Jak uspokoić dziecko z autyzmem

Dzieci z autyzmem mogą mieć problemy z zarządzaniem swoim zachowaniem. Nawet dobrze funkcjonujące dzieci mogą "stopić się" w sytuacjach, które byłyby tylko umiarkowanym wyzwaniem dla typowego rówieśnika. Dzieci z bardziej nasilonymi objawami mogą bardzo się zdenerwować na co dzień. Kryzysy i lęk mogą bardzo utrudniać uczestnictwo w typowych zajęciach lub, w skrajnych przypadkach, nawet wychodzenie z domu.

Nie zawsze łatwo jest uspokoić dziecko z autyzmem, ale istnieją techniki, które często mogą odnieść sukces. Niektóre wymagają nieco dodatkowego wyposażenia, które zapewnia komfort zmysłowy. Niektóre z tych przedmiotów mogą być używane w takich miejscach jak szkoła lub lokale społecznościowe. Jeśli działają dobrze, są warte swojej wagi w złocie.

Przyczyny niepokoju i stopienia

W przeciwieństwie do typowych rówieśników, niewiele autystycznych dzieci "rzuca napady", aby przyciągnąć więcej uwagi lub uzyskać pożądany rezultat (nowa zabawka, ulubione jedzenie itp.). W większości przypadków dzieci autystyczne reagują na stres fizyczny lub emocjonalny bez określonego programu; po prostu wyrażają podekscytowanie, frustrację lub niepokój lub reagują na "ataki sensoryczne".

Rzeczywistość jest taka, że ​​dzieci z autyzmem, ogólnie, mogą mieć mniejszą kontrolę nad swoimi emocjami niż ich typowi rówieśnicy; w rezultacie emocjonalne eksplozje są (w wielu przypadkach) bardziej powszechne.

Rodzice neurotypów nie zawsze są łatwym przewidzieć, a nawet rozpoznać sytuacje, które mogą zdenerwować dziecko z autyzmem.Zwykłe zmiany w codziennej rutynie, takie jak objazd w drodze do szkoły, mogą być strasznie przykre dla niektórych dzieci z autyzmem (choć nie dla innych). Zapachy takie jak zapach świeżej farby mogą być atakiem sensorycznym. Nawet lampy fluorescencyjne w sklepie spożywczym mogą być przytłaczające dla niektórych osób.

Jednocześnie jednak każde dziecko może reagować inaczej na tę samą sytuację z dnia na dzień. Przytłaczający stresor we wtorek może być odczuwany jako hałas w tle w czwartek.

Ogólnie rzecz biorąc, możliwe jest przewidzenie co najmniej niektórych stresorów i zminimalizowanie ich. Na przykład:

• Bardzo głośne dźwięki, takie jak odgłos fajerwerków, są łatwe do przewidzenia i uniknięcia lub zminimalizowania
• Poważne zmiany w rutynie można przewidywać, omawiać, ćwiczyć i planować
• Nieunikniony hałas i zapachy (takie jak Święto Dziękczynienia u babci) mogą być z góry zarządzane i planowane

Trudno jest również przewidzieć reakcję osoby autystycznej na sytuację społeczną lub sytuację społeczną. Ta sama osoba z autyzmem, która rozpadła się w zatłoczonym centrum handlowym, nie może mieć problemu z przebywaniem w zatłoczonym kinie (zwłaszcza jeśli film jest tym, za którym się ekscytuje). Ponadto, podczas gdy typowo rozwijające się dzieci mogły zranić uczucia, a nawet złość, gdy zostały wykluczone z imprezy towarzyskiej, dziecko z autyzmem może nawet nie zauważyć społecznego lekceważenia. Ewentualnie to samo dziecko, które nie mogło się troszczyć o wykluczenie z imprezy, mogło się strasznie zdenerwować z powodu przyjaznego uderzenia pięścią, postrzegając to jako napaść.

Unikanie, zarządzanie i planowanie potencjalnie trudnych sytuacji może zająć tylko tak daleko. Nikt nie chce żyć życiem poświęconym zakwaterowaniu, a takie życie jest niezwykle ograniczone dla wszystkich zaangażowanych. Lepszym rozwiązaniem jest pomoc dziecku autystycznemu w uspokojeniu jego własnych emocji.

Wskazówki dotyczące zrozumienia i zarządzania zachowaniem Twojego Autystycznego Dziecka

Jak rozpoznać reakcje

Tak jak trudno jest przewidzieć reakcję osoby z autyzmem, może być także trudne interpretowanie autystycznych reakcji na trudne emocje.

W niektórych przypadkach reakcje przyjmują formę poważnych napadów złości, ale inne reakcje mogą wyglądać zupełnie inaczej. Mogą na przykład przybrać postać:

• Skrzeczenie lub inne hałasy
• Boltowanie lub uciekanie (ucieczka)
• Intensywna samostymulacja (szybkie, intensywne kołysanie, stymulacja, samodzielne mówienie itp.)
• Self-aggression (uderzanie głową lub walenie, szczypanie itp.)
• Agresja wobec innych (w rzadkich przypadkach)
• Unikanie zmysłów (zasłanianie uszu, zasłanianie oczu, cofanie się)
• Poszukiwanie zmysłowe (uderzenie w meble, wyciskanie w małe przestrzenie itp.)
• Odmowa zaangażowania
• Zachowania kompulsywne, takie jak wielokrotne dotykanie tych samych obiektów w tej samej kolejności

Niektóre z tych zachowań faktycznie próbują się uspokoić. Inne to po prostu fizyczne przejawy wewnętrznego rozstroju.

Rozpoznawanie meltdowns i silne reakcje w autyzmie

Jak uspokoić dziecko z autyzmem

Istnieją pewne uspokajające czyny i nie, które odnoszą się do większości dzieci z autyzmem. Są one oparte na czynnikach, które mają dzieci autystyczne, w szczególności:

• Trudności ze zrozumieniem norm społecznych i konwencji
• Trudności z używaniem lub używaniem języka mówionego
• Trudności z obserwowaniem lub używaniem komunikacji niewerbalnej
• Nieświadomość innych prawdopodobnych reakcji na zachowania
• Wyzwania zmysłowe, które mogą stać na drodze do pozytywnych zachowań
• Brak motywacji społecznej (chęć akceptacji społecznej)

Wskazówki dotyczące utrzymywania spokoju

Oczywiście najlepszym sposobem na zachowanie spokoju jest zachowanie spokoju na początku. Oznacza to nauczenie dziecka, jak radzić sobie z własnymi uczuciami.

Istnieją pewne techniki, które, choć nie są odporne na awarie, mogą mieć dużą pozytywną różnicę. Wiele z nich jest związanych z terapią integracji sensorycznej - podejście, które pomaga osobom z dysfunkcją czuciową w radzeniu sobie w trudnych sytuacjach. Te techniki obejmują:

1. Zaproponuj "luk ratunkowy". Jeśli twoje dziecko jest łatwo przytłoczone, upewnij się, że Ty i Twoje dziecko wiecie, co powinien zrobić, jeśli lęk lub frustracja zaczyna rosnąć. Możesz wyjść na zewnątrz? Czy możesz wycofać się do sypialni i oglądać ulubione wideo? Tylko świadomość, że istnieje opcja, może czasami zrobić różnicę.
2. Zapewnij dziecku zabawki sensoryczne, które pomogą obniżyć lęk. W rzeczywistości można kupić zabawki sensoryczne, ale łatwe opcje obejmują od miękkich kulek "squeezy" do plasteliny (miękka glinka), brzęczyki (przydatne dla niektórych dzieci) i wiele innych.
3. Zastanów się nad zakupem huśtawek wewnętrznych i zewnętrznych oraz trampoliny. Są to często wspaniałe sposoby dla dzieci z autyzmem, aby uzyskać zmysłowy wkład, którego potrzebują do samoregulacji. Małe wersje wewnętrzne są często dostępne w sklepach z zabawkami; nie trzeba kupować specjalnej "zmysłowej" huśtawki.
4. Wykonaj lub kup kamizelkę obciążoną i / lub koc. Dla niektórych dzieci te ciężkie przedmioty mogą zapewnić poczucie bezpieczeństwa, ułatwiając radzenie sobie z zmysłowymi atakami, które towarzyszą większości szkolnych i społecznościowych doświadczeń.
5. Zastanów się nad kupowaniem "gumiastych" blatów na ołówki i długopisy. Dla niektórych dzieci możliwość gryźć może mieć duże znaczenie
6. Nauczaj (i ucz się) medytacji i technik medytacji z przewodnikiem. Nie wszystkie dzieci z autyzmem mogą korzystać z tych narzędzi, ale wiele z nich czerpie dużo z uważności i powiązanych technik.
7. Upewnij się, że Twoje dziecko ma wystarczającą aktywność fizyczną. Podczas gdy większość typowych dzieci ma dużo czasu, aby biegać i bawić się (lub uczestniczyć w sportach zespołowych), dzieci z autyzmem często spędzają czas po lekcjach w terapii. Dla nich, podobnie jak dla wszystkich innych, ważne jest, aby byli aktywni.
8. Naucz prostych metod zachowania spokoju. W zależności od umiejętności Twojego dziecka, opcje obejmują odliczanie do dziesięciu, odejście, głębokie oddychanie, medytację lub (w razie potrzeby) dostrojenie do uspokajającego wideo lub książki.
9. Dodaj zwierzaka do swojej rodziny. U zwierząt wykazano uspokajający wpływ na dzieci z autyzmem; w rzeczywistości niektóre dzieci z autyzmem mają psy wspierające usługi lub emocjonalne, których głównym zadaniem jest pomaganie dziecku w radzeniu sobie z jego uczuciami.

Techniki pomagające dzieciom z autyzmem radzić sobie z ich emocjami

Wskazówki i techniki dotyczące uspokojenia dziecka z zaburzeniami

Chociaż świetnie jest po prostu unikać denerwowania, prawdziwe życie może uniemożliwić. Gdy tak się stanie, pomocne mogą okazać się wskazówki dotyczące uspokojenia.

1. Bardzo często dzieci z autyzmem wykazują oznaki niepokoju, zanim "stopią się" lub bardzo się zdenerwują. Sprawdź, czy Twoje dziecko wydaje się sfrustrowane, wściekłe, zaniepokojone lub po prostu podekscytowane. Jeśli potrafi skutecznie komunikować się, może po prostu powiedzieć ci, co powinieneś wiedzieć.
2. Poszukaj problemów środowiskowych, które mogą powodować dyskomfort Twojego dziecka. Jeśli jest to łatwe, rozwiąż wszelkie problemy. Na przykład zamknij drzwi, wyłącz światło, ścisz muzykę itp.
3. Często można po prostu opuścić sytuację przez pewien czas, pozwalając dziecku na spanie i odpoczynek. Po prostu wyjdź przez drzwi z dzieckiem, zachowując spokój i zapewniając mu bezpieczeństwo.
4. Miej "worek sztuczek" przydatny do dzielenia się z dzieckiem. Zabawki żucia lub sensoryczne, ulubione książki lub filmy mogą rozbroić potencjalnie trudną sytuację. Podczas gdy korzystanie z telewizji jako opiekunka nigdy nie jest idealne, są sytuacje, w których ulubiony film na smartfonie może być ratunkiem.
5. Podróżuj z obciążoną kamizelką lub kocem. Jeśli Twoje dziecko dobrze radzi sobie z tymi narzędziami uspakajającymi, zawsze weź ze sobą dodatkową porcję samochodu.
6. Jeśli nie masz ważonych przedmiotów (lub nawet jeśli je posiadasz), możesz rozważyć przewrócenie dziecka w koc jak "burrito". Dla niektórych autystycznych dzieci ciśnienie może być bardzo uspokajające.

Unikaj tych pułapek

W chwilach stresu trudno jest pamiętać, że dzieci autystyczne różnią się od swoich neurotypowych rówieśników. Jest bardzo mało prawdopodobne, na przykład, że autystyczne dziecko jest "niegrzeczne", aby wywołać zakłopotanie. Jest również mało prawdopodobne, że on lub ona zareaguje dobrze na typowe konsekwencje, takie jak przekroczenie limitu czasu lub uziemienie - dzieci autystyczne nie są motywowane działaniami społecznymi, więc ich utrata nie jest tragedią. Prawdopodobnie oczywiste jest również, że dawanie klapsów autystycznemu dziecku za złe reagowanie na stresujące sytuacje prawdopodobnie nie będzie miało pozytywnych konsekwencji.

1. Nie próbuj zawstydzać ani zawstydzać dziecka ("zachowuj swój wiek!"). Jest to nie tylko ogólne podejście do dyscypliny, ale także nie ma wpływu na dziecko, które nie łączy się z ideą zachowania lub zainteresowań odpowiednich do wieku.
2. Unikaj próbowania dyskutowania z dzieckiem, jeśli już się rozpływa. Nawet bardzo jasne dziecko z autyzmem nie będzie mogło prowadzić racjonalnej rozmowy w trakcie emocjonalnego załamania.
3. Unikaj groźnych konsekwencji za złe zachowanie podczas krachu. W zależności od dziecka zostanie to zignorowane lub spowoduje eskalację sytuacji.
4. Nie pozwól swojemu dziecku na opuszczenie tej sytuacji w spokoju. Dzieci z autyzmem mają trudności ze zrozumieniem niebezpieczeństwa w najlepszych okolicznościach. Podczas tąpnięcia w krachu, najprawdopodobniej natkną się na ulicę lub inną niebezpieczną sytuację.
5. Nie proś nikogo o zajęcie się tą sytuacją. Jeśli dziecko autystyczne zostaje zdenerwowane przez trenera, instruktora, wolontariusza, dziadka lub inną osobę dorosłą, łatwo założyć, że ta osoba poradzi sobie z problemem. Ale zdecydowana większość dorosłych nie ma pojęcia, w jaki sposób poradzić sobie z wymachującym dzieckiem z autyzmem. Znacznie lepiej dla wszystkich, łącznie z dzieckiem, wejść i przejąć kontrolę.

Słowo od DipHealth

Nie jest łatwo wychowywać dziecko z autyzmem, ale istnieje wiele kroków, które możesz podjąć, aby wygładzić ścieżkę dla siebie i swojego dziecka. Postępując zgodnie z tymi wskazówkami, możesz sprawić, że życie stanie się przyjemniejsze i łatwiejsze dla Ciebie, Twojego dziecka i innych osób w twoim życiu. Gdy twoje dziecko nauczy się się uspokoić, znacznie łatwiej będzie jej zaangażować się w typowe zajęcia w szkole, w społeczności, a nawet w pracy.

• Dzielić
• Trzepnięcie
• E-mail
• Tekst

Czy ta strona była pomocna? Dziekuję za odpowiedź! Jakie są twoje obawy? Źródła artykułu

• Mazefsky CA, Herrington J, Siegel M, i in. Rola regulacji emocji w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2013; 52 (7): 679-88. DOI: 10.1016 / j.jaac.2013.05.006.

• Pfeiffer BA, Koenig K, Kinnealey M, Sheppard M, Henderson L. Skuteczność interakcji sensorycznej u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu: badanie pilotażowe. Am J Occup Ther. 2011;65(1):76-85.