Dlaczego potrzebujesz rurki do uszu

W wieku pięciu lat niemal każde dziecko doświadczyło co najmniej jednego epizodu zakażenia ucha środkowego. Większość infekcji ucha albo ustala się samodzielnie (wirusowo), albo skutecznie leczy się antybiotykami (bakteryjnymi). Ale czasami infekcje ucha i / lub płyn w uchu środkowym może stać się przewlekłym problemem prowadzącym do innych problemów, takich jak utrata słuchu, zachowanie i problemy z mową. W takich przypadkach można rozważyć założenie rurki usznej przez lekarza otolaryngologa (ucha, nosa i gardła).

Rurki uszne to maleńkie cylindry umieszczone w bębenku (błona bębenkowa), aby umożliwić dopływ powietrza do ucha środkowego. Mogą one również być nazywane rurkami tympanostomijnymi, rurek myringotomia, rur wentylacyjnych lub rur wyrównujących PE (wyrównywanie ciśnienia).

Rurki te mogą być wykonane z tworzywa sztucznego, metalu lub teflonu i mogą mieć powłokę przeznaczoną do zmniejszenia możliwej infekcji. Istnieją dwa podstawowe typy wkładek usznych: krótkoterminowe i długoterminowe. Rurki krótkoterminowe są mniejsze i zwykle pozostają w miejscu przez sześć miesięcy do roku przed samodzielnym wypadnięciem. Długoterminowe rurki są większe i mają kołnierze, które mocują je na miejscu przez dłuższy czas. Długotrwałe probówki mogą wypaść same z siebie, ale często konieczne jest ich usunięcie przez otolaryngologa.

Tuby słuchowe są często zalecane, gdy dana osoba doświadcza powtarzającego się zakażenia ucha środkowego (ostre zapalenie ucha środkowego) lub ma ubytek słuchu spowodowany uporczywą obecnością płynu w uchu środkowym (zapalenie ucha środkowego z wysiękiem). Warunki te najczęściej występują u dzieci, ale mogą również wystąpić u nastolatków i dorosłych i mogą prowadzić do problemów związanych z mową i równowagą, utratą słuchu lub zmianami w budowie błony bębenkowej. Inne, mniej powszechne warunki, które mogą uzasadniać umieszczenie rurki usznej to zniekształcenie błony bębenkowej lub trąbki Eustachiusza, zespołu Downa, rozszczepu podniebienia i barotraumy (obrażenia ucha środkowego spowodowane zmniejszeniem ciśnienia powietrza), zwykle obserwowane przy zmianach wysokości, takich jak latanie i nurkowanie.

Każdego roku wykonuje się ponad pół miliona zabiegów na uszach u dzieci, co czyni je najczęstszą operacją dziecięcą wykonywaną w znieczuleniu. Średni wiek wkładania rurki słuchowej wynosi jeden do trzech lat. Wkładanie rurki usznej może:

• zmniejszyć ryzyko infekcji ucha w przyszłości
• przywrócić utratę słuchu spowodowaną płynem ucha środkowego
• poprawić problemy z mową i problemy z równowagą, oraz
• poprawiają zachowanie i problemy ze snem powodowane przewlekłymi infekcjami ucha.

Rurki uszne są wkładane przez ambulatoryjną procedurę chirurgiczną zwaną myringotomią. Myringotomy odnosi się do nacięcia (dziury) w błony bębenkowej lub błony bębenkowej. Najczęściej wykonuje się to pod mikroskopem chirurgicznym za pomocą małego skalpela (malutki nóż), ale można go również wykonać za pomocą lasera. Jeśli rurka uszna nie jest włożona, otwór wyleczy się i zamknie w ciągu kilku dni. Aby temu zapobiec, w otworze umieszcza się rurkę uszną, aby utrzymać ją otwartą i umożliwić dostęp powietrza do przestrzeni ucha środkowego (wentylacja).

Lekkie znieczulenie ogólne podaje się małym dzieciom. Niektóre starsze dzieci i dorośli mogą być w stanie tolerować zabieg bez znieczulenia. Wykonano śluzówkę i płyn za błoną bębenkową (w uchu środkowym) jest odsysany. Rurka uszna jest następnie umieszczana w otworze. Krople do ucha można podawać po założeniu wkładki dousznej i mogą być konieczne przez kilka dni. Zabieg trwa zwykle krócej niż 15 minut, a pacjenci szybko się budzą.

Czasami otolaryngolog zaleci usunięcie tkanki gruczołowej (tkanki limfatycznej w górnych drogach oddechowych za nosem), gdy umieszczane są rurki uszne. Jest to często brane pod uwagę, gdy konieczne jest ponowne włożenie rurki. Aktualne badania wskazują, że usunięcie tkanki gruczołowej równoczesnej z umieszczeniem rurek usznych może zmniejszyć ryzyko nawracających infekcji ucha i konieczność powtarzania zabiegu chirurgicznego.

Po operacji pacjent jest monitorowany w sali pooperacyjnej i zazwyczaj wraca do domu w ciągu godziny, jeśli nie występują żadne komplikacje. Pacjenci zwykle doświadczają niewielkiego bólu lub nie odczuwają żadnego bólu pooperacyjnego, ale przejściowo mogą wystąpić nadmierne zmęczenie, drażliwość i / lub nudności ze znieczulenia.

Utrata słuchu spowodowana przez płyn ucha środkowego natychmiast ustępuje po operacji. Czasami dzieci mogą słyszeć o wiele lepiej, że narzekają, że normalne dźwięki wydają się zbyt głośne.

Laryngolog zapewni szczegółowe instrukcje pooperacyjne dla każdego pacjenta, w tym, kiedy należy zwrócić się o natychmiastową uwagę i wizyty kontrolne. Lekarz może również przepisać krople do uszu antybiotyk na kilka dni.

Aby uniknąć przedostania się bakterii do ucha środkowego przez rurkę wentylacyjną, lekarze mogą zalecić utrzymywanie suchych uszu za pomocą zatyczek do uszu lub innych wodoszczelnych urządzeń podczas kąpieli, pływania i uprawiania sportów wodnych. Jednak ostatnie badania sugerują, że ochrona ucha może nie być konieczna, z wyjątkiem nurkowania lub angażowania się w działania wody w nieczystej wodzie, takiej jak jeziora i rzeki. Rodzice powinni skonsultować się z lekarzem prowadzącym w sprawie ochrony słuchu po operacji.

Konsultacja z otolaryngologiem (chirurgiem ucha, nosa i gardła) może być uzasadniona, jeśli u pacjenta lub dziecka wystąpiły powtarzające się lub ciężkie infekcje ucha, infekcje ucha, które nie zostały rozwiązane za pomocą antybiotyków, utrata słuchu spowodowana płynem w uchu środkowym, barotrauma, lub mają anomalię anatomiczną, która hamuje drenaż ucha środkowego.

Myringotomy z wkładaniem wkładek usznych to niezwykle powszechna i bezpieczna procedura z minimalnymi komplikacjami. Kiedy występują komplikacje, mogą one obejmować:

Perforacja - Może się to zdarzyć, gdy wyjdzie tubka lub zostanie usunięta długotrwała probówka, a otwór w błony bębenkowej (bębenek słuchowy) nie zamknie się. Dziurę można załatać za pomocą drobnego zabiegu chirurgicznego o nazwie tympanoplastyka lub plastyka mięśnia sercowego.

Blizny - Każde podrażnienie błony bębenkowej (nawracające infekcje ucha), w tym powtarzające się wstawianie rurki usznej, może powodować blizny zwane tympanosklerozą lub stwardnieniem móżdżku. W większości przypadków nie powoduje to problemów ze słuchem.

Infekcja - Infekcje ucha mogą nadal występować w uchu środkowym lub wokół przewodu słuchowego. Jednak te infekcje są zwykle rzadsze, powodują mniejszy ubytek słuchu i są łatwiejsze do leczenia - często tylko z kroplami do uszu.Czasami nadal potrzebny jest antybiotyk doustny.

Tubki nauszne wychodzą zbyt wcześnie lub pozostają zbyt długo - Jeśli rura ucha wydostanie się z bębna ucha zbyt wcześnie (co jest nieprzewidywalne), płyn może powrócić i może być konieczna ponowna operacja. Zbyt długie rurki uszne mogą powodować perforację lub mogą wymagać usunięcia przez otolaryngologa.