpływa na nich tak, jakby po raz pierwszy otrzymywali nowe. Mogą zacząć płakać, pytać, jak umarł ich ukochany, a potem martwić się o udział w pogrzebie.

W większości sytuacji dezorientacji orientacja rzeczywistości nie jest już zalecana. Zamiast tego, zaleca się, abyśmy my uprawomocnić uczucia danej osoby. Na przykład, jeśli twój ojciec jest zdenerwowany i chce zobaczyć swoją własną matkę (która już nie żyje), może tęsknić za matką lub myśleć o czymś z przeszłości, które chce rozwiązać. Spróbuj potwierdzić swoje uczucia, mówiąc: "To brzmi jakbyś myślał o swojej matce. Powiedz mi więcej o niej." Często osoba zacznie wspominać i zapomnieć, dlaczego był zdenerwowany. Uznając jego uczucia, nie zgadzasz się ani nie zgadzasz z ideą, że jego matka wciąż żyje.

Oprócz sprawdzania poprawności, przekierowanie jest pomocnym podejściem do tych sytuacji. Przekierowanie polega na zwróceniu uwagi ukochanej na coś przyjemnego. W powyższym przykładzie możesz przekierować swojego ojca na zajęcia, które znasz, jak lubi słuchać muzyki lub grać w prostą grę, która nie jest dla niego przytłaczająca.

Chociaż kłamanie nie jest zalecane jako zwykłe podejście, czasami sprawdzanie poprawności i przekierowanie nie działają. Jeśli twój ojciec upiera się przy patrzeniu na swoją matkę i okazuje się, że uspokaja się tylko wtedy, gdy mówisz mu, że poszła do sklepu, to jest w porządku. Nie ma potrzeby, aby czuć się winnym, mówiąc o "terapeutycznym kłamstwie", jeśli czuje się bardziej spokojny w stosunku do kłamstwa niż prawdy.

Niektórzy autorzy, tacy jak Naomi Feil, który był pionierem podejścia do walidacji, uważają, że ryzykowne jest podawanie terapeutycznych kłamstw, ponieważ czuje, że na pewnym poziomie osoba z chorobą Alzheimera zna prawdę; dlatego kłamstwo może zagrozić relacjom między opiekunem a osobą chorą. Jednak inni sugerowali, że to ryzyko występuje tylko wtedy, gdy kłamstwo jest rzeczywiście skandalicznym kłamstwem.

Na przykład, jeśli twoja ukochana upiera się, że w łazience jest ktoś obcy i mówisz jej: "Tak, to twój ulubiony artysta, Wayne Newton, a on przyszedł śpiewać dla ciebie!" istnieje duża szansa, że ​​twój ukochany będzie sceptycznie nastawiony do twoich roszczeń, a może nawet stanie się nieufny wobec ciebie. To znacznie różni się od terapeutycznych kłamstw, takich jak: "Właśnie sprawdziłem łazienkę i musiał odejść, ponieważ nie ma nikogo tam".

Słowo od DipHealth

W obliczu tego dylematu, pamiętaj, aby najpierw spróbować walidacji i przekierowania, ponieważ te podejścia często zdziałają sztuczkę. Najważniejsze jest to, że jeśli białe kłamstwo jest jedynym sposobem, aby ukochana czuła się lepiej w danej sytuacji, Nikomu nie krzywdzicie, pomagacie ukochanemu, wkraczając w jego świat, zamiast narzucać mu rzeczywistość. Należy pamiętać, że takie podejście może działać tylko tymczasowo; podobnie jak wszystkie podejścia do trudnych zachowań, powinien być monitorowany i dostosowywany, gdy wyraźnie nie działa.